Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Rutte 1: lekker geld verbranden!
We merken allemaal iets van de maatregelen van dit nieuwe kabinet, zegt beoogd premier Mark Rutte. Dat blijkt, nu het nieuwe kabinet langzaam vorm krijgt. In de bijna leegstaande kantoren van consultancy-firma’s plopten de champagnekurken. Want het schrappen en fuseren van ministeries, dat levert pas geld op. Hele pakketten mannen-in-pakken worden de komende maanden afgeleverd om de transformatie “te begeleiden”, rapporten op te stellen, uitvloeiregelingen te bedenken en interim te managen. Tel daar de huisstijlmakers, websitebouwers, logobedenkers en andere marketingo’s bij op en je weet dat er tientallen miljoenen verbrand zijn voordat er 1 ambtenaar op straat staat.
Gelukkig heeft Rutte straks een ministersploeg die gepokt en gemazeld is in geld uitgeven. Ivo Opstelten leverde 134 wijkagenten in om die onvergetelijke (*proest*) Tourstart naar Rotterdam te halen (of was het de Giro?). Ben Knapen heeft zich onsterfelijk gemaakt als PCM-bestuurder die een Brits investeringsfonds de Nederlandse krantenwereld liet leegeten (hield hij gelukkig zelf een paar miljoen aan over). Melanie Schultz-Metextra Namensinds Devorige Regering mag zich opnieuw storten op de verbraste miljoenen bij de OV-chipkaart. En de laatste aanwinst, De Onvermijdbare Hans Hillen, heeft nu al, tot grote vreugde van Amerikaanse straaljagerbouwers, gezegd als minister van Defensie het liefst HELEMAAL NIX te willen bezuinigen.
De EU blijft een lastig onderwerp
Volgens het “gesundes volksempfinden” van Standpunt.nl betaalt Nederland te veel aan de Europese Unie. Maar liefst 86% onderschrijft deze stelling. In de Volkskrantpeiling over hetzelfde onderwerp is dat iets minder: 81% Nederland is nog steeds een van de grootste netto-betalers. Dat wil zeggen dat er meer contributie wordt betaald dan er aan subsidie terugkomt. Ondanks de tijdelijke korting die ex-minister van Financiën Zalm een aantal jaren geleden met succes bedong en ondanks het feit dat Rotterdamse douanetarieven niet als inkomsten worden meegeteld. In afwijking van de geldende contributieregeling. Nederland betaalt nu 2 miljard, dat is 0,36% van het totale inkomen. België betaalt 0,43% (maar die hebben alle voordelen van de EU-vestiging in Brussel).
Nederland en de EU blijft een onderwerp dat in de publieke discussie nog steeds niet kan rekenen op enige nuance. Een paar punten die ik hierin mis. De rekensom contributie minus subsidie uit structuurfondsen die Nederland een van de grootste netto-betalers maakt zegt in feite nog niets over het profijt dat Nederland heeft van de EU. Nederland is als handelsnatie voor een groot deel afhankelijk van het buitenland, op de eerste plaats van Duitsland. De welvaart die het lidmaatschap van de EU Nederland oplevert is vele malen groter dan de inkomsten die rechtstreeks voortvloeien uit EU-subsidies. De economen Vermeend en Van Gessel kwamen in hun berekeningen in een onlangs verschenen boek over de euro uit op een positieve bijdrage van 2000 euro per jaar per Nederlands gezin.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Het Rathenau Instituut kletst
GeenCommentaar heeft ruimte voor Gastloggers. Vandaag is dat Miko Flohr over de stand van de Nederlandse wetenschap.
Via Sargasso vond ik juist het jaarverslag van het Rathenau-instituut waarin een stuk staat over de positie van het Nederlandse universitaire onderzoek ten opzichte van het buitenland. Het Rathenau Instituut is een onderdeel van de KNAW en een door de overheid bekostigde wetenschappelijke organisatie die werkt op het spanningsveld tussen wetenschap, samenleving en politiek. Het jaarverslag van het Rathenau instituut is ontvangen door alle kamerleden, en dus een belangrijk uitgangspunt bij het doorhakken van politieke knopen omtrent de wetenschap (klik). Het is dan ook buitengewoon jammer dat er een paar pertinente onwaarheden en uitermate onverstandige adviezen in staan, die de positie van wetenschappers nog verder onder druk kunnen zetten dan die nu al staat en ertoe kunnen leiden dat het voor universiteiten nog moeilijker wordt om talent vast te houden dan het nu al is.
Ingezet wordt de immer effectieve retorische truc van de snel naderende donderwolk: Nederland heeft de laatste decennia, met relatief weinig geld, een voortrekkersrol gespeeld, maar we worden nu door het buitenland ingehaald en De Ondergang Dreigt. Maatregelen zijn noodzakelijk. Ik citeer:
Op de eerste plaats zou de beoordeling van het Nederlandse onderzoek meer kunnen worden gekoppeld aan de financiering. ?De geldstromen zijn nu niet afhankelijk van de kwaliteit van het wetenschappelijk onderzoek: wij koesteren gelijkheid. Daardoor is het moeilijk om in internationale rangschikkingen tot de topscoorders te gaan behoren. De concurrentie tussen universiteiten mag best toenemen ? dat gebeurt in het buitenland al heel duidelijk.?
Apple komt met iBank
De redenering was waarschijnlijk simpel bij Apple. Geld gaat tegenwoordig elektronisch, we hebben al een paar iDingen waar mensen online aankopen mee doen en we zoeken nog meer manieren om nog meer geld te verdienen.
Waarom dan niet geld verdienen met het “transport” en “bewaren” van geld. Oftewel, waarom geen bank worden?
Vorig jaar heeft Apple een aantal patentaanvragen ingediend waarin heel duidelijk beschreven staat waar ze naar toe willen. Samengevat ziet het er dan als volgt uit (iPhone als voorbeeld):
– Met je iPhone kan je betalingen verrichten vanaf al je bankrekeningen, creditcards én je iTunes account
– Met je iPhone kan je betalingen ontvangen
– iPhone gebruikers kunnen eenvoudig geld naar elkaar over maken
Nu is dat op zich geen nieuwe ontwikkeling. Meer partijen zijn er mee bezig. Maar er zit voor Apple, naast het verkopen van nog meer apps, een heel lucratieve kant aan.
In hun opzet worden zij namelijk de partij via welke het geld van de transacties loopt. En als ze dat goed doen, doen ze dat (net als met andere banken) met minimaal 1 dag vertraging. De rente is voor Apple.
En als ze het nog beter doen, laten ze zoveel mogelijk mensen hun iTunes account gebruiken om geld in op te slaan. Nog meer rente.
Even een eenvoudig reken voorbeeld: 50 miljoen iTunes accounts met gemiddeld 100 euro op de balans, levert snel zo’n 200 miljoen euro per jaar op aan rente, voor Apple.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
The Presurfer | $$$
The average lifespan of a $1 bill is 22 months, before it is destroyed and replaced. The average lifespan of a $5 bill is 16 months. A $100 bill lasts the longest at 89 months, or nearly 8 years.
Meer verstrooiing bij The Presurfer, @presurfer.