Zo'n zeshonderd miljoen dollar verzamelde Barack Obama voor zijn verkiezingskas, meer dan welke kandidaat ooit. Volgens sommigen was dat de doorslaggevende reden voor zijn overwinning. Of dat geld op is, valt nog te bezien, maar in elk geval heeft de president-elect heel snel weer een paar miljoen nodig om de komende twee maanden door te komen. Dat zit zo: alle voorbereidingskosten voor het presidentschap komen voor zijn eigen rekening. Er is vijf miljoen aan staatsgeld beschikbaar, maar Obama heeft twaalf miljoen nodig om de honderden mensen te betalen die nu al hard voor hem bezig zijn. Dus zal zijn aanhang weer de portemonnee moeten trekken. Restgeld van de campagne mag hiervoor namelijk niet gebruikt worden, omdat dat 'politiek' geld is. Het zal lastig werven worden in het crisisklimaat. Niettemin heeft Obama een lijstje met eisen aan donoren bekend gemaakt. Geen cadeautjes van lobbyisten, de gebruikelijke bron wanneer je als politicus snel geld nodig hebt. Toch beginnen de waakhonden wat onrustig te worden. Anders dan voor de campagne zijn er geen wettelijke limieten aan hoeveel een donor mag geven en Obama wil pas na zijn inauguratie inzage geven in wie er allemaal iets in de pot gestopt hebben. Zijn verkiezingscampagne was ook minder transparant dan die van McCain. Obama maakt zo kennis met een ethische wetmatigheid: als je hoog van de toren blaast, kom je zelf des te meer onder het vergrootglas te liggen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Er wordt wel eens gezegd dat in de VS de verkiezingen gekocht worden. De kandidaat met het meeste geld kan immers de meeste zendtijd kopen en op die manier vaker doordringen in de huiskamers van de kiezers. En ook in de politiek geldt: bekend maakt bemind.
Voor zover ik kon nagaan klopte het in ieder geval de afgelopen drie verkiezingen. In 2004 wint Bush het qua campagnegeld van Kerry, in 2000 wint Bush dit van Gore en in 1996 haalt Clinton veel meer geld binnen dan Dole. De correlatie lijkt er dus weldegelijk te zijn.
Dat in het achterhoofd houdend, lijkt ook de race van 2008 een gelopen zaak. Obama loopt aan alle kanten McCain voorbij. In Amerika maken mensen zich hier zorgen over, en redeneren dat de verkiezingen “gekocht” worden door de partij met het meeste geld.
Een logische gedachte, maar deze gaat wel voorbij aan een mogelijke alternatieve verklaring: bedrijven en mensen zijn niet gek. Iemand is veel minder geneigd geld te geven aan een kandidaat die het toch niet gaat worden. Daarmee verspil je geld, aangezien de verliezer niks in de melk te brokkelen heeft na de verkiezingen. Een bedrijf zal dan ook eerder een donatie doen aan de partij die -volgens het bedrijf- de meeste kans maakt op het presidentsschap.
Zo nu en dan valt er een enveloppe door de brievenbus waarvan je bij het oprapen denkt “Hé, hier zit meer in dan alleen een brief.” Negen van de tien keer is het dan een mailing van een goed doel. En dat “meer” bestaat dan vaak uit een pen, een potlood of een klein kladblokje.
Waarom doen ze dat? Dat doen ze omdat de mens sneller genegen is om iets te geven als ze eerst iets van je ontvangen. Dit mechanisme heet reciprociteit ofwel wederkerigheid.
In marketingland heeft men dat al een hele tijd als belangrijk principe.
De vraag is echter hoe effectief dit principe is in het geval van de brief die u zojuist heeft opgeraapt. Unicef bijvoorbeeld stuurt regelmatig een pen mee. Kost ze waarschijnlijk 20 cent voor de pen en 30 cent extra postzegels. Half miljoen enveloppes zorgt voor 250K extra kosten. Dat moet dan wel aan extra donaties, plus nog wat meer (anders had het geen zin) binnen komen.
Helaas heb ik geen recent onderzoek kunnen vinden waarin de effecten gestaafd worden. Daarom de volgende vragen:
– Denkt u dat het een goede manier is om meer donaties binnen te halen?
– Vindt u het ethisch verantwoord dat een goed doel uw sociale reflexen misbruikt om u extra donaties uit de zak te kloppen?
– Weegt het potentiële extra bedrag aan donaties op tegen de flinke extra milieuvervuiling die de “cadeautjes” met zich meebrengen?
– Zou het CBF goede doelen hun keurmerk moeten afpakken als ze van deze methode gebruikmaken?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“The startling speed of the downturn has been matched by an accompanying rapid easing in inflationary pressures.”
Omdat u steeds minder koopt, wordt het geld in uw portemonnee meer waard, analyseert Chris Williamson van Markit Economics. Een schrale troost als u zonder werk komt te zitten.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.