De anti-anonimiteitswet

U mag straks niet meer anoniem over straat. Dit komt door wat men in de volksmond het boerkaverbod noemt, maar dat verhult de ware aard van het wetsvoorstel. De regering stuurt het wetsvoorstel naar de Tweede Kamer met de volgende motivatie: "Het kabinet houdt vast aan een algemeen verbod op het dragen van gelaatsbedekkende kleding in het openbaar. Mensen moeten elkaar in het gezicht kunnen zien en elkaar herkenbaar tegemoet kunnen treden. Open onderlinge communicatie vindt het kabinet van groot belang op plaatsen waar mensen elkaar tegenkomen en ontmoeten. Het dragen van gelaatsbedekkende bekleding past niet in de Nederlandse open samenleving, waarin deelname aan het maatschappelijk verkeer juist cruciaal is." Eerst maar eens even over dat laatste zinnetje. Op straat doe ik 99% van de tijd niet mee aan het "maatschappelijk verkeer". Daar is de straat al lang niet meer geschikt voor, tenzij je in een dorp met minder dan 1000 mensen woont. En mocht ik onverhoopt toch moeten deelnemen aan het "maatschappelijk verkeer" kan ik op dat moment alsnog beslissen of ik mijn gelaatsbedekking handhaaf of niet. Persoonlijk vind ik het al onbeleefd als je niet je zonnebril afzet als je met iemand praat. En wie durft te beweren dat je zonder gelaatsbedekking meer "open" kan communiceren, lach ik keihard in het al dan niet bedekte gezicht uit. Ik heb geen gelaatsbedekking nodig om te kunnen liegen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.