#Dezeweek | Boos of teleurgesteld?

Als ik me vroeger had misdragen in de klas, of als ik een drol in een brandende krant voor de deur van de buurman had gelegd, wisten mijn ouders mij altijd te verzekeren dat ze niet boos op me waren. ‘Nee,’ zeiden ze dan, ‘we zijn niet boos, we zijn teleurgesteld.’ Ach, het stelde wel enigszins gerust, maar eigenlijk waren mijn ouders natuurlijk vette leugenaars. Om mij op enige autoriteit te beroepen in die claim houd ik mij aan de definities van Van Dale. Het woordenboek duidt boos als ‘ongunstig gestemd over iets’, teleurgesteld als ‘niet beantwoorden aan een verwachting’. Oplettende lezers hebben natuurlijk al geconcludeerd dat deze twee gemoedstoestanden met gemak tegelijkertijd kunnen bestaan. Sterker nog, als je teleurgesteld bent zou je daar heel goed ook boos over kunnen zijn. Het omgekeerde is natuurlijk niet noodzakelijk, je zou best even lekker boos kunnen zijn zonder dat daar een oprechte teleurstelling aan vooraf gaat.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: ANS-online (cc)

Brief aan een nationaal-socialist

BRIEF - Je zoekt een dictatoriaal figuur met een nationalistische agenda. Maar ja, zo’n politicus is er dus niet in Nederland. Vraag maar aan Wilders.

Beste nationaal-socialist,

Het moet een vreemde week zijn voor je. In plaats van te worden doodgezwegen, zoals je gewend bent, stond je namelijk opeens volop in de schijnwerpers. Dat kwam door Alexander Pechtold, die opmerkte dat Wilders’ demonstratie ruimte had geboden voor NSB-vlaggen en Hitler-groeten. Wilders schold Pechtold uit en nam vervolgens alsnog afstand van het rechts-extremisme.

Daarmee was voor veel mensen de kous af. Maar niet voor mij. Het incident zette mij juist aan het denken over het lot van de nationaal-socialist. Van jou dus. Het deed me beseffen dat jij dus eigenlijk nergens terecht kunt in Nederland. Zielig, want zo veel eisen heb je helemaal niet. Zouden we hier nou echt geen één partij hebben met dezelfde denkbeelden als jij?

Eigenlijk is dat niet de juiste vraag. Als nationaal-socialist ben je namelijk niet zozeer op zoek naar een partij, maar meer naar een leider. Jij hoeft niet zo nodig inspraak te hebben. Je bent op zoek naar een dictatoriaal figuur die alle touwtjes in handen heeft en waar je alleen maar achteraan hoeft te lopen. Die leider moet schijt hebben aan het establishment en zich daar constant en met veel bombarie tegen verzetten.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

#Dezeweek | Mijn laatste stem

COLUMN - Wie gisteren de Algemene Beschouwingen heeft gekeken, was toeschouwer van het politieke dieptepunt van de 21e eeuw in Nederland. In de Tweede Kamer stond een figuur zijn collega in zijn gezicht ‘miezerig’ te noemen.

Die uitspraak van Geert Wilders tegen Alexander Pechtold is mensonterend, maar nog meer is het een minachting van het volk, dat beide ruziemakers pretenderen te vertegenwoordigen. Het is het zoveelste toonbeeld van de achterlijke poppenkast die er week in week uit in Den Haag wordt opgevoerd, en de reden voor het definitieve verlies van mijn geloof in de politiek.

Jarenlang kreeg ik de politieke beslommeringen vooral mee via Kopspijkers, waar de parlementaire actualiteiten werden behandeld, maar ook treffend op de hak genomen door de begaafde cabaretiercolonne. Ik kende de karikatuur van Balkenende beter dan de echte Jan Peter, maar het gaf mij een vat op de politiek die ik met het verdwijnen van het programma nooit meer terug zou krijgen. Intussen zijn politici karikaturen van zichzelf geworden en geeft het kijken van een debat eerder het gevoel van een GTST-aflevering. Dat zou prima zijn voor het amusement, ware het niet dat er in de politiek daadwerkelijk wat op het spel staat.

Wilders: Pechtold is ‘zielig, miezerig en hypocriet mannetje’

Vandaag kreeg Wilders in de Tweede Kamer een vraag van Alexander Pechtold voorgeschoteld over al die fijne neo-nazi’s die bij zijn recente demokratiese tegenaksie waren komen opdagen. Dat ging ongeveer als volgt:

Pechtold: ‘[Wilders] heeft een bijeenkomst georganiseerd, afgelopen zaterdag en daar heb ik zorgen over. Op die bijeenkomst werd de NSB-vlag getoond, op die bijeenkomst werd de Hitlergroet gebracht. Op die bijeenkomst waren nazistische symbolen en mensen aanwezig die veroordeeld waren voor antisemitisme. Op het eind bedankte de heer Wilders iedereen en ik heb vanaf dat moment nergens de heer Wilders de gelegenheid zien aangrijpen om deze aanhangers, om daar ver afstand van te nemen. Zou de heer Wilders dat alsnog willen doen?’

Wilders: ‘Voorzitter wat een zielig mannetje is de heer Pechtold toch, wat een zielig, zielig, miezerig en hypocriet mannetje bent u toch. Dat is wat ik u te zeggen heb.’

Want het is natuurlijk niet de bedoeling dat algemeen bekend wordt wat voor soort types door zijn gedachtengoed wordt aangetrokken. Dat zou Henk & Ingrid immers maar afschrikken. En dus gaat Wilders – in het kader van ‘de beste verdediging is de aanval’ – los als een boze kleuter.

O ja, de PVV schijnt tegenwoordig in de peilingen de grootste te zijn. Joepie.

Foto: Nieuws uit Amsterdam (cc)

Mein Kampf en de PVV

OPINIE - Uit pure journalistieke interesse Mein Kampf toch eens gelezen. Het blijkt een ronduit fascinerend boek.

Ik was benieuwd of er enige grond schuilt in de vaak gehoorde stelling dat met de opkomst van de PVV ‘jaren-dertig-toestanden dreigen’. Vooraf drong de parallel zich ook aan mij tamelijk dwingend op: Duitsland in de jaren dertig, Nederland anno 2012. Crisis, populist, zondebok. Lees ‘moslim’ waar ‘Jood’ staat en de contouren van de ‘treinen naar het Oosten’ tekenen zich als vanzelfsprekend al weer af.

Na lezing kan ik zeggen: de parallel is onzinnig. Wie de 850 soms taaie pagina’s (in de Nederlandse vertaling) tot zich heeft genomen, zal iets dergelijks nooit meer durven of kunnen beweren. Wilders is géén Hitler-in-de-dop, zoveel wordt wel duidelijk. Alleen al om die reden zou het onbegrijpelijke verbod op het verhandelen van Mein Kampf onmiddellijk opgeheven moeten worden.

Welke schimmige macht is het toch die ons verbiedt dit boek vrijelijk te lezen? Mijn zoektocht begon met gesprekjes op fluistertoon bij Amsterdamse boekenstalletjes, handelaren die me onder de toonbank en tegen een fors bedrag – vanaf 75 euro – ‘wel aan een exemplaar konden helpen’. Via Twitter trof ik een collega-journalist die de Nederlandse vertaling ooit in België had gekocht, waar het boek gewoon in de handel is, en ik mocht de pil wel lenen. Overigens is de integrale tekst gewoon te downloaden, via Wikipedia, Radio-Islam.org of Stormfront.org, maar 850 pagina’s lezen vanaf een computerscherm…

Ja, lezen van Mein Kampf is ook in boekvorm een hele klus, reken op zo’n dertig uur studie. En ja, sommige hoofdstukken of passages zijn vrijwel ondoordringbaar. Paginalange politiek-historische uiteenzettingen over het Duitse politieke landschap van rond de Eerste Wereldoorlog: geen spannende lectuur. Wie wil nu lezen over centralisme versus unitarisme in de Weimar-republiek? Daarnaast bombastische lappen tekst à la ‘The World According to Adolf Hitler’: ook niet altijd even boeiend. Al zijn de gedachtekronkels soms weer ronduit vermakelijk in hun onnavolgbaarheid: zo wijdt Hitler een heel hoofdstuk aan de ‘strijd tegen de syfilis als primaire taak’.

Foto: Erwyn van der Meer (cc)

Legitimiteit EU loopt vooral via vertrouwen in nationale instituties

ACHTERGROND - De sleutel tot de legitimiteit  van de Europese Unie ligt bij de nationale instituties, zegt Eelco Harteveld

Terwijl de rest van Nederland wachtte op een zonnige zomer, beschuldigde Geert Wilders de regering van een Griekse zonnesteek. Het besluit van de verzamelde ministers van financiën van de eurozone (en dus ook van Nederland) om Griekenland het volgende deel van de miljardenlening toe te kennen is bij de PVV-leider niet goed gevallen. Noodsteun aan noodlijdende landen is voor sommige kiezers een zoveelste teken dat ‘Europa’ (in welke vorm dan ook) de ene verkeerde beslissing na de andere maakt. Het lijkt voor de hand te liggen dat onder kiezers die vinden dat de EU er een potje van maakt het vertrouwen in de EU daalt. En dat is ook zo.

Maar het verband tussen vermeend gebrekkig functioneren van Brussel en het vertrouwen in de Unie is tamelijk zwak. Het feit dat Wilders’ beschuldiging gericht is aan de Nederlandse regering (en niet aan de gehele Eurogroep) is veelzeggend: het laat zien hoe moeilijk het is ‘Europa’ en Nederland gescheiden te zien. In de EU zijn verantwoordelijkheden gedeeld en besluiten worden vaak  genomen door lidstaten en Europese instellingen samen. Geconfronteerd met zo’n complexe constructie is het moeilijk om een duidelijk oordeel te vellen over die hele unie. Daardoor blijft voor veel Nederlanders (en andere Europeanen) hun eigen land – nog steeds – het referentiepunt. Vertrouwen in hun eigen regering en parlement is een veel betere voorspeller van vertrouwen in de EU dan het oordeel over het functioneren van de Unie. Dit suggereert dat Europeanen hun opvatting over hun eigen land op de EU projecteren – en mogelijk dat vertrouwen in politieke instituties een tamelijk diepgewortelde eigenschap (of zelfs deel van de persoonlijkheid) is.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: SP (cc)

Brief aan de Nederlandse demonstrant

BRIEF - De demonstratie kan bij voorbaat al nooit voor verandering zorgen, simpelweg omdat er geen voorstel tot verandering wordt aangedragen.

Beste demonstrant,

Je ziet iedere dag op het journaal hoe slecht het gaat met Nederland. Belastingen omhoog, huurprijzen omhoog, werkloosheid omhoog en zelfs inflatie omhoog. Je verwacht dat het kabinet ingrijpt zodat alles goed komt, maar dit lijkt maar niet te gebeuren. Dat gaat nou al een paar jaar zo en het begint je inmiddels de strot uit te komen. Begrijpelijk.

In hetzelfde journaal zie je beelden uit Brazilië, Turkije en Egypte. Je ziet grote pleinen die afgeladen zijn met mensen. Mensen die het niet meer pikken hoe de regering met ze omgaat en daartegen in opstand komen. Je ziet het en denkt: dát wil ik ook. Je kruipt achter je computer en meldt je aan om op 21 september op Het Plein in Den Haag te gaan demonstreren tegen het afbraakkabinet Rutte II. Actie!

De oproep tot demonstratie is afkomstig van Geert Wilders. Wie anders. Hij laat geen kans onbenut om te benadrukken hoe slecht we het hebben en hoe dat de schuld is van het huidige kabinet. Daarbij gaat hij opvallend gemakkelijk voorbij aan het gegeven dat hij tot vorig jaar nog medeverantwoordelijk was voor het beleid in Nederland. Je kunt je dus afvragen hoeveel recht van spreken Wilders heeft.

Foto: ukhouseoflords (cc)

Het boterde niet tussen Geert en Fred

ANALYSE - De rel rondom Fred de Graaf die Geert Wilders met een truc uit de commissie van in- en uitgeleide had gehouden was slechts de druppel die de emmer deed overlopen.

Geert Wilders reageerde voor zijn doen tamelijk beschaafd op het nieuws dat Senaatsvoorzitter Fred de Graaf zou aftreden vanwege de dooretterende verdenking dat hij Wilders zou hebben geweerd uit de commissie van in- en uitgeleide. ‘Dat siert hem, het enige juiste besluit,’ zo konden journalisten uit de mond van de voormalige Grote Blonde Gedoger optekenen.

Bij eerdere botsingen met De Graaf had Wilders zich wel ondiplomatieker uitgelaten. Dat die eerdere botsingen er waren, moge op het eerste gezicht vreemd voorkomen. Geert Wilders zit immers in de Tweede Kamer, terwijl Fred de Graaf tot voor kort de Eerste Kamer voorzat. Een aantal factoren maakt echter zulke botsingen wel degelijk mogelijk: de Eerste Kamerfractie van de PVV is Geert Wilders, Geert Wilders becommentarieert vaker Eerste Kamervoorzitters en Fred de Graaf heeft eerder moeten handelen als voorzitter van de Verenigde Vergadering.

Lijntjes

Dat er lijntjes lopen tussen de Eerste en Tweede Kamerfracties van verschillende politieke partijen, zal niemand ontkennen. De fractie van de SP in de Senaat zal het handelen van de geestverwante fractie uit de Tweede Kamer niet onder een liberaal vergrootglas leggen. Eerste en Tweede Kamerleden van dezelfde politieke partij zijn verbonden door partijideologie en partijprogramma. Toch is het ook weer niet één pot nat. Waar de VVD-fractie in de Tweede Kamer als een kudde makke schapen het socialistische principe van de inkomensafhankelijke zorgpremie omarmde, stond de fractie van diezelfde politieke partij in de Eerste Kamer aan de wieg van het openbreken van juist dit gedeelte van het regeerakkoord. Zoiets kan ook bij andere politieke partijen, maar niet bij de PVV.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende