Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Vandaag wederom een stuk van Ingo Piepers.
— Update: Ingo is inmiddels associated blogger. Daarom staat dit stuk nu onder zijn eigen naam —
Het is zover: de Amerikaanse minister van defensie Gates heeft de NAVO op een veiligheidsconferentie in Munchen opgeheven. Best wel jammer, want diezelfde NAVO had – indien goed geleid – nog best wel enige toekomst gehad.
De ‘diplomacy of fear’ van Gates, en van de secretaris-generaal van de NAVO De Hoop Scheffer, heeft vooral ‘ge-backfired’ op het bondgenootschap. Het succes van de missie in Afghanistan werd bij de start ervan al rechtstreeks gekoppeld aan het voortbestaan van dit bondgenootschap. Gates heeft nu de lat nog hoger – onrealistisch hoog – gelegd: Als een aantal bondgenoten “niet bereid zou zijn te vechten en te sterven in Afghanistan dan zou deze ontwikkeling het bondgenootschap in feite vernietigen”. Deze bondgenoten bestaan, dat weet iedereen, ook Gates. Dat bondgenoten niet deelnemen volgens Amerinkaanse formule is overigens hun goed recht, bovendien is daar veel voor te zeggen. Er valt namelijk nogal wat af te dingen op deze aanpak.
Gates beweert ook dat er een oorzakelijk verband bestaat tussen nieuwe aanslagen zoals in “Madrid en Londen en kleinere aanslagen in Istanbul, Amsterdam, Parijs en Glasgow” en het succes van de de bestrijding van gewelddadig extremisme door de NAVO in onder andere Afghanistan. Dat is bangmakerij, grenzend aan chantage. Onderzoek heeft namelijk duidelijk gemaakt dat de missies in Irak en Afghanistan – en de wijze waarop daar wordt opgetreden – terrorisme stimuleert. Kort gezegd: foute argumentatie van Gates en foute bedreigingen aan het adres van bondgenoten. In een ding heeft hij echter wel gelijk: dit betekent het einde van de NAVO, na bijna zestig jaar trouwe dienst.