Ganzen dupe van ganzenakkoord

Sharon Dijksma, staatssecretaris van Economische Zaken gaat ook over de ganzen. Of eigenlijk toch niet. Het probleem is namelijk dat er veel te veel ganzen in Nederland zijn. Die vreten al het gras van onze cultuurerfgoedkoeien op en dat kan natuurlijk niet. Dus hebben de provincies en natuur- en landbouworganisaties na jaren polderen afspraken gemaakt over het beheer van die dieren in ons land. Beheer is in dit verband een ander woord voor het afschieten en vergassen van al die boventallige vogels. Maar op het laatste moment ging dat ganzenakkoord niet door. Waarom het moest mislukken is niet echt duidelijk, maar volgens insiders heeft het te maken met jagen op zondagochtend. In ieder geval wil Sharon er niets mee te maken hebben. Zij legt de verantwoording bij de partijen die het akkoord hebben laten mislukken. Heel verstandig van Sharon want met ganzen maak je echt geen carrière in Den Haag. En in Brussel al helemaal niet. De andere EU-landen lachen zich scheef over het ganzenakkoord. Daar worden ganzen al eeuwen gewoon geschoten om smakelijk op te eten.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.