Kan de stembreker het Haagse formatiecircus openbreken?

De G500 lanceert de stembreker, een poging om de patstelling in Den Haag te doorbreken. Maar is een app genoeg? En weer moet techniek uitkomst bieden om het politieke proces te beïnvloeden. De Piratenpartij gebruikt Liquid Feedback om standpunten te crowdsourcen. De G500 gaat nog een stap verder: die probeert middels de stembreker de formatie zelf te sturen. De G500 probeert een belangrijk probleem te verhelpen: al jaren duwen Nederlandse kiezers onze politici haast onmogelijke stembusuitslagen door de strot. Met de app kunnen kiezers hun voorkeurscoalitie aangeven en tot het laatste moment hun stemvoorkeuren veranderen. In de vroege ochtend van 12 september krijgen de deelnemers een bindend stemadvies (al is dat niet af te dwingen). Door al dat plussen en minnen moet er dan uitslag uitrollen waar de informateur wat mee kan. Het is een interessant initiatief en ik heb veel sympathie voor de G500 (zij doen tenminste iets), maar een app is bij lange na niet genoeg vrees ik.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 10-11-2022

Sywert van Lienden – Forever Young

Dit is een gastbijdrage van JFS. Het stuk verscheen eerder op op kingkosherbeentuit.nl.

Toen ik jong was – ongeveer vorige week dinsdag – dacht ik dat er maar weinig manieren waren om op een leuke manier rijk en beroemd te worden. Ik heb dan ook altijd hard geoefend om een matige muzikant en een afschuwelijke acteur te worden – het podiumlicht opgezocht op zoek naar die doorbraak. Uiteraard wel keurig gestudeerd, maar er geen levendiger herrinnering aan overgehouden dan bier-en-tieten flashbacks (wat meer van het eerste dan het laatste). In de tussentijd heb ik uitsluitend om sociale redenen leren praten en schrijven.

Sinds ik weet wie Sywert van Lienden is, weet ik dat ik fout zat.

Sywert verliet het Gymnasium om politiek genie te worden en doet nu vier opleidingen tegelijk aan de universiteit van Amsterdam. Uiteraard onnodig, want als je maar één keer bij DWDD hebt gezeten, hoef je de rest van je leven waarschijnlijk niet meer te solliciteren. Wat heb je bovendien nog te bewijzen als je voor je twintigste al columnist bent geweest bij HP/De Tijd en dagelijks voor de camera wedijvert met ministers? Natuurlijk is hij zo genant jong, eloquent en competent dat je je als toeschouwer direct waardeloos voelt. Toch ben ik blij dat mijn egocentrische generatie af en toe nog iemand voortbrengt die de kastanjes voor ons uit het vuur haalt.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.