Je ergeren aan de publieke omroep die van jouw belastingcenten weer eens Hans Labohm als 'klimaat-expert' aan het woord laat? Boos worden om de flame van Jacqueline -ik duld geen fouten meer- Cramer? Het wordt allemaal relatief als je naar de situatie in Canada kijkt. Daar gaat de conservatieve overheid wel heel ver in het beïnvloeden van de informatievoorziening over klimaatverandering en energiebronnen. In Canada moeten wetenschappers vooraf goedkeuring vragen bij de overheid om met de media te praten over zaken als opdooiende permafrost en vervuilende teerzanden. Met onderzoek aantonen dat het klimaat opwarmt doet de alarmbellen bij de overheid rinkelen. Ja zelfs onderzoeksresultaten aangaande een overstroming van 13.000 jaar geleden zijn inmiddels controversieel en dienen vooraf voorgelegd te worden aan het Ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen. Klimatoloog Andrew Weaver aan de University of Victoria spreekt van Orwelliaanse toestanden. De wurggreep van de bureaucratie waarin de wetenschappers vervolgens terechtkomen ondermijnt de moraal en het onderzoek zo stelt de getergde wetenschapper (bron: Vancouver Sun). Stephen Harper: de premier van Canada, is openlijk klimaatontkenner. Samen met zijn onderknuppel Christian Paradis op Natuurlijke Hulpbronnen maken ze het Canadese wetenschappers heel moeilijk. Maar dat is ook precies hun bedoeling.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Het huidige geologische tijdvak wordt door verschillende wetenschappers ook wel het Antropoceen genoemd vanwege de onmiskenbare invloed van de mens op de aardse ecosystemen. Hierbij horen onmiskenbare geologische afzettingen. In Nederland slepen we al eeuwen stenen en beton onze modderige delta in die ook over een miljoen jaar nog terug te vinden zijn als de zee alweer een paar keer over ons landje heen en weer gerold is: Randstad-conglomeraatbanken met wegdippende uitvoegstroken. Op Hawaii vormt zich ook een interessante antropocene afzetting: een plastic strand. Plastic in de oceanen verteert niet maar valt uiteen in miniscule korrels. De BBC filmde een Hawaiiaans strand dat opgebouwd is uit deze plastic korrels.
[niet onbelangrijk detail: check die (lengte)verschillen eens tussen de Wiki-pagina’s over het Antropoceen in het Nederlands, Engels en het West-Vlaams…?!!].
Watskeburt?!
Afgelopen zondag publiceerde Times het artikel: World misled over Himalayan glacier meltdown. Grote woorden: de wereld is misleid… Het IPCC zou op basis van een New Scientist artikel uit 1999 hebben geconcludeerd dat de gletsjers in de Himalaya in 2035 helemaal gesmolten zouden zijn. New Scientist had op haar beurt dit artikel geschreven n.a.v. een gesprek met een onbekende Indiase wetenschapper: Syed Hasnain wiens bewuste onderzoek niet peer-reviewed was. Hasnain zou zelfs later zijn bevindingen intrekken. Het artikel werd vergeten totdat het in 2005 weer opdook in een WWF rapport. Twee jaar later zou een IPCC rapport enkel op basis van zogenaamde ‘grijze literatuur’ van het WWF tot de conclusie komen dat de Himalaya gletsjers in 2035 foetsie zouden zijn. Het IPCC bedroog de wereld aldus Times en de papagaaiende (burger)media concludeerde voor het gemak ook maar dat de Himalaya gletsjers helemaal niet smelten.
Wats werkelijk keburt?!
In het IPCC Fourth Assessment rapport uit 2007 in de sectie over de Himalaya gletsjers blijkt dat er nooit gesproken is over volledig wegsmelten in 2035. Wel van een forse reductie: “..from the present 500,000 to 100,000 km2 by the year 2035”. Maar inderdaad wel op basis van de grijze literatuur van WWF.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.