In Mali, now comes the hard part

Last month, French military forces freed the main population centres in northern Mali from jihadist control. Progress on the military front has created new political momentum as Malians plan to go to the ballot box this summer, ending fifteen months of interim rule. But as the European Union deploys a training mission to build the Malian armed forces, the hardest work still lies ahead. A fragile transition phase approaches as the French get ready to hand over responsibilities to AFISMA, the African-led mission. Recent clashes in Gao and a car bomb in Kidal show that the peace has not yet been won. Political reconciliation is a long way away, regional spillover of the conflict is increasing and a jihadist threat remains. Superficial comparisons with the EU’s effort in Somalia are misleading; European member-states will need to play a more central role and commit for the long term to increase the prospects for stability in the Western Sahel. Four challenges in particular stand out.

Foto: fdecomite (cc)

Le coq est mort

COLUMN - Ook in Frankrijk is het crisis, merkt de verhuurder van Vrouwke van Stavast op. Tijd voor hem om het land te verlaten.

‘Weet u waarom Frankrijk een haan in het wapen voert?’ vraagt mijn verhuurder, de oudere rijke monsieur T. tijdens een onverwacht avondlijk bezoek. ‘Nee,’ zeg ik. Waarop T. antwoordt: ‘Omdat het het het enige dier is dat met z’n poten in de stront staat en toch vrolijk door kraait.’

‘Madame, de situatie is desastreus,’ verklaart hij zich nader. ‘Buitenlandse bedrijven vertrekken vanwege de hoge belastingen en een totaal afwezige arbeidsethos. Maar de regering, de vakbonden en ja zelfs de top van het Franse bedrijfsleven hebben elkaar gevonden in een duivels pact, waarbij ze almaar roepen hoe onterecht het toch is dat Frankrijk zo verketterd wordt door de rest van de westerse wereld.

Het zijn gevaarlijke tijden madame. Dit land is een communistische staat aan het worden, op de rand van een totale collaps. Ik kom dan ook mijn vertrek uit Parijs aankondigen.’

‘Wow, monsieur T., u gaat Depardieu achterna?’ ‘Ik ben niet gek madame, ik zal mij in Marrakech vestigen.’ Even dacht ik dat hij alleen gekomen was om mij zijn persoonlijke visie op de zorgwekkende toestand van de Franse staat te geven en een toelichting op zijn aanstaande vertrek. Maar monsieur T. komt nooit zomaar langs voor een praatje.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Bachellier Christian (cc)

Recette de la potée

COLUMN - Hoe Oud Zeikwijf van driegangenmenu’s verzorgd door kokkinnen naar marktafval vreten ging. Plus een recept voor een (min of meer) klassieke potée.

Wat betreft het emigreren heb ik gedaan zoals mijn grootmoeders, beiden uit Italië naar Frankrijk verkast: zo snel en zoveel mogelijk integreren (“Il faut hurler avec les loups”), zo min mogelijk terugkijken. Ik heb me met overgave in mijn nieuwe thuisland gestort. Een paar dingen gingen stroever dan de rest. Met name: voedsel.

Heerlijke melange met vierkantjes karton

De eerste vier jaar had ik geen cent te makke, vrat ik het afval van de markt en had ik geen last van neerbuigendheid. Ik was telkens de hemel dankbaar voor het miserabele beetje dat ik in mijn maag kreeg. Een decennium en veel eetperikelen verder was dat anders. Nederland was het Oostblok, wat voedsel betrof, was ik achter gekomen. De inwoners waren door de eeuwen heen altijd zo zuinig met eten geweest dat de lekkere dingen nooit werden verkocht: die kreeg je ook niet meer te koop. Exporteurs uit zuidelijke landen wisten het al: de beste kwaliteit ging naar Frankrijk, de minste naar Nederland. Want die letten alleen op de prijs. De supermarkten stonden vol met de allergoedkoopste spullen, die je destijds in Frankrijk niet eens aan je dieren gaf. Zo was er maar één soort koffie, en nergens op de verpakking kon je lezen of het arabica- of robustabonen waren. Dit soort subtiliteiten waren niet aan de Nederlanders besteed. ‘Een heerlijke melange,’ stond op de koffieverpakkingen. Een melange die Douwe Egberts voor de Nederlander had bedacht, zo efficiënt en goedkoop mogelijk. En de verrukkelijke theebiscuitjes van Lu? Dat waren hier vierkantjes karton, waarvan je op bezoek slechts één kreeg bij één mok slappe thee.

Foto: Alec Vuijlsteke (cc)

Vijf essentiële Franse zinnen

COLUMN - Waarin gastschrijver Vrouwke van Stavast, woonachtig in lichtstad Parijs (ook wel het Eindhoven van Frankrijk) uitlegt hoe u zich om kunt vormen tot quasi Parisienne met vijf eenvoudig te leren Franse zinnetjes.

Vergeet grammaire en vocabulaire, passé composé, un en une. In Frankrijk heb je slechts vijf zinnen nodig om voor vol te worden aangezien.

Tijdens mijn eerste weken in Parijs was overleven noodzaak. Voor taalcursussen had ik geen tijd. Ik redde mijzelf met slechts vijf zinnen die deuren voor me openden, onverstaanbare conversaties tot een goed einde brachten en me tegelijkertijd het imago gaven van een buitenlandse die razendsnel op weg is naar het ultieme doel: être une quasi Parisienne (een echte is niet haalbaar). 

1. Ça marche (pas)

In ons fijne authentieke appartementengebouw werkt de lift vaker niet dan wel. De buurvrouw en ik staan samen vergeefs op de lift te wachten. Ik:”Ça marche pas hein?” Schouders ophalend nemen we de trap. Hetzelfde doet een uurtje of wat later de monteur van Orange, die mijn internetverbinding komt maken. Wij kijken naar de router. Zijn blik is zorgelijk. Ik: “Ça marche pas?”. Hij: “Non….. bladiebladie et ohlalala”.  Als die avond de boodschappen via de trap omhoog worden gebracht door de Carrefour bezorger wijs ik naar de lift en zeg: “Ça marche pas!” Ik neem de boodschappen van hem over, waarbij ik me zichtbaar vertil. Hij kijkt ietwat vragend, maar ik zeg snel: “Ça marche, ça marche”. ‘Ça marche’ werkt onder alle omstandigheden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Economist: Frankrijk is tijdbom onder de Eurozone

De Socialistische Partij is geen vriend van kapitaal en ondernemers, en François Hollande voert halfhartig beleid om meer investeerders te lokken.

Andere landen in de problemen hervormen ondernemingsklimaat wel, waardoor Frankrijk wel eens achter het net kan vissen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende