Het verwoestende effect van het regime-Duterte

De Filippijnen hebben nogal eens te maken met natuurrampen die grote delen van land in puin kunnen veranderen en duizenden mensen dakloos maken. De verwoesting die Rodrigo Duterte in het land heeft aangericht sinds zijn aantreden als president vijf jaar geleden is, zeker als het om mensenrechten gaat, desastreus. Duterte baarde bij zijn aantreden opzien vanwege de aankondiging dat hij iedereen die betrokken was bij de drugshandel zonder pardon of proces zou (laten) neerknallen. Inmiddels heeft zijn war on drugs tot minstens 8.663 buitengerechtelijke moorden geleid, volgens een rapport van het Hoge Commissariaat voor de Mensenrechten van vorig jaar juni. Sommige schattingen gaan tot het drievoudige aantal. Het VN-Mensenrechtenbureau heeft ook gedocumenteerd dat tussen 2015 en 2019 ten minste 248 mensenrechtenverdedigers, juridische professionals, journalisten en vakbondsleden zijn vermoord in verband met hun werk. De moordenaaars worden zelden of niet vervolgd. De rechtsstaat faalt aan alle kanten. Als het gaat om de bescherming van mensenrechten zijn de Filippijnen onder Duterte afgezakt naar een van de slechtste plaatsen om te wonen. Armoede Investigate PH , een onafhankelijke organisatie van vooral uit de kerken afkomstige mensenrechtenverdedigers en juristen, heeft drie nieuwe onderzoeken gedaan naar de situatie in de Filippijnen. Het doel was meer onderbouwing te leveren voor de conclusies van het VN-bureau. Het onderzoek, dat deze week is aangeboden aan de UNHCR bij de opening van de 48e reguliere zitting van de VN-Mensenrechtenraad laat zien dat Duterte naast zijn bijzondere manier van bestrijding van de drugshandel nog meer oorlogen voert tegen zijn eigen bevolking. En als er geen sprake is van drugsgebruik kan 'terrorisme' ook nog als excuus dienen voor uitsluiting, gewelddadig optreden van politie en militairen en moord. Het laatste rapport van Investigate PH spreekt ook over grootschalige armoede: 'Landhervorming is tot stilstand gekomen, reële lonen zijn gedaald, arbeidsexport gaat door door gebrek aan banen in de binnenlandse economie, sloop van stedelijke armen gemeenschappen versnellen, de ongelijkheid neemt toe. Minstens 50 procent van de Filippino's leeft in armoede.' Met als gevolg dat zij over de hele wereld uitzwermen om werk te vinden, niet zelden onder omstandigheden die aan slavernij doen denken. Red tags Duterte's militairistische aanpak van de COVID pandemie heeft volgens Investico PH de armoede nog verergerd. Daarnaast noemt het rapport de aantasting van de rechten van kinderen, het recht op onderwijs en de vrijheid van godsdienst aangezien de regering de prioriteit in de begroting legt bij de veiligheidstroepen en bezuinigt op uitgaven aan welzijn, huisvesting, onderwijs en gezondheid. Christelijke zowel als islamitische educatieve voorzieningen en welzijnsorganisaties worden verdacht gemaakt (red tagging) en gehinderd in hun functioneren, evenals de mensen die er werken die niet zelden als 'terrorist' gevangen worden gezet. Opvallend is het gebruik van de sociale media door de regering, de politie en het leger om alles wat maar zweemt naar oppositie uit te schakelen. Foto's van  verdachte personen worden op grote schaal verspreid met bijbehorende doodsbedreigingen die in een groot aantal gevallen hebben geleid tot nieuwe moordpartijen. Het uitschakelen van de oppositie is heviger en massaler geworden sinds de de Anti-Terrorisme Wet van 2020 van kracht is geworden Deze wet is een belangrijk instrument in de repressie door de overheid en wordt gebruikt om activisten en hun organisaties in een kwaad daglicht te stellen en afwijkende meningen strafbaar te stellen. De wet komt Duterte ook van pas in de aparte oorlog die hij voert nog tegen bepaalde afgezonderde inheemse groepen zoals het islamitische Moro-volk, dat al heel wat oorlogen achter de rug heeft. Amerikaanse steun President Duterte voelt zich extra sterk met zijn autoritaire en gewelddadige beleid sinds het bezoek van de Amerikaanse president Trump in november 2017. Duterte maakte toen meteen een einde aan de vredesbesprekingen in Noorwegen met de communistische rebellenbeweging. De Communistische Partij van de Filippijnen, waarvan de voormalige voorzitter José Maria Sison al meer dan dertig jaar in Nederland in ballingschap woont, Het Nationaal Democratisch Front (NDF) en zijn gewapende arm het Nationale Volksleger (NPA) staan sindsdien op de terroristenlijst. Iedereen die in verband gebracht kan worden met deze organisaties is vogelvrij. De Verenigde Staten steunen Duterte omdat zij de Filippijnen zien als een belangrijke factor in het beteugelen van de macht van China. De Amerikanen hebben sinds mensenheugenis een aantal belangrijke militaire bases in het land. Duterte heeft in de afgelopen jaren toenadering gezocht tot het grote, machtige buurland en suggereerde ook dat hij de verdragen over militaire samenwerking met de VS wilde opzeggen. Maar de Verenigde Staten blijven zijn belangrijkste bondgenoot en de dreiging van het opzeggen van het bondgenootschap is sinds kort definitief van de baan. Het kan te maken hebben met de presidentsverkiezingen in mei volgend jaar. Een meerderheid van de bevolking kiest eerder voor een bondgenootschap met de VS dan met China. Duterte kan weliswaar niet worden herkozen, maar mogelijk blijft hij aan de macht door zijn dochter Sara kandidaat te stellen. Sara Duterte heeft eerder haar vader opgevolgd als burgemeester van Davao City. De kansen dat de Duterte-dynastie wordt voortgezet zijn op dit moment moeilijk in te schatten. Investico PH hoopt bij de VN steun te krijgen voor verder onderzoek. De organisatie zal blij zijn dat het Internationaal Strafhof in Den Haag juist deze week ook heeft besloten onderzoek te doen naar de mogelijkheden voor strafrechtelijke vervolging van Duterte en zijn regime.

Filippijnse burgers delen hun provisiekasten

Ze springen als paddestoelen uit de grond, de gemeenschapsprovisiekamers van Filippijnse burgers.

De nood is hoog, de pandemie berooft velen van het toch al schamele inkomen en de hulp van de Filippijnse regering schiet tekort. Ana Patricia Non, een jonge vrouw uit Maginhawa in de buurt van de hoofdstad Manilla begon half april met een soort voedselbank waarin burgers elkaar aan etenswaren konden helpen. Het idee is om alleen te doneren wat je kunt en alleen te nemen wat je nodig hebt. Binnen korte tijd ontstonden er in de Filippijnen een paar honderd vergelijkbare initiatieven.

Foto: Joe Catron (cc)

President Duterte: ‘My job is to kill’

NIEUWS - Amnesty International vraagt de Verenigde Naties in te grijpen in de Filippijnen vanwege de voortdurende schending van mensenrechten en de straffeloosheid voor moorden in opdracht van de staat.

‘My job is te kill’ is de titel van een rapport van Amnesty gericht aan de VN over de situatie in de Filippijnen. Die titel is ontleend aan een uitspraak van president Duterte dit voorjaar op een bijeenkomst van lokale bestuurders: ‘Het is mijn taak mensen angst aan te jagen, te intimideren en te doden’.

Duterte is nu vier jaar aan de macht. Hij heeft een bloedbad gemaakt van zijn land waar politie en ongeïdentificeerde gewapende bendes naar willekeur en straffeloos kunnen moorden, zegt onderzoeker Rachel Chhoa-Howar. En dit is volgens haar geen toevallig bijproduct van zijn bestuur, maar het centrale kenmerk ervan. Wat Duterte noemt een ‘war on drugs’ gaat voor een belangrijk deel ook om tegenstanders van zijn regime.

Persvrijheid onder druk

De meerderheid van de slachtoffers komt uit de armste delen van de bevolking. De moorden worden verdoezeld door vervalste rapporten; en families van de slachtoffers die recht zoeken zijn hulpeloos vanwege overweldigende obstakels in de rechtsgang.

De persvrijheid staat onder grote druk zoals blijkt uit de vervolging van een van de belangrijkste critici van Duterte, de journalist Maria Ressa. Ze werd door Times vorig jaar uitgeroepen tot een van de honderde invloedrijkste mensen van het jaar. Onlangs veroordeelde een rechter haar tot celstraf vanwege smaad tegen een rijke Filippijnse zakenman die volgens een artikel op Ressa’s site Rappler betrokken was bij moord, drugshandel en mensensmokkel. Vorige week heeft het Europees Parlement met overgrote meerderheid een resolutie aangenomen waarin aandacht wordt gevraagd van de EU-vertegenwoordigers en ambassadeurs van de lidstaten voor de zaak tegen Ressa. De parlementariërs roepen op om haar alle nodige assistentie te verlenen bij haar proces.

Foto: Brian Evans (cc)

Mijnbouw versus mensenrechten en milieu

ACHTERGROND - In november 2018 werd de Filippijnse mensenrechtenadvocaat Benjamin Ramos vermoord. Saskia Harkema tekende het verhaal op van zijn echtgenote Clarissa die zijn strijd voortzet.

Op de 43e  zitting van de Mensenrechtenvergadering van de Verenigde Naties in maart 2020 ontmoette David Boyd, speciaal VN-verslaggever voor mensenrechten en milieu,  Clarissa  Ramos – echtgenote van wijlen Benjamin Ramos – van de  “Paghida-et  sa  Kauswagan” Development Group (PDG) van de Filippijnen (zie foto).

vlnr Clarissa Ramos, Eufemia Cullamat en David Boyd

Benjamin Ramos was een mensenrechtenadvocaat, oprichter van de National Union of People’s Lawyers (NUPL) en de secretaris-generaal van zijn afdeling in de provincie Negros Occidental. Hij was een bekende pleitbezorger voor boerenrechten en de directeur van de PDG, een niet-gouvernementele organisatie (NGO) die boeren in Negros bijstaat. Hij verleende pro-bono rechtsbijstand aan slachtoffers van mensenrechtenschendingen, de meest gemarginaliseerde groep in de Filippijnen. Hij stond onder meer de families van negen boeren bij, die omkwamen na een protest op een suikerrietplantage in Sagay in de provincie Negros. Op 6 november 2018 werd hij in de stad Kabankalan doodgeschoten door schutters op motoren.

Benjamins vrouw Clarissa Ramos zet zijn werk voort en treedt met vastberadenheid en toewijding in zijn voetsporen. In een recent interview in april 2020 beschrijft ze de situatie in de Filippijnen sinds haar man werd doodgeschoten. Hier is haar verhaal.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Keith Bacongco (cc)

Duterte praat met rebellen

NIEUWS - De nieuwe president van de Filippijnen voert niet alleen een oorlog tegen drugs. Hij heeft ook de vredesonderhandelingen met communistische rebellen hervat.

Crimefighter Rodrigo Duterte (71) won in mei de presidentsverkiezingen vooral dankzij de steun van het armste deel van de Filippijnse bevolking voor zijn aanpak van de drugshandel die het land al jarenlang ontwricht. Sinds Duterte’s aankondiging van een onverbiddelijke oorlog tegen de drugs zijn al 1900 moorden op druggebruikers en drugshandelaren geteld. Die melden zich nu uit vrees voor schietgrage politie en doodseskaders vrijwillig bij inmiddels overvolle gevangenissen. Duterte maakte begin deze maand de namen openbaar  van ruim 150 politici, rechters, militairen en politie-officieren die betrokken zijn bij drugshandel. Hij heeft beloningen uitgeloofd voor het ontmaskeren van corrupte politiechefs.

Duterte breekt ook met het beleid van zijn voorgangers door de onderhandelingen met de communistische rebellen van het Nationaal Democratisch Front (NDFP) weer op gang te brengen. In Oslo hebben besprekingen van regeringsvertegenwoordigers met het NDFP vorige week geleid tot overeenstemming over verdere onderhandelingen die moeten leiden tot een vredesregeling. Aan de besprekingen wordt deelgenomen door in Nederland verblijvende Filippijnse ballingen waaronder Luis Jalandoni, de voorzitter van het NDFP en zijn adviseur professor José Maria Sison. In een gezamenlijke verklaring hernieuwden beide partijen allereerst oude overeenkomsten uit de jaren negentig die achtereenvolgende Filippijnse regeringen sindsdien hadden genegeerd. Een lastig punt daarbij was dat een lijst met namen van mensen die een veiligheidsgarantie hadden gekregen niet kon worden hersteld omdat gegevens verloren zijn gegaan toen de Nederlandse politie op verzoek van de Filippijnen in 2007 een inval deed bij een van de ballingen in Utrecht. Het NDFP krijgt drie maanden de tijd de lijst te herstellen. Daarnaast binden beide partijen zich aan een staakt-het-vuren en wordt er gewerkt aan de vrijlating van politieke gevangenen. Daarvoor zal het parlement eerst nog toestemming moeten geven.

Foto: U.S. Pacific Fleet (cc)

De straf voor wonen aan het water

ACHTERGROND - In rijke landen wonen rijke mensen aan het water, in arme landen als de Filipijnen zijn het meestal de armen. Als er niet genoeg geld is voor kustbewaking mogen zij de klappen van de zee opvangen.

De gedachte dat het aantrekkelijk is om aan zee te verblijven, dateert uit de negentiende eeuw. Tot die tijd woonde je er omdat je er economisch van afhankelijk was, als handelaar of als visser, niet voor je plezier. Vanaf zee kwamen immers stormen en vloedgolven. Nederland maakte dat voor het laatst in 1953 mee en gaf sindsdien een miljardenbedrag uit aan kustbewaking om te voorkomen dat het ooit weer zou gebeuren. Tijdens de zware storm van twee weken geleden hoefde niemand zich werkelijk ongerust te maken.

Voor de Filippijnen was Tacloban een relatief welvarende stad, toen zij op 7 november getroffen werd door de orkaan Haiyan. Foto’s laten echter zien dat het vooral de sloppenwijken hard zijn getroffen. Op voor/na-foto’s valt goed te zien dat de minst reguliere bebouwing vaak het dichtst bij het water staat. Dat is niet voor niets.

Een poosje geleden sprak ik Tatiana Filatova van onderzoeksinstituut IGS aan de Universiteit Twente. Zij bestudeert de gevolgen van klimaatverandering voor de grote delen van de mensheid die aan zee wonen. Je mag de overkomst van Haiyan (of Katrina) niet één op één aan klimaatverandering koppelen, maar ook de gestage zeespiegelstijging is reden genoeg om je zorgen te maken.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Carlo Alfredo Clerici (cc)

Ver van mijn bed

COLUMN - Confronterend: door je eigen blog bladeren en ontdekken dat er ook in april 2011 driehonderd vluchtelingen tegelijk verdronken zijn voor de Italiaanse kust. Ik heb erover geschreven en desondanks was ik het alweer vergeten.

Ik herinner me de Herald of Free Enterprise die op 6 maart 1987 kapseisde: 193 doden. Ik herinner me de Costa Concordia die op 13 januari 2012 op de rotsen liep: 32 doden. Mijn moeder herinnert zich nog de Andrea Doria die op 25 juli 1956 zonk na een aanvaring: 52 doden. Maar de naamloze houten bootjes die ten onder gingen in de Middellandse Zee, worden vergeten. Ook door mij, met mijn grote smoel.

Op de Academie voor Journalistiek en Voorlichting leerde je dat nieuws interessanter wordt door er een element van te benadrukken wat je lezers aanspreekt, zoals Twee Nederlanders vermist bij scheepsramp in Brazilië. Dat leidt dan weer tot gemor op Twitter, want zijn dode Nederlanders erger dan andere doden? Natuurlijk niet, maar ze zijn wel interessanter. Ook voor u, met uw grote smoel. Want laten we eerlijk zijn: tenzij u in de scheepvaartsector werkt of grote interesse heeft voor de Filippijnen, herinnert u zich de Doña Paz niet. 20 december 1987, waarschijnlijk 4375 doden. Tweeëneenhalve Titanic. Anderhalf keer 9/11. Vergeten. Er worden niet elk jaar lijsten met namen voorgelezen; er is geen spectaculaire kitschfilm over gemaakt. Ik vond de Paz omdat ik gericht zocht op Filippijnse veerbootellende. Alleen dat algemene brokje informatie was blijven hangen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Volgende