Het zijn gouden tijden voor de grote oliemajors nu olie record na record verbreekt. Ons eigen Shell boekte vorig jaar 19 miljard euro winst. In vergelijking met 2002 en de periode daarvoor is dat maar liefst een verdubbeling van de inkomstenstroom. We zien dit over de gehele linie voorkomen, de grootste oliemajor uit het westen, ExxonMobil, zag haar winst net als Shell verdubbelen van 20 naar 40 miljard dollar sinds 2003. Dat roept de vraag op of dergelijke gigantische inkomsten wel zinvol besteed worden? Oliemaatschappijen hebben meer verantwoordelijkheden dan alleen de winst van hun aandeelhouders. Zijn ze wel goed bezig voor de voorziening van (steeds schonere) energie voor de samenleving? Het onderwerp is des te interessanter omdat het een van de hoofdpunten zal worden in de Presidentsverkiezingen van de VS in het najaar.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Hugo Chavez dreigt de oliekraan naar de VS dicht te draaien als Exxon niet een herziene deal over Venezolaanse olie accepteert. Dit is het antwoord van Venezuela op een actie van het Amerikaanse Exxon dat afgelopen donderdag via de rechter er in is geslaagd om 12,3 miljard dollar (8,5 miljard euro) aan tegoeden van de Venezolaanse staatsoliemaatschappij PdVSA te laten bevriezen (NRC). Wie is de sterkste in dit conflict? Wie is hier David en wie is Goliath?
Chavez wil dat met o.a. hogere belastingen voor Exxon meer oliegeld richting de sloppenwijken laten stromen: een nobel streven als we deze flamboyante president op z’n woord mogen geloven. Het dreigement dat Venezuela nu uit zou de olieprijs explosief kunnen laten stijgen, 200 dollar wordt zelfs genoemd. Maar anderzijds kan Venezuela ook niet zonder het oliegeld uit de VS. Op het eerste gezicht lijkt het een dappere daad van het ‘kleine’ Venezuela om de grootste particuliere oliemaatschappij ter wereld en het machtigste land op aarde uit te dagen. Wederzijdse afhankelijkheid doet -net als in de mythologie- de machtsverhouding tussen David en Goliath echter snel omklappen.
Wie denkt aan de ‘machtige olieindustrie’ denkt aan bedrijven als Exxon, Shell en BP. Toch hebben deze particuliere bedrijven ‘slechts’ zeggenschap over 10% van de wereldolieproductie (Economist). De rest, 90% is in handen van staatsbedrijven en het lijkt erop dat nationale oliebedrijven als Gazprom en het Saoedische Aramco hun positie alleen nog maar versterken. Kijk maar naar de recente move van Moskou in het Sakhalin II project ten koste van Shell en ten faveure van Gazprom (RTLZ). Ook de situatie in Venezuela toont hoe relatief zwak particuliere oliebedrijven soms staan tegenover een overheid die op haar strepen gaat staan. Als het Venezuela lukt om haar olie elders te slijten -wat opzich lastig is aangezien deze olie een hoog zwavelgehalte heeft waar raffinaderijen buiten de VS niet op ingesteld zijn- dan staan Exxon en de VS in principe machteloos. Of zouden de VS (onder leiding van Obama/McCain) hier een militaire invasie voor over hebben? Vooralsnog lijkt het Hugo David Chavez de beste kaarten te hebben om Goliath Exxon op de knieën te krijgen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.