Moeten individuele burgers ook stappen ondernemen om hun CO2-uitstoot te reduceren? Of schuiven we alle verantwoordelijkheid af op onze overheid? EU-voorzitter José Manuel Barroso vindt individueel gedrag -en dan met name dat van hemzelf- irrelevant. Hij reist vandaag in een benzine slurpende Volkswagen Touareg naar de klimaattop van de Europese Unie en wenst daarop niet aangesproken te worden. De Portugese Europeaan Barroso houdt niet van het moralistische vingertje: 'Wanneer we naar het CO2-gebruik van afzonderlijke personen gaan kijken, bevinden we ons op glad ijs. Voor je het weet nemen we niet alleen het milieugedrag van personen onder de loep, maar ook bijvoorbeeld het seksueel gedrag.' (Elsevier). Twee jaar geleden kwam het WWF rapport: Europe 2005 - The Ecological Footprint uit, inclusief een visionair voorwoord van Barroso. Ik tik over: "... I am convinced that to realise our vision, we need to engage stakeholders and citizens from across Europe and the world and get people to take real ownership of the sustainable development challenge..." Elsevier: hét hobbyblad voor klimaatsceptici, smult hiervan en verfotosjopt met een bijna verfrissende burgerjournalistieke kwinkslag Barroso en zijn SUV. Maar onbedoeld zet het blad hiermee nog meer druk op de ketel van het maatschappelijke proces dat wereldwijd goed op gang is gekomen na de film van Al Gore. Het aanpakken van onze ecologische voetafdruk komt (ook) neer op individuele keuzes maken. En of u mij nu wilt geloven of niet, ik beitel bij deze 8 maart 2007 in de Google cache dat iedereen over vijf jaar individuele gedragsaanpassingen voor het milieu de normaalste zaak van de wereld zal vinden, ook Barroso.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Gisteren in het nieuws:
De politieke wil ontbreekt om het toezicht op de visserij te verbeteren en uitsterven van een aantal vissoorten tegen te gaan. Onder meer kabeljauw, heilbot, heek en tonijn worden bedreigd.
Extra wrang als je dan vandaag het volgende bericht leest:
The European Commission has welcomed the news of the ratification of the Fisheries Partnership Agreement (FPA) by the Kingdom of Morocco. The agreement will enter into force immediately and will run for a period of four years.
Raakt de vis op in je eigen wateren? Dan betaal je toch gewoon een ander land wat geld om daar verder te vissen.
Veel duidelijker hadden ze de eerste uitspraak niet kunnen bevestigen.
Al enige tijd informeer/verveel/bombardeer ik de sargasso-lezer met een stroom van nieuwsberichten over internationale handelsonderhandelingen in de Wereldhandelsorganisatie en tussen de EU en 77 landen in Afrika, het Caribische Gebied en de Stille Oceaan (de ACS landen). De onderhandelingen in de Wereldhandelsorganisatie lijken voor zoveelste keer langzaamaan weer opgang te komen. Niemand twijfelt dat het ook nu wel weer mis zal gaan (ik heb al een posje klaar staan). Toch opvallend nieuws deze week: de voormalige handelsonderhandelaar vertegenwoordiger van de Verenigde Staten, Charlene Barshefsky (zie foto), geeft in een interview aan dat de huidige WTO onderhandelingen nooit over ontwikkeling zijn gegaan: “The Doha Round was launched on false pretences, including calling it a development round, and the ability of developed countries to make it a development round is absent”.
Toch opvallend, want de huidige WTO onderhandelingsronde werd en wordt door velen bejubeld als ontwikkelingsronde, waar de belangen van ontwikkelingslanden nou eens voorop zouden moeten staan. Dat dat niet zo was, was al duidelijk, maar dat ook de voormalige toponderhandelaar van de Verenigde Staten dit zegt lijkt toch een beetje nieuws…
Ondertussen lijken de ACS landen het vertrouwen op een snelle afsluiting van de EPA onderhandelingen (Economic Partnership Agreements) opgegeven te hebben. In een brief richten zij zich tot Commissievoorzitter Barosso om een tijdelijk handelsregime als de EPA vrijhandelsonderhandelingen niet voor 31 december 2007 zijn afgerond.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.