The Berlin consensus

Een bijdrage van Philip Whyte, senior research fellow at the Centre for European Reform. A broad consensus appears to have emerged across northern Europe on what ails the eurozone. The region's current predicament, on this view, is the result of fecklessness and irresponsibility in geographically peripheral member-states. Countries in the periphery ran into difficulty because they mismanaged their public finances and lost 'competitiveness'. The road to redemption, on this analysis, is for the peripheral countries to consolidate their public finances and embrace supply-side reforms. The task at EU level is to keep member-states on the straight and narrow by making sure that they comply with the fiscal rules and do what is required to remain 'competitive'. This view, which is having a decisive influence on reforms to way the eurozone is run, coincides with that of the German government. Let us, then, call it the 'Berlin consensus'.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du Jour | Eurostilte

„Niemand met enige positie heeft er belang bij dat er in het openbaar over de euro wordt gediscussieerd.”

Aldus econoom Arjo Klamer in NRC Handelsblad 1.0. De Tweede Kamer houdt hoorzittingen over de toekomst van de euro achter gesloten deuren. De minister, maar ook de parlementariërs zijn doodsbang iets verkeerds te zeggen waardoor ze de al nerveuze financiële markten verder ontregelen. Die geslotenheid is jammer, zegt een aantal economen, zoals Klaver en Rick van der Ploeg. In het buitenland, en in het bijzonder in Duitsland, wordt de eurocrisis aangegrepen om diepgaande vragen te stellen over de wenselijkheid van de euro, maar ook over onhoudbare levensstijlen van burgers (in het bijzonder het probleem van de te zware hypotheeklasten die velen torsen) en moeilijke, maar onvermijdelijke keuzes die in het verschiet liggen. Rick van der Ploeg: „Politici hebben te maken met een electoraat. Dat zegt: wij zijn niet bereid te betalen voor landen die er een potje van maken. Maar je zal toch ééns moeten zeggen dat het afstempelen van staatsobligaties of een ordentelijk faillissement van een bank soms nodig zal zijn. Maar daar is geen discussie over.”

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Can Greece be saved?

By Katinka Barysch, deputy director of the Centre for European Reform

rellen in griekenlandWill Greece have to restructure its debt? Among most West European economists and investors, this now seems to be a foregone conclusion. The Greeks themselves are not so sure. During a recent visit to Athens, none of the economists and politicians I spoke to thought that restructuring was inevitable or desirable. The Papandreou government looks determined. But to avoid default, Greece would need two things: economic growth and more help from its European neighbours.

Since Greece negotiated its €110 billion financial assistance package with the EU and the IMF last year, it has cut its government deficit by an impressive 6 per cent of GDP. The government has slashed public salaries and pensions, raised VAT and other taxes, and clamped down on ubiquitous tax evasion. Half a dozen big strikes and the occasional outbreak of street fighting notwithstanding, the Greeks have so far remained rather stoic in the face of this unprecedented belt tightening. Most realise that change is needed and hardship inevitable.

The other reason why Greeks have so far stayed calm is that the worst is yet to come. While civil servants, truckers and some other groups felt immediate pain, the population at large has not yet suffered unbearably. After 15 years of rising salaries, most Greeks can cope with an initial drop in income. Those who lose their job or business can usually rely on a tightly knit family network for support.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Eurocrisis: in defence of investors

By Simon Tilford, chief economist at the Centre for European Reform.

The eurozone’s fiscal position is better than the US and UK, and the crisis-hit members of the currency union are doing more to strengthen their public finances than either of these countries. So why are borrowing costs so much higher for countries in the eurozone periphery than for Britain and America? Portugal and Greece have lower public deficits than the US, so why do investors fear for their solvency, but not that of the US?

These questions are being put with increasing frustration by eurozone economists, from both the public and private sectors, as well as by policy-makers such as Juergen Stark at the European Central Bank. The inference is that investors are judging countries by different standards. Why else would investors continue to lend to the likes of the ‘profligate’ US and UK, but punish countries whose fundamentals are sounder? Such irrational behaviour by investors, it is argued, is unfairly derailing the hard work being done by governments in the eurozone. Are such frustrations justified?

Investors do appear, superficially at least, to be harsh in their attitude towards the eurozone. As Table 1 below shows, the eurozone’s aggregate budget deficit is lower than in the UK or the US; its aggregate debt is marginally higher than in the UK, but lower than in the US; and in struggling Spain, public debt is lower than in both the US and the UK.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tommaso Padoa-Schioppa and the euro

Een gastbijdrage van Charles Grant, directeur van het Centre for European Reform.

Tommaso Padoa-Schioppa

At the end of last year, Europe lost Tommaso Padoa-Schioppa, an eminent central banker and economist, and one of the founding fathers of the euro. As EU leaders struggle to cope with the continuing euro crisis, they would do well do ponder some of Padoa-Schioppa’s insights on the economics of monetary union.

Following Greece and Ireland, Portugal may soon require a rescue from its fellow eurozone members. With the benefit of hindsight it is only too evident that the euro has suffered from design flaws, and that European leaders have mismanaged the currency. Too many countries joined the euro before they were ready. Fiscal discipline has been too lax, though new rules will make it harder for governments to over-borrow. Some eurozone governments did far too little to promote structural reform, and have therefore suffered from inflexible economies and poor productivity; in 2010, Greece, Portugal and Spain belatedly implemented some structural reforms. The penal rates of interest at which Greece, Ireland and Portugal have had to borrow have revealed the need for a bail-out mechanism and a procedure for ensuring the relatively orderly restructuring of sovereign debt (both are on their way). The behaviour of many banks – and not only in Ireland and Spain – has shown that the tighter system of pan-European financial regulation now being put together is sorely needed.
The statesmen who designed the euro have been criticized for putting politics ahead of economics: motivated by the desire to promote European unification, they ignored the economics – or assumed that once the project got underway, the necessary rules for economic governance would somehow fall into place. There is truth in that criticism, but many people have forgotten that economics did play a role in the birth of the euro.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Eurocrisis

[qvdd]

We staan voor een existentiële crisis. Iedereen moet nu samenwerken om de eurozone te redden. Want als de eurozone niet overleeft, dan de Europese Unie ook niet.

De Europese president Herman Van Rompuy waarschuwt dat de eurozone in een ‘overlevingscrisis’ zit. Portugal maakte afgelopen weekend bekend dat het misschien de euro verlaat, terwijl ook de situatie in Ierland problematisch blijft. Ierland heeft een ultimatum gekregen van de Europese Unie om een reddingsplan van de EU of het IMF te aanvaarden, volgens de Britse krant The Guardian.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige