Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“Zeehond wacht zelfde lot als kabeljauw”
Het maatschappelijke debat over de zeehondenjacht in Canada richt zich de laatste dagen niet alleen meer op de wreedheid van de jacht maar ook op duurzaamheid ervan. Tegenstanders van de jacht trekken een vergelijking met het instorten van de kabeljauwstand voor de kust van New Foundland toen in de jaren ’70 en ’80 stelselmatig te royale quota werden uitgegeven om de vissers te pleasen. De kabeljauwstand stortte vervolgens in zoals te zien is aan onderstaande tijdreeks 1900-1999 (SeaAroundUs) die de teruggang van grote roofvissen in de Atlantische Oceaan weergeeft. Nu de kabeljauw voor de Canadese kusten (voorgoed) verdwenen is moeten de werkeloze vissers noodgedwongen grote aantallen zeehonden doodknuppelen om nog wat geld te verdienen. Maar of dit een duurzame inkomstenbron is valt dus nog maar te bezien? Volgens tegenstanders van de jacht zijn de knuppelquota veels te hoog, er zijn simpelweg teveel jagers voor te weinig zeehonden.
Rebecca Aldworth van de Humane Society vindt dat de Canadese overheid enkel denkt aan economische belangen. “Er zijn teveel jagers voor te weinig zeehonden. De populatiecijfers van het Visserijdepartement zijn absurd en worden door andere wetenschappers in twijfel getrokken. Dit is gewoon een heruitgave van de manier waarop de overheid de kabeljauwbestanden gemanaged heeft: om politieke redenen werden te hoge quota ingesteld. Tien jaar na het complete visverbod op kabeljauw hebben de bestanden zich nog altijd niet hersteld. De vissers werken dat nu gewoon uit op de zeehonden.” (IPS)
Mohren Bräu
Toen ik vanochtend las dat de ‘Negerzoen’ nu definitief is afgeschaft (ANP) en voortaan door het leven gaat als ‘Buys Zoen’ vroeg ik mij gelijk af hoe het staat met: Mohren Bräu, het populaire biertje uit Vorarlberg in het Oostenrijkse landje O. Een korte google levert het bewijs dat men in de Alpen geen last heeft van politiek correctheid: Mohren Bräu is alive and kicking… Kent u nog meer politiek incorrecte drink- of etenswaren uit verre landen of achtergebleven provinciën? Drop ze in de comments:
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
GoogleGoatse
Paar vraagjes over integratie
“Wat een witbil vindt van integratie enzo” was het antwoord van Xaviera op mijn vraag waarover mijn stukje moest gaan voor haar nieuwe site: www.martenostro.nl
Integratie, het maken tot een harmonisch geheel; ik zie er niet zoveel in. Hoezo harmonisch geheel? Waarom harmonisch geheel? Ik wil geen harmonisch geheel. Waar moet ik mee harmoniëren? Met mijn buren? Moet ik harmonieus opgaan in “de Nederlandse samenleving”? Moet ik op zaterdagochtend met een mesje het mos van mijn stoep gaan krabben? Moet ik geraniums neerzetten? Moet ik Frans Bauer en Marco Borsato leuk vinden? Moet ik gaan reageren op de Telegraaf site en dingen schrijven als “Rita, je moet BLIJVEN! je bent tenminste iemand die z’n bek open durft te trekken. dit hebben we al zo lang gewild! Nederland=vol, en we hebben niks aan mensen die hier niet horen, dus knuppel ze er maar uit. je bent een wijf met ballen!!! toppie! Rita is mijn president!!!!“? Moet ik een korte broek aan trekken en net als overste Karremans 6000 moslims op transport zetten naar het vuurpeloton, ondertussen kwijlend over een schemerlamp? Moet ik anders supporter van een voetbalclub worden? Moet ik klompen dragen? Moet ik op zondagochtend naar de kerk zoals 60% van mijn plaatsgenoten? Moet ik trots zijn op “mijn land”? Moet ik oliebollen en pannenkoeken lekker vinden? Moet ik tijdens het WK een oranje Nazi helm opzetten en olee olee olee lallen? Moet ik gaan praten als Balkenende en ieder betoog eindigen met “hier kan geen misverstand over bestaan”? Moet ik kievitseieren gaan rapen ? Moet ik doorgaan ?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Hoox
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.