Studie: 80% CO2 reductie in 2050 haalbaar

Vorig jaar deden de rijke landen op de G8-top in l'Aquila een halfbakken belofte dat ze de uitstoot van broeikasgassen tot 2050 met 80% zouden reduceren. De European Climate Foundation liet kennisinstituten als ECN, KEMA, University of Oxford maar ook grote energiebedrijven, netwerkbeheerders en consultancybureau McKinsey narekenen of dit haalbaar is met de bestaande technieken. Het antwoord was yes we can! Maar omstreden zaken als kernenergie en ondergrondse opslag van CO2 horen dan wel bij de samengestelde oplossing die met name voorziet in zonne-energie in het Zuiden en windenergie in het Noorden van Europa. Om de sterke fluctuaties in de opwekking op te vangen is een forse uitbreiding van het Europese energienetwerk nodig. Met name de verbinding Spanje-Frankrijk die nu nog slechts een capaciteit van 1 Gigawatt heeft zal naar 47 Gigawatt gegroeid moeten zijn in 2050. De jaarlijkse kosten van de Europese energievoorziening zullen stijgen van 30 miljard euro nu naar 65 miljard euro in 2025. Maar nog eens tien jaar wachten/twijfelen/discuzeuren maakt het alleen nog maar duurder: 80 miljard euro. Dit plan gaat dus uit van bestaande technieken en neemt bijvoorbeeld het plan voor zonnecentrales in de Sahara (Desertec) niet mee. Dat maakt dat de cijfers in de ECF studie nog aan de conservatieve kant zijn: alle toekomstige innovatie zal het plan alleen maar makkelijker haalbaar en/of goedkoper maken. Lees meer op: het NRC, www.roadmap2050, download direct het rapport of bekijk de video:

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Democratie toe aan beleidsmatige reanimatie

Op Sargasso ontvangen we graag gastbijdragen. Hier een bijdrage van Harmen Bos, bestuurskundige en secretaris van de landelijke werkgroep Milieu en Energie van de PvdA (LME).

Democratie is bij uitstek een organisatievorm waarmee landen problemen, zoals de kredietcrisis, files en klimaatverandering, het hoofd kunnen bieden. Door een vrije markt van ideeën en opinies vormen kiezers een mening over wie hun belangen het beste kan behartigen. De gekozen volksvertegenwoordigers wegen alle feiten en mogelijke scenario’ s en komen dan tot solide keuzes, is het idee. Toch worden deze krachtige mogelijkheden van de democratie in Nederland niet benut. Op de werkvloer zien we het beleid op een drietal punten haperen:

1. De regering reageert alsof de kredietcrisis binnenkort weer voorbij is en de genationaliseerde banken met winst kunnen worden verkocht. Maar waarschijnlijk gaan we een historische meltdown van het bestaande financiële systeem meemaken, veroorzaakt door de enorme schuldenberg die de afgelopen decennia is opgebouwd. De econoom Nouriel Roubini voorspelde deze ineenstorting twee jaar geleden en heeft het nu over de “Bermudadriehoek van deflatie”, een liquiditeitsval en faillissementen van huishoudens en bedrijven (1). We behoren ons dan af te vragen hoe we Nederland kunnen loskoppelen van deze wereldwijde meltdown. Nu gebeurt het omgekeerde: de overheid opereert als kredietverzekeraar en bankier zonder een analyse van de risico’s die dat met zich meebrengt. De staatsschuld is in twee maanden gegroeid van 250 naar 340 miljard (2). Dat is historisch ongekend. De kans dat de overheidsbegroting meezakt in het drijfzand van een recessie wordt hierdoor groter.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het wonder van waterstof 2: antwoorden

Onderschat je lezers nooit is een credo, al weet ik niet van wie. In elk geval heeft het eerste bericht over waterstof wel wat antwoorden opgeleverd, alleen niet helemaal op de gestelde vragen, maar goed, een gegeven antwoord… De stelling was dat waterstof in theorie een oneindig vernieuwbare energiebron kan zijn om onze geheiligde automobiliteit te waarborgen. Voorwaarde is dan wel dat we de waterstof geheel klimaatneutraal maken, bij voorkeur met windenergie, omdat je dagen zonder wind op kunt vangen met een buffervoorraad waterstof.

Dankzij het rekenwerk van lezers hebben we nu een getal van minstens 5000 windmolens van 5MW (megawatt), alleen voor de automobiliteit in Nederland. Dat lijkt niet zo veel, maar bedenk dat er nu hooguit 1900 windmolens in ons land staan, en dat zijn dan niet van die joekels. De 5MW molens bestaan nog niet, althans niet produktierijp voor zover ik weet, maar de olie is ook nog niet op, dus we mogen er wel mee rekenen. Kortom, drie-en-een-half keer zo veel molens in ons land.

Maar dat is natuurlijk nog niet alles. Want ook de kolen- olie- en gascentrales zullen tzt vervangen moeten worden. Op dit moment produceert dat soort centrales 65.000 GWh per jaar, zodat we daarvoor nog eens minstens 4300 grote windmolens moeten plaatsen, waardoor we over bijna zes keer zo veel molens praten. En dan groeit de automobiliteit en de elektriciteitshonger ook maar door. Het schrikbeeld van een Nederland dat geheel bepuist is met windmolens wordt zo wel erg tastbaar.

Vorige