Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Closing Time | Haha
Is dit een cliché of is het dat niet? Daar kunt u hier onder in de reactievelden met elkaar van gedachten over wisselen.
Lachen met dank aan Charlotte Adigéry en Bolis Pupul. Zie ook hun gezamenlijke website.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Closing Time | Ceci n’est pas un cliché
Dit is geen cliché, maar een tsuanmi aan clichés. Charlotte Adigéry en Bolis Pupul dreunen de een na de ander op.
Hoeveel clichés herkent u?
Closing Time | Cindy Wilson – Change
Nooit te oud laat om…
In 2017, ruim veertig jaar na de start van The B-52’s, lanceerde Cindy Wilson, mede-oprichtster én de karakteristieke strot van The B-52’s, haar solo-album Change.
‘Solo’ vind ze wat overtrokken want het project begon na wat jammen met Ryan Monahan (bas) en Lemuel Hayes (drums). De andere bandleden droegen ook het nodige bij en Wilson is van mening dat dit dus een uiterst democratisch bandje is.
Closing Time | Haiku Salut
Toch weer Westers: Haiku Salut is een trio uit Engeland dat neoklassieke electronica brengt.
Closing Time | Dustin Wong & Takako Minekawa
Experimentele Japanse muziek van Dustin Wong & Takako Minekawa.
Closing Time | Steam
Fijne electronische doorkabbelmuziek van Tamás Olejnik voor de langere autoritten danwel treinreizen.
Closing Time | 303/303/303/303/606
Een van de de dingen waar ik me over verbaas is, is dat ‘klassieke muziek’ zoals dat op radio 4 voor gewone mensen geinterpreteerd wordt, zo’n beetje na de 1e wereldoorlog afgelopen is. Nou kun je stellen dat muziek -als kunstvorm- tegelijkertijd een vergelijkbare transitie doormaakte als de schilderkunst, waar expressionisten, modernisten, kubisten en al dat hun kunstvorm verregaand abstraheerden en daardoor op totaal andere kunst uitkwamen. Helemaal correct.
Closing Time | LFO
LFO staat voor Low Frequency Oscillation, en het is de band van wijlen Mark Bell. Wie is dat nou weer, zult u zich afvragen, maar de man vergaarde eeuwige roem met het nieuwe bijzondere geluid dat hij creeerde op Bjorks Homogenic – Bell was verantwoordelijk voor de electronische beats die een aanzienlijke rol spelen op dat album. Een bloeiende samenwerking die zou voortduren tot de veel te vroege dood van Bell, op z’n 43e.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.