Amman’s groene ambassade

Het was een mooie opsteker voor de duurzaamheidsstrategie die het ministerie van Buitenlandse Zaken onder het vorige kabinet heeft uitgezet. Deze week werd bekend dat de Nederlandse ambassade in Amman (Jordanië) van het Amerikaanse Green Building Council het prestigieuze LEED® Silver certificaat voor groene gebouwen heeft gekregen. Daarmee is de ambassade het eerste gebouw in Jordanië en de eerste Nederlandse ambassade tot nu toe die LEED-gecertificeerd is. Wereldwijd is er slechts één andere nieuwbouwambassade die LEED-gecertificeerd is. Rick Feddrizzi, directeur van het US Green Building Council lichtte de erkenning als volgt toe: The green building movement offers an unprecedented opportunity to respond to the most important challenges of our time, including global climate change, dependence on non-sustainable and expensive sources of energy and threats to human health. The work of innovative building projects such as the Embassy of the Kingdom of the Netherlands in Amman, Jordan, is a fundamental driving force in the green building movement. Het LEED Silver certificaat werd uitgereikt vanwege de milieuvriendelijkheid en duurzaamheid van het ontwerp van het gebouw.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Energiezuinige gebouwen en departementale organisatie

illustratie: Woningvoorraad Nederland (bron:VROM), klik voor volledig beeld.

Dezer dagen presenteert de regering Rutte zich aan de Kamer en zijn algemene beschouwingen. De nieuwe regering hergroepeert een aantal taken van departementen en spaart daarmee een paar bewindslieden uit. Dat is mooi en krachtdadig, maar is het ook doordacht? Dat is de vraag: is b.v. de combinatie van veiligheid en justitie niet vooral gericht op het verstoren van een balans tussen burgerrechten en opsporingsbevoegdheden, ten gunste van de veiligheid? Het zou kunnen dat onder de bezielende leiding van Opstelten onze liberale vrijheden achter de horizon verdwijnen. Waakzaamheid is geboden.

Wonderlijk is ook de combinatie van WWI (Wonen, Wijken en Integratie) en Binnenlandse Zaken. De volkshuisvesting was ooit een taak voor een “hamer en nijptang- ministerie”, met technische problemen en planning en productie van woningen als taak. Dat veranderde geleidelijk, toen de decentralisatie de zorg voor de productie van woningen bij de gemeenten neerlegde en de technische zorg voor kwaliteit als een achterhaalde zaak werd gezien waar de samenleving zelf maar op moest letten.

Zo groeide een vreemde situatie waarin VROM geld bij de woningcorporaties weghaalde, teneinde die middelen voor sociale doelen in de wijken in te zetten. (de Vogelaar heffing) Daar houden we nu maar mee op. Misschien nog vreemder was de toepassing van de vennootschapsbelasting, die de schatkist 500 miljoen moest opleveren, geld waarvoor woningcorporaties prima bestemmingen hebben en hadden. Een woningcorporatie uit Ommen voelt zich hierover zo getreiterd dat zij wil uittreden uit het bestel: als het Europese Hof daarin mee gaat, kan dat het einde inluiden van ruim 100 jaar sociale woningbouw in ons land. Het is een onzinnig risico, maar de vorige regering heeft het willens en wetens genomen. Die 500 miljoen moest naar de schatkist, ondanks alle nuttige dingen die met het vermogen van de corporaties zouden kunnen. Een voorbeeld is het energiezuiniger maken van de woningvoorraad.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bankier lanceert de economie van natuur

Terwijl delegaties uit de hele wereld zich in Japan het hoofd breken over oplossingen voor het verlies aan natuurlijk kapitaal, breekt Pavan Sukhdev van de Deutsche Bank een lans voor een economische invalshoek. De natuur draagt vele biljoenen dollars bij aan de wereldeconomie en het is mogelijk om die economische waarde van natuur mee te nemen in besluitvorming door overheden en bedrijven. Dat stelde hij woensdag tijdens de presentatie van de VN-studie TEEB, The Economics of Ecosystems and Biodiversity, op de 10e vergadering over het Biodiversiteitsverdrag (COP 10 CBD).

In het rapport staan de resultaten van een drie jaar durende studie en speurwerk naar onderzoeken over de economische waarde van bossen, vers water, bodem en koraalriffen en over de sociale en economische kosten van verlies daarvan. Dat leidde tot duizelingwekkende cijfers. Zoals de 2 tot 4,5 biljoen dollar per jaar die we in 2050 zouden verliezen aan natuurlijk kapitaal als de ontbossing op hetzelfde niveau doorgaat als nu. Maar er staan ook kansen in: in 2020 bedraagt de wereldwijde marktomzet voor gecertificeerde landbouwproducten naar verwachting 151 miljard euro per jaar.

Andere voorbeelden van de economische waarde van natuur:

● Jaarlijks gaat er in de zwaar gesubsidieerde visserijsector 50 miljard dollar verloren door overexploitatie.
● Insecten bestuiven voor jaarlijks 153 miljard dollar aan voedselgewassen.
● Koraalriffen leveren de mensheid jaarlijks 30 tot 172 miljard dollar aan inkomsten.
● De stad Canberra bespaart 67 miljoen dollar aan energiekosten (airco’s) na het planten van schaduwbomen.
● De stad New York bespaarde 6,5 miljard dollar door te investeren in bosbescherming t.b.v. drinkwaterzuivering i.p.v. het bouwen van een dure zuiveringsinstallatie.
● Het herstel van 70 hectare gedegradeerd bos in Hiware Bazaar, India leverde herstelde waterbronnen op, voedergewas voor het vee en in totaal 50 rupee miljonairs.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Refuting myths about immigration and the environment

Hier is een bijdrage die we overnemen van Climate Progress: “A Project of Center for American Progress Action Fund”

Immigrants are integral to driving clean energy innovation. They accounted for 70 percent of men and women who entered the engineering and science fields from 1995 to 2006 and 40 percent of all high-tech venture-backed companies.

CAP’s Jorge Madrid has a new report, “From a ‘Green Farce’ to a Green Future.” Here’s his summary:
Combating climate change and reforming our broken immigration system are two of the greatest challenges facing Congress and the Obama administration. Legislation to address these issues has come up short thus far. Both have been fiercely debated throughout the country and many Americans demand solutions.In the midst of these debates anti-immigrant groups are revamping their efforts to play these issues against each other using misinformation. These voices have long argued that immigrants destroy the environment, accelerate climate change, and undermine U.S. efforts to transition to a clean and green future.

Nativist organizations and hate groups are attempting to drive their political agenda using environmental concerns as a cover. And conservative lawmakers and opponents of clean energy and climate legislation who use phony environmental arguments as a political wedge are promoting these groups’ talking points.These arguments are a “green farce.” They’re supposedly presented out of concern for the environment but are intentionally misleading and dangerously misinformed. They present Americans with a false choice between achieving fair and humane immigration reform and climate legislation that will respect the environment and lead our country to a clean and prosperous energy future.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Toekomstbeelden creëren de toekomst

Dit is een gastbijdrage van Henk Daalder, deelnemer aan het project Our Common Future 2.0

Stel het is 2035, hoe ziet onze energievoorziening er dan uit? Natuurlijk een stuk duurzamer dan nu, veel meer decentrale opwekking, met regionale windparken op het land en meer in zee, zonnepanelen op elk dak. Je vindt het gewoon dat iemand van buiten bepaalt wanneer de elektrische auto wordt opgeladen, dat is namelijk goedkoper. De club die dat doet, grid-cloud, garandeert dat de accu op tijd weer vol is. En hun voorspelling van hoeveel stroom je de volgende dag nodig hebt is altijd op 5% nauwkeurig, elke dag weer. Hoe ze het doen is vaag, maar het lukt ze. Het lijkt wel of ze beter weten wat je morgen gaat doen dan jijzelf. Er zijn mensen die beweren dat grid-cloud zelfs voorspelt wanneer je pech krijgt of een aanrijding, en waar. Die dag hoeft je accu dan niet zo vol te zijn. Grid-cloud weet het van te voren als hij de auto oplaadt.

Veel inwoners wekken zelf hun duurzame stroom op, ook in coöperatieve windparken. Wat ze zelf niet nodig hebben, verkopen ze aan bedrijven en overheden. Bedrijven organiseren zelfs hun eigen medewerkers in coöperaties om zich te verzekeren van voldoende goedkope stroom en het bijbehorende vereiste duurzame imago. Ze kunnen ook stroom uit een windpark op zee kopen, maar die worden gemonopoliseerd door buitenlandse bedrijven, dankzij het wanbeleid van EZ in het begin van de deze eeuw. Gelukkig kunnen veel burgers een aardig zakcentje verdienen aan de energie die ze leveren aan hun werkgever en andere bedrijven en overheden. Dit is een nieuwe vorm van waarde creatie waar aardig wat geld in omgaat, anno 2035.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende