Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Softdrugs? Legaliseren!
Hieronder treft u een gastbijdrage van Andreas Bouman.
De meerderheid van de mensen gebruikt nooit ‘bewustzijnsveranderende’ drugs. Legaal of niet, velen vinden het een eng idee de controle over zichzelf te verliezen en raken nooit een joint, pil of poeder aan. Daarnaast heb je een grote groep die experimenteert met drugs. Dat experimenteren, kan een enkele keer zijn, of uitlopen tot terugkerend ‘recreatief gebruik’. Meestal stopt of vermindert het gebruik zodra de volwassen leeftijd is bereikt. Kijkt u maar eens in uw omgeving. Ziet u nog veel veertigplussers in het weekend een pilletje nemen? Ze zijn er wel, maar het is een marginale groep. Zodra de recreatieve gebruiker een vaste baan en dito relatie heeft, is het gedaan met het drugsgebruik.
Effect harde aanpak?
Drugsgebruik hangt samen met allerlei factoren, maar er is nauwelijks een verband tussen het beleid van de overheid en het drugsgebruik van de bevolking. Vorige week las ik het nog eens in de Volkskrant. Zweden heeft een repressief beleid en weinig drugsgebruikers. De Verenigde Staten hebben net zo’n repressief beleid en veel gebruikers. Nederland heeft een tolerant beleid en weinig gebruikers. Conclusie: ‘Er is geen pijl op te trekken.’ Nederland lijkt er nu voor te kiezen het tolerante beleid te willen terugdraaien. De oer-Hollandse paddo’s zullen in december uit de schappen verdwijnen en het softdrugsbeleid staat ter discussie.
Seks, drugs en Rouvoet
Vandaag plaatsen we de tweede gastbijdrage van Andreas Bouman.
Rouvoet, de minister van jeugd en gezin wil een maatschappelijke discussie over de losgeslagen moraal van de jeugd. Volgens de minister worden meisjes als gebruiksartikel gezien, is seks een ruilmiddel en is het begrip liefde bij de jeugd onbekend. Door de man zijn keurige scheiding, ouderwetse bril en gristelijke achtergrond, lijken zijn uitspraken ouderwets en rieken ze naar de spruitjesgeur van de jaren vijftig. Nu heb ik de jaren vijftig niet in levenden lijve mogen meemaken, maar ik vind de uitspraken van Rouvoet helemaal zo gek nog niet. Daarbij komt dat ik jonge spruitjes, mits niet te lang gekookt, best kan waarderen.
Waarom heeft Rouvoet een punt?
Iedereen moet lekker zelf weten wat die doet. Als twee mensen vrijwillig seks willen hebben zonder liefde is dat hun eigen keuze. Prima. Alleen moet het dan wel om volwassenen gaan. Vorige week was er op Nederland 3 een documentaire over hele jonge jongens (12 a 16) die spraken over nog jongere meisjes. Daar werd ik niet vrolijk van. Meisjes werden alleen gezien als hoeren (in hun terminologie ‘banga’s’) en niet als mensen. De prille liefdenestjes waren gore garageboxen of ranzige portieken. Als je daar als pubermeisje je ‘seksualiteit ontdekt’ door je te laten nemen door een of meer huftertjes zonder enig respect, dan belooft dat weinig goed voor toekomstige moraal van deze jongens en meisjes.
Sociale klasse bepalend voor kinderen en seksualiteit.
Deze onromantische inwijdingen in de liefde vinden niet alleen in de Bijlmer plaats. De documentaire schetste ook een soortgelijk portret van een dertienjarig meisje van het platteland. Ook daar was liefdeloze liefde, meer regel dan uitzondering. Het werd duidelijk dat niet de regio bepalend is van hoe kinderen leren omgaan met seksualiteit, maar het opleidingsniveau van de ouders. In dezelfde documentaire bleek namelijk duidelijk dat kakkindertjes wel degelijk een onderscheid maken tussen seks en liefde.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
McCain, Obama en de narco’s
In de strijd om het presidentschap van de Verenigde Staten mag het dan gaan om economie, loodgieters en eervolle aftochten uit Irak en Afghanistan, voor Midden- en Zuid-Amerika is een heel ander thema relevant. De kranten staan er hier dagelijks vol mee: de georganiseerde drugscriminaliteit. Het Mexicaanse Tijuana is momenteel de hotspot, maar voor het hele subcontinent is het van belang hoe de ‘war on drugs’ een vervolg gaat krijgen.
In de relatieve rust tussen de Koude Oorlog en de Internationale Strijd tegen Het Terrorisme ontbeerde de Verenigde Staten een vijand om zich tegen te verenigen en verveelden de Amerikaanse strijdkrachten zich kapot. De oplossing was gauw gevonden, de ‘war on drugs’ werd met hernieuwd enthousiasme aangegaan.
De blik richtte zich al snel op Colombia, grootproducent en exporteur van cocaïne en hofleverancier van de VS. Plan Colombia kwam van de grond. Hoewel het begon als een sociaal plan, gericht op herstel van veiligheid en democratie, werd de nadruk meteen gelegd op bestrijding van drugs, waarbij het besproeien van cocavelden een beproefde aanpak werd. Het is bijna komisch, hoe een militaire grootmacht zich steeds aan dezelfde steen lijkt te stoten. In de jaren zeventig mislukte de jungleoorlog in Vietnam, waarbij het besproeien en ontbladeren van de jungle als strategie niet bijster succesvol bleek. Op dit moment levert het besproeien van de cocavelden discutabele resultaten op. Het oppervlak aan coke-planten daalt niet doorslaggevend, terwijl de ‘collateral damage’ voor rekening komt van de kwetsbare jungle en haar menselijke en dierlijke bewoners…
Cocaine Plane
Een mysterieus cocaïnevliegtuig, dat vorige week zondag 13 juli verlaten werd gevonden op Lungi Airport met 750 kilogram cocaïne aan boord, heeft Sierra Leone volledig in haar greep. De lang verwachtte uitslagen van de lokale verkiezingen van 5 juli jongstleden, die vandaag officieel zullen worden gemaakt, zijn plotsklaps niet interessant meer. Iedereen is ‘high’ van het cocaïneschaal dat zich over de overheid dreigt uit te vouwen.
Wat is er gebeurd? Zondagnacht, 13 juli, vlak voordat het vliegtuig van President Ernest Bai Koroma zou landen, cirkelde er een onbekend vliegtuig boven de luchthaven rond. Het kreeg pas toestemming te landen nadat de hoogste luchthavenautoriteit was opgetrommeld en er een team klaar zou staan om de inzittenden te onderscheppen. In theorie, want toen het vliegtuig uiteindelijk landde, hadden de inzittende genoeg tijd om weg te komen. Ze lieten een vliegtuig vol met cocaïne achter. Straatwaarde: tussen de 200 en 300 miljoen euro, in Europa. Dat is dus nogal wat geld om zo onhandig mee om te springen, zeker als je je bedenkt dat het vliegtuig was uitgerust met GPS, dus in het donker kon landen en dus willekeurig welke verlaten plek in Sierra Leone (die er te over zijn) had kunnen uitkiezen als eindbestemming.
Vreemd genoeg kozen ze voor de nationale luchthaven, waar toevallig net op dat moment ook de president aankwam, die stante pede de beslissing nam hoogstpersoonlijk de leiding over het onderzoek op zich te nemen. Binnen een paar uur waren er 58 personen gearresteerd, waaronder een hele hoop Zuid-Amerikaanse maffioso, politie agenten en officieren, en werden de Vice President, de minister van aviatie en Sierra Leone’s bekendste profvoetballer Mohamed Kallon door de kranten beschuldigd van betrokkenheid.
Een doos met 40 kg cocaïne verdween spoorloos van de plaats delict en werd teruggevonden in het staatshuis. Alle zogenaamde bewijzen van betrokkenheid wijzen in de richting twee ministers die toevallig genoeg vorige week, vlak voordat de ‘mysteryplane’ in Sierra Leone neerdaalde, van de president te horen hebben gekregen dat hun positie in het geding is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Quote du Jour | Legaliseer alle drugs!
“Wat mij betreft zou men ten gronde moeten praten over het legaliseren van drugs, eventueel met restricties voor producten als cocaïne en heroïne. Dat zou de georganiseerde misdaad in één klap drievierden van de financiële wind uit de zeilen halen. En niet minder belangrijk: het zou de belangrijkste financiële ader van het internationale terrorisme doorknippen.” (Oud-drugsbaron Steve Brown in Aktueel Primo)
Voormalig drugshandelaar Steve Brown, de man die ooit Peter R. de Vries een schop onder zijn kont gaf, denkt de internationale drugshandel keihard tot stilstand te kunnen brengen. Het gebruik van soft- en harddrugs moet dan wel zo snel mogelijk worden gelegaliseerd. Brown richtte ook meteen maar een nieuwe politieke partij op, de Partij Legalisering Drugs Nederland (PLDN) en rekent op een enorm aantal stemmers, waaronder bijstandsmoeders, rokers, snuivers, bloggers, ex-hoeren, etc….
Snuift u ook even mee?