Michael Moore wilde in zijn stand up show TrumpLand iemand aan het woord laten die iets aardigs zei over Hillary Clinton. Dat had ze wel verdiend, na alle haat die ze de laatste maanden over haar heen had gekregen. De lichten in de zaal dimden, het bioscoopscherm ging aan. We zagen een jonge Donald Trump die, ergens ten tijde van een schandaal rond Bill Clinton, zei dat Hillary het wel zou redden. Ze was een sterke, intelligente vrouw en een zorgzame moeder. Of woorden van soortgelijke strekking. Donald Trump zag er doodnormaal uit. En praatte doodnormaal. Hij was ongetwijfeld de zelfingenomen narcist die hij altijd is geweest, maar het had niet de groteske trekken die het nu heeft. De vadsigheid, die hangende mond, het kapsel, het was allemaal nog in toom. Het deed me denken aan The Picture of Dorian Grey van Oscar Wilde. Waarin de hoofdpersoon een portret van zichzelf op zolder opgeborgen heeft dat in zijn plaats ouder wordt. Terwijl de hoofdpersoon jong en mooi en onberispelijk blijft, rot het portret boven weg, lijdend onder de verdorven daden van zijn geportretteerde. Dat is Trump. Het portret van een systeem dat verrot is.
De campagnestaf van Trump heeft hem de directe toegang tot zijn twitteraccount afgenomen. Kunnen ze dat ook alvast doen met eventuele nucleaire codes die hij misschien straks in zijn – iets te kleine – knuistjes krijgt?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
COLUMN - In een interview met De Volkskrant (of eigenlijk met The NY Times, maar ik las het in De Volkskrant) roept Hillary Clinton het boekje ‘Amusing Ourselves to Death’ van Neil Postman in herinnering. Toevallig moet ik zelf ook vaak aan dat boekje denken sinds Donald Trump bezig is op geheel eigen wijze een gooi naar de macht te doen.
In mijn boekenkast staat het vertaald als ‘We amuseren ons kapot’. In het eerste hoofdstuk van dit alleraardigste stukje cultuurpessimismegebeuren schrijft Postman:
Politiek, religie, nieuwsvoorziening, atletiek, onderwijs en commercie zijn zonder noemenswaardig verzet en vrijwel geruisloos tot amusementsproducten getransformeerd, met als gevolg dat wij als volk niet ver verwijderd zijn van de dag dat we ons kapot zullen amuseren.
Ik hechtte nooit heel veel waarde aan deze woorden, maar ik moet de laatste tijd toch toegeven dat hij steeds meer gelijk krijgt. Zij het net iets anders dan hij had gedacht. Want Postman dacht dat wij in een Huxleyaanse ‘brave new world’ terecht zouden komen waarin we niet meer zouden nadenken en we ons als het ware in slaap zouden amuseren om heel geleidelijk in een coma te glijden waarin alle individuele geneugtes zouden zijn verdwenen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“Dead people generally vote Democrat” – Doden stemmen nog in de VS, verkiezingsfraude?
Maar waar is het bewijs? Of is dit onderdeel van de strategie om straks de uitslag niet te hoeven erkennen?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Bill Kristol poseert graag als het intellectuele geweten van conservatief Amerika, degene die de mantel van William F. Buckley heeft opgenomen.
Hij is tevens medestichter van the Project for a New American Century, verzorgde in die hoedanigheid mede de ideologische munitie voor de neoconservatieve regering van George W. Bush, en ontdekte Sarah Palin voor John McCain (een geweldige vonst, vond ‘ie destijds zelf).
Inmiddels is ‘ie zich doodgeschrokken over Trump, al wil ‘ie nog steeds niet toegeven dat Trump de natuurlijke uitkomst is van krachten die de Republikeinse partij al decennialang heeft lopen bespelen, noch zijn eigen rol daarin.
In het politieke ontbijtprogramma van ex-senator Joe Scarborough (Republikein, maar centristisch) en Mika Brzezinski (de dochter ván) barst Kristol bijna in huilen uit, zo geterd is ‘ie dat zijn gastvrouw hem niet weg laat komen met het frame dat de verkiezing van Trump een uitglijder van de partij is.
De presentatoren nemen hem echter niet in dank af dat hij hen voor de voeten werpt zelf ook stroop om Trumps mond gesmeerd te hebben, toen het nog leek dat hij aan het winnen was (want je wil zo’n gast niet teveel afstoten, dan komt ‘ie niet meer in je show).
Een mooie opsomming van de New York Times. 281 and counting
All of these liars will be sued after the election is over […] Every woman lied when they came forward to hurt my campaign.
Aldus Donald Trump over de inmiddels zeventien vrouwen die hem van aanranding of seksuele intimidatie beschuldigden.
Want dat ‘I don’t even wait. […] Grab them by the pussy. You can do anything’ was natuurlijk slechts ‘kleedkamerpraat’.
Trump deed eerstgenoemde uitspraak tijdens een ‘serieuze’ toespraak over zijn beleid gedurende de eerste honderd dagen van zijn regeertermijn – mocht hij tot president worden verkozen.
Op het “Alfred E. Smith Memorial foundation Dinner“, een liefdadigheidsdiner, worden traditiegetrouw altijd beide presidentskandidaten uitgenodigd. Het is meestal het laatste publieke optreden waar ze samen te zien zijn en ze worden geacht te speechen. In die speeches maken de kandidaten elkaar en zichzelf belachelijk. Zie hier de resultaten.
Hillary Clinton:
Donald Trump:
I would like to promise and pledge to all of my voters and supporters and to all of the people of the United States that I will totally accept the results of this great and historic presidential election, if I win.
Donald Trump laat weer eens zien dat hij niet alleen een antidemocraat is, maar ook nog eens de mentale leeftijd heeft van een kleuter.
En onze Geert blijft het prachtig vinden.
“This is not normal” – stevige speech van Michelle Obama over denigrerende uitlatingen Trump
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.