Het loopt wel los met die Trump; toch?

De VS hebben Richard Nixon overleefd, dus zal het met Trump ook wel meevallen. Maar helemaal gerust ben ik er toch niet op. Briljante visie van Sarah Palin: “we gaan hand in hand met Brexit.” Dat zegt ze niet omdat de V.S. ook lid van de EU zijn, maar omdat de wereld wordt beschouwd als de status quo versus de rebellie daartegen. Dat is ook wat boeit na een doorwaakte nacht: wat betekent de overwinning van Trump voor onze eigen politiek en de EU? Dat we zijn verlost van een polariserend moddergevecht? Kijk naar de overwinningsspeech van president-elect Trump. Ik was tevreden met zijn saaie rust: hij deed alles wat nodig was, feliciteerde Hillary met haar campagne en prees haar zelfs en dankte haar voor ‘public service’, gedurende vele jaren. Dat gaf wel een beetje onrust onder zijn gehoor.

Foto: Darron Birgenheier (cc)

Liveblog Amerikaanse verkiezingen 2016

Vandaag barst het los in de VS, en hopelijk weten we morgenochtend wie de meest uitzonderlijke presidentiële verkiezingsrace uit de Amerikaanse geschiedenis heeft gewonnen. Het lijkt erop dat de winst Clinton niet meer kan ontgaan, maar dachten we niet allemaal dat de Brexit ook wel los zou lopen? En nog een spannend momentje, hoe gaat Trump op zijn waarschijnlijke verlies reageren? En zijn aanhang? Kortom, genoeg om de komende 18 uur over te praten bij een al dan niet virtuele borrel. De bijdragen zullen niet op de voorpagina van de site getoond worden, alleen op de detailpagina.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

“Trump mag niet meer zelf twitteren”

De campagnestaf van Trump heeft hem de directe toegang tot zijn twitteraccount afgenomen. Kunnen ze dat ook alvast doen met eventuele nucleaire codes die hij misschien straks in zijn – iets te kleine – knuistjes krijgt?

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Reagan & Trump

Toen Ronald Reagan president van Amerika werd, dachten we dat de wereld zou vergaan. Het viel mee. De Amerikanen gaven hem een tweede kans. Het viel weer mee. Aan het eind van die acht jaar was een Rus, Michail Gorbatsjov, ’s wereld meest vooraanstaande politicus. Daarna verprutsten de Russen het weer. Nelson Mandela en Barack Obama namen het over.

Als Donald Trump (dan wel Hillary Clinton) de nieuwe president van Amerika wordt, is de post van meest gezaghebbende politicus ter wereld vacant. Die leemte in moreel leiderschap is spannend, maar niet rampzalig. Ook deze keer zal de wereld niet vergaan.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Michael Moore in TrumpLand

Michael Moore wilde in zijn stand up show TrumpLand iemand aan het woord laten die iets aardigs zei over Hillary Clinton. Dat had ze wel verdiend, na alle haat die ze de laatste maanden over haar heen had gekregen. De lichten in de zaal dimden, het bioscoopscherm ging aan. We zagen een jonge Donald Trump die, ergens ten tijde van een schandaal rond Bill Clinton, zei dat Hillary het wel zou redden. Ze was een sterke, intelligente vrouw en een zorgzame moeder. Of woorden van soortgelijke strekking.

Donald Trump zag er doodnormaal uit. En praatte doodnormaal. Hij was ongetwijfeld de zelfingenomen narcist die hij altijd is geweest, maar het had niet de groteske trekken die het nu heeft. De vadsigheid, die hangende mond, het kapsel, het was allemaal nog in toom. Het deed me denken aan The Picture of Dorian Grey van Oscar Wilde. Waarin de hoofdpersoon een portret van zichzelf op zolder opgeborgen heeft dat in zijn plaats ouder wordt. Terwijl de hoofdpersoon jong en mooi en onberispelijk blijft, rot het portret boven weg, lijdend onder de verdorven daden van zijn geportretteerde.

Dat is Trump. Het portret van een systeem dat verrot is. 

In de laatste uitzending van Droomland Amerika vertelde George Packer, commentator van The New Yorker en schrijver van The Unwinding, over Washington. Hoe congresleden het grootste deel van hun tijd bezig zijn met fundraising, om hun herverkiezingen te financieren. De helft van de tijd zijn ze bezig met lobbyisten van wie ze geld krijgen. Volgens Packer is de middenklasse langzaam maar zeker aan het verdwijnen. In de loop der tijd hebben ze de culturele agenda van de conservatieven overgenomen: tegen het homohuwelijk, tegen abortus en tegen immigratie. En nu de middenklasse in economische malaise aan het verdwijnen is, rest hen niks dan woedend te zijn op de politieke elite die de Amerikaanse democratie in de uitverkoop heeft gedaan. Deze woedende ex-middenklasse ziet Trump als de man die buiten het systeem staat. Terwijl hij er natuurlijk een product van is. Maar dat is dan juist weer bewijs dat hij precies weet hoe verdorven die wereld in elkaar zit.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Ruzie op de set van Morning Joe

Bill Kristol poseert graag als het intellectuele geweten van conservatief Amerika, degene die de mantel van William F. Buckley heeft opgenomen.

Hij is tevens medestichter van the Project for a New American Century, verzorgde in die hoedanigheid mede de ideologische munitie voor de neoconservatieve regering van George W. Bush, en ontdekte Sarah Palin voor John McCain (een geweldige vonst, vond ‘ie destijds zelf).

Inmiddels is ‘ie zich doodgeschrokken over Trump, al wil ‘ie nog steeds niet toegeven dat Trump de natuurlijke uitkomst is van krachten die de Republikeinse partij al decennialang heeft lopen bespelen, noch zijn eigen rol daarin.

In het politieke ontbijtprogramma van ex-senator Joe Scarborough (Republikein, maar centristisch) en Mika Brzezinski (de dochter ván) barst Kristol bijna in huilen uit, zo geterd is ‘ie dat zijn gastvrouw hem niet weg laat komen met het frame dat de verkiezing van Trump een uitglijder van de partij is.

De presentatoren nemen hem echter niet in dank af dat hij hen voor de voeten werpt zelf ook stroop om Trumps mond gesmeerd te hebben, toen het nog leek dat hij aan het winnen was (want je wil zo’n gast niet teveel afstoten, dan komt ‘ie niet meer in je show).

Quote du jour | Liars

All of these liars will be sued after the election is over […] Every woman lied when they came forward to hurt my campaign.

Aldus Donald Trump over de inmiddels zeventien vrouwen die hem van aanranding of seksuele intimidatie beschuldigden.

Want dat ‘I don’t even wait. […] Grab them by the pussy. You can do anything’ was natuurlijk slechts ‘kleedkamerpraat’.

Trump deed eerstgenoemde uitspraak tijdens een ‘serieuze’ toespraak over zijn beleid gedurende de eerste honderd dagen van zijn regeertermijn – mocht hij tot president worden verkozen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hillary Clinton “roast” Donald Trump

Op het “Alfred E. Smith Memorial foundation Dinner“, een liefdadigheidsdiner, worden traditiegetrouw altijd beide presidentskandidaten uitgenodigd. Het is meestal het laatste publieke optreden waar ze samen te zien zijn en ze worden geacht te speechen. In die speeches maken de kandidaten elkaar en zichzelf belachelijk. Zie hier de resultaten.

Hillary Clinton:


Donald Trump:

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende