‘De Islam’ – en wat daar mis mee is

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Bart Voorzanger, met een bespreking van het onlangs verschenen boek 'De Islam – kritische essays over een politieke religie'. Bij uitgeverij ASP verscheen een verzameling islam-kritische verhandelingen uit het Nederlandse taalgebied (Van Rooy en Van Rooy, 2010). Paul Cliteur juicht op de omslag dat het boek 'in een belangrijke behoefte voorziet'. En gelijk heeft ie: 't laat zien dat moslims de eeuwen door heel gewone mensen waren. De vraag is wel of het daarom te doen was … Ik las 'De Islam – kritische essays over een politieke religie', een dikke bundel (bijna achthonderd pagina's, meer dan dertig auteurs) aanklachten tegen een godsdienst die, zo lijkt de boodschap, uit is op wereldheerschappij, en daarbij enthousiast over lijken gaat.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Jaar van de Dhimmi

, door
Islamitische halve maan (Flickr/Sebastian Niedlich)

Sinds de schrijfster Bat Ye’or het begrip dhimmi en dhimmitude populariseerde zijn het zo’n beetje de favoriete woorden van Geert Wilders geworden. Dhimmitude houdt in dat men een onderdanige houding aanneemt ten opzichte van de Islam, omdat men zich bedreigd voelt en buiten schot wil blijven. Hoe erg is de dhimmitude in Nederland?

Het afgelopen jaar hebben we een aantal situaties gehad waarbij Nederland zijn dhimmitude heel duidelijk liet zien:



Zo bezien zijn we een nogal gedhimmificeerd volkje. Daar zijn echter nog wel wat kanttekeningen bij te plaatsen. Als eerste maar even ingaan op de details van een paar gevallen. Wie goed de kleine lettertjes las begreep dat Kerstboom-gate nogal overtrokken was, daar er op de Hogeschool nog 82 fijne kerstbomen overbleven. De achtergrond van het aanbieden van halal-voedsel in gevangenissen was een ordinaire bezuinigingsmaatregel, en na een beetje herrie in de Tweede Kamer werd het meteen afgeschaft. Nog mooier waren de gescheiden zitplaatsen in Zuidplein. Wat bleek? Daar hadden de moslima’s zelf helemaal geen behoefte aan.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.