Mooi, de overheid begint een campagne om mensen bewuster te maken van de gevaren van het internet. Absoluut geen overbodige luxe, aangezien de meeste mensen al een kleine tien jaar op datzelfde internet rondlopen. Beter laat dan nooit, zullen we dan maar zeggen en het geeft aan hoe belangrijk de overheid online veiligheid vindt, toch? Maar tegelijkertijd laat dezelfde overheid het wel na om mensen te wijzen op het gebruik van encryptie. Dat zou het versturen van privacygevoelige informatie pas echt veilig maken. Maar zo'n advies zou een ander initiatief van de overheid raken: namelijk de verplichte opslag van al het dataverkeer door de providers. Met goede encryptie zal het zelfs voor de overheid moeilijk worden om nog iets zinnigs uit je berichten te halen. Het meest opvallend aan de dataretentie-wetgeving is dat hij is ingesteld om de criminaliteit op het internet tegen te gaan, en dat er nu juist op dat gebied nog bijna niets is gebeurd. Ja, de overheid gaat binnenkort eens een nulmeting doen, zodat we de criminaliteit op het net vanaf dat moment kunnen gaan vergelijken met, ehm, de criminaliteit op dat moment. En dat ondanks dat je zou verwachten dat de overheid, gezien de volhardendheid waarmee deze wetgeving is doorgedrukt en de opgegeven redenen, wel werk gemaakt zou hebben van de online criminaliteitsbestrijding. Maar niets van dat alles. Het bleek dus belangrijker de mogelijkheid te hebben dan er daadwerkelijk wat nuttigs mee te doen. Je zou er bijna een aluminium hoedje van aanschaffen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
In het overzicht van wetten en maatregelen die de laatste 10 jaar in NL genomen zijn die de privacy aantasten, stond er eentje met “ontwerp” erachter. Dat gaat over de dataretentiewet. Binnen Europa is afgesproken dat alle verkeersgegevens van telefonie en internet minimaal 6 maanden bewaard moet worden voor onderzoek naar misdaden en terrorisme. De Nederlandse regering wil deze periode oprekken naar 18 maanden.
Vandaag verscheen in het NRC een reactie van twee “wetenschappers” op een eerder ingezonden stuk van vijftien andere “wetenschappers”. Die laatste groep vind de dataretentiewet een te grote inbreuk op onze privacy. De eerste twee wetenschappers kraken vervolgens het stuk af als zijnde “niet wetenschappelijk”. Big deal zou je zeggen. Maar het is toch wel interessant om dan de belangrijkste stelling van de twee wetenschappers eens tegen het licht te houden.
De subkop van het stuk zegt:
“Nieuwe technieken maken meer toezicht mogelijk tegen geringe kosten en met niet geringe opbrengsten.”
En in dat laatste stuk zit nu juist de grootste fout uit deze hele klucht. Dat is namelijk niet bewezen, integendeel.
Er is welgeteld 1 (één) onderzoek gedaan naar het mogelijke effect van het langer bewaren van verkeersgegevens op misdaadbestrijding. Dat onderzoek, “Wie wat bewaart heeft wat” van de Erasmus Universiteit wordt ook aangehaald door de regering in haar motivatie voor de 18 maanden:
“In het rapport geven de onderzoekers aan dat een termijn van drie maanden doorgaans voldoende zal zijn voor niet al te complexe opsporingsonderzoeken die op districtsniveau worden verricht, maar dat een dergelijke termijn onvoldoende is voor de langlopende, complexere opsporingsonderzoeken op regionaal en nationaal niveau.”
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
