De grote ebolaleugen

Of: hoe journalisten wetenschappers een slechte naam geven. Afgelopen zondag verscheen een artikel in de New York Post getiteld 'The great Ebola lie – Outbreak hyped for funding & media attention', waarin werd gesteld dat allerlei eerdere voorspellingen over het aantal ebolaslachtoffers schromelijk waren overdreven: But the media weren’t asking skeptical questions. The next day, reporting on a separate WHO conference, a New York Times headline blared: “New Ebola Cases May Soon Reach 10,000 a Week, Officials Predict.” The “soon” in that warning from the WHO’s Bruce Aylward was “by the first week in December.” Well, the WHO has now reported cases for that period. Total: 529. It was no fluke; the average over the last three weeks was 440. En dus volgde al snel deze conclusie: You’ve been lied to, folks. For months.

Door: Foto: European Commission DG ECHO (cc)
Waan van de dag

Republikeinse presidentskandidaat weet precies hoe vrouwen zich voelen die het kind van hun verkrachter moeten baren

, door

Het is eventjes lullig, maar na een paar maanden gaat dat gevoel vanzelf weg, denkt gouverneur van Wisconsin, professioneel vakbondshater en serieus kanshebber voor de Republikeinse nominatie Scott Walker:

Wisconsin Gov. Scott Walker (R) said Monday that he’d be willing to sign a 20-week-abortion ban without exceptions for rape or incest, adding that women were mostly concerned about those issues “in the initial months” of pregnancy, television station WKOW reported. “I mean, I think for most people who are concerned about that, it’s in the initial months where they’re most concerned about it,” Walker said of pregnancies caused by rape and incest. “In this case, again, it’s an unborn life, it’s an unborn child, and that’s why we feel strongly about it.”

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Image via YouTube, 1959 interview with Mike Wallace copyright ok. Gecheckt 23-09-2022

De kerstening van Ayn Rand

, door

ACHTERGROND - Ayn Rands pleidooien voor ongebreideld egoïsme en radicale economische ongelijkheid vallen met een beetje creativiteit prima in te passen in een algemener conservatief frame. En dat komt sommige conservatieven goed uit.

Binnen de bredere conservatieve beweging is Ayn Rand altijd een controversieel figuur geweest. Aan de ene kant biedt haar dualistische wereldbeeld – waarbij zij onderscheid maakt tussen heroïsche producenten en profiterende uitvreters – een duidelijke rechtvaardiging voor radicale sociale en economische ongelijkheid. En dat is uiteraard iets wat conservatieven, die bestaande ongelijkheid in stand wensen te houden, of zelfs willen vergroten, natuurlijk prima bevalt.

Aan de andere kant vielen veel van Rands filosofische overtuigingen, met name haar militante atheïsme, juist weer niet in goede aarde. Ook traditionele religieuze overtuigingen maken immers deel uit van de status quo en kunnen bovendien worden gebruikt om het belang van aardse ongelijkheid ondergeschikt te maken aan dat van een toekomstige hemelse beloning.

Deze recensie van Ayn Rands The Fountainhead in National Review, het lijfblad van conservatief Amerika, maakte Rand vanaf 1957 dan ook tot een officiële outcast in conservatieve kringen. De recensent, Whittaker Chambers (zelf ook een tamelijk interessant figuur), richtte zijn pijlen – niet toevallig – allereerst op Rands compromisloze materialisme.

Foto: Ivy Dawned (cc)

Klimaatscepsis en conservatisme (2): de neoliberale strategie

, door

ANALYSE - In het vorige deel werd uitgelegd wat de (neoliberale) ideologische basis is van de klimaatscepsis bij liberalen en conservatieven. In dit deel vraag ik me af in hoeverre het rapport van de Teldersstichting neoliberaal genoemd mag worden en beschrijf ik de neoliberale oplossing van het klimaatprobleem.

Externaliteiten

Als op de markt niet de juiste prijs voor een product wordt berekend dan spreekt men over marktfalen. Hiermee wordt onder andere bedoeld dat schade of overlast aan derden of aan de publieke ruimte niet in de kostprijs van een product is verwerkt. Denk hierbij bijvoorbeeld aan milieuvervuiling. Deze schade noemt men een externaliteit. De energiemarkt voor fossiele brandstoffen heeft de grootste externaliteit die de mensheid ooit gekend heeft: door de verhoging van het CO2-gehalte in de atmosfeer wordt het wereldklimaat veranderd.

Hoe moeten we dit marktfalen corrigeren? De traditionele oplossing voor marktfalen – die ook in het rapport wordt besproken – is het heffen van milieubelasting. Deze belasting heeft twee functies: de hogere prijs zal de handel ontmoedigen en het geld kan worden gebruikt om de schade compenseren.

Een belasting op iedere ton uitgestoten CO2 die bij de prijs van een product wordt inbegrepen en even hoog is als de veroorzaakte marginale sociale kosten! (p. 91)

Waan van de dag

30 jaar aan conservatieve beleidsblunders

, door

Nu de Republikeinen, dankzij hun recente verkiezingsoverwinning, beide huizen van het Amerikaanse Congres controleren, is het wel aardig om de rampzaligheid van dertig jaar conservatieve beleidsmaatregelen langs te lopen.

Een paar voorbeelden:

Tax cuts pay for themselves.

Dus niet.

Abolishing some bank regulations will help the economy

Ook al niet.

Bin Laden was a front for Iraq

Al die moslims zijn toch hetzelfde?

Foto: Ivy Dawned (cc)

Klimaatscepsis en conservatisme (1): waar komt de afwijzing van wetenschap vandaan?

, door

ANALYSE - Wat zit er achter de klimaatscepsis bij liberalen en conservatieven? Is het gebrek aan kennis of onwil om de rekening te betalen, of zit er meer achter? Een analyse aan de hand van het in juli 2014 verschenen rapport ‘Zeker van energie’ van de Teldersstichting.

Het is verontrustend dat de denktank van een partij die in het centrum staat van de macht in Nederland – dat kun je wel zeggen van de VVD – is bevangen door pseudowetenschappelijk denken. Door ons en anderen is al geschreven over de sceptische houding ten opzichte van klimaatverwarming in het Teldersstichting-rapport Zeker van energie. Recent liet ook een Tweede Kamerlid van de VVD, Remco Dijkstra merken, dat hij twijfelt aan de resultaten van klimaatonderzoek door te beweren dat het IPCC een organisatie is van ongenuanceerde onheilsprofeten.

Wat bij de VVD gebeurt, is onderdeel van een internationale trend. Vooral in Angelsaksische landen is onder conservatieve partijen al langer sprake van toenemend wantrouwen in de resultaten van klimaatwetenschap. Het gaat daarbij om conservatieve en liberale partijen die een marktgeoriënteerde politiek voorstaan. Een van de eerste maatregelen die de conservatieve regering van Tony Abbott in Australië nam was dan ook de opheffing van de klimaatcommisie. Dit jaar werd de CO2-belasting op fossiele brandstof afgeschaft en adviseurs van de Australische regering waarschuwden voor afkoeling van het klimaat. De voorstellen in het rapport van de Teldersstichting gaan niet zo ver, maar de achterdocht ten opzichte van de klimaatwetenschap is duidelijk aanwezig.

Ik ga hier niet inhoudelijk in op de argumenten van conservatieve klimaatsceptici. Op Sargasso en door anderen is de ‘klimaatscepcis’ van het rapport al voldoende weerlegd. Wat mij interesseert is de vraag waar de scepsis vandaan komt. Hoe is het mogelijk dat een wetenschappelijk bureau van een belangrijke partij in Nederland zich zo onwetenschappelijk opstelt? Ik zal laten zien dat conservatieven fundamentele problemen hebben met wetenschap in het algemeen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Quote du Jour

Quote du jour | Vrijheid

, door

Vrijheid moet niet het ideaal zijn om te kunnen doen wat je maar wilt maar de ruimte om te doen wat je behoort te doen.

‘Conservatief denker’ Bart Jan Spruyt beklaagt zich over de ‘apocalyptische nachtmerrie’ waarin wij terecht gaan komen, omdat mensen niet langer begrijpen dat echte vrijheid het opgeven van zelfbeschikking is.

Waan van de dag

Angstige en onzekere persoonlijkheidskenmerken indicatie voor rechts/conservatieve politieke voorkeur

, door

Angstige en onzekere persoonlijkheidskenmerken indicatie voor rechts/conservatieve politieke voorkeur. Politiek is dus geen keuze, maar bepaald door persoonlijkheid en genen.

There is by now evidence from a variety of laboratories around the world using a variety of methodological techniques leading to the virtually inescapable conclusion that the cognitive-motivational styles of leftists and rightists are quite different. This research consistently finds that conservatism is positively associated with heightened epistemic concerns for order, structure, closure, certainty, consistency, simplicity, and familiarity, as well as existential concerns such as perceptions of danger, sensitivity to threat, and death anxiety.

Quote du Jour

Quote du jour | largely libertarian

, door

That [stoning gay people to death] goes against some parts of libertarianism, I realize, and I’m largely libertarian, but ignoring as a nation things that are worthy of death is very remiss.

Zo vindt Scott Esk, Republikeins politicus uit de staat Oklahoma, die verwoede pogingen doet zijn libertarische overtuigingen in overeenstemming te brengen met zijn christelijk geloof.

Nu is de combinatie libertarisme en fundamentalistisch christendom vanzelfsprekend nogal problematisch, maar onder een bepaald slag Republikeinen wordt deze onzalige verbinding niettemin steeds populairder.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende