[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit stuk werd ons toegestuurd en verscheen eerder op Rode Hond.[/i] [youtube]TfWbWF86IFg[/youtube] Ik heb niks tegen talentenjachten op televisie. Waar ik wel wat tegen heb is de verkrachting van muziek voor commerciële doeleinden. Lisa won deze zaterdag het programma X-factor en is daarmee de zoveelste nieuwe 'ster' van Nederland. 'Haar' eerste single is nu uit. Het is Halleluja, geschreven door Leonard Cohen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Redacteur Arnoud Boer is op dit moment in Amerika. Vanuit het land van de onbegrensde mogelijkheden deze onderstaande column.
Champions League kijken in een Ierse pub: veel dichterbij Europa kom je niet als je een tijdje in de Verenigde Staten bent. Het oude continent is de afgelopen jaren onder George W. Bush verder afgedreven dan ooit. Maar dat ligt niet alleen aan de oud-president. Zowel fysiek als mentaal lijkt de afstand enorm. Nieuws uit Europa dringt zo goed als niet door tot de average Joe, tenzij het direct betrekking heeft op Amerika. Zoals: waar moeten we heen met die gevangen op Guantanamo Bay?
De verschillen tussen Europa en Amerika zijn regelmatig onderwerp van boeken, zoals The European Dream van Jeremy Rifkin. Altijd weer dezelfde conclusies: in Amerika kun je een stuk sneller rijk worden, in Europa verdelen we de poet. In Amerika werken de mensen harder en langer, in Europa leven de mensen langer met meer vrije tijd. Europa legt meer de nadruk op cultuur, geschiedenis en de waarde van mensenrechten, Amerika legt meer de nadruk op nut en waarde van dingen: kun je er geen prijskaartje aan hangen, wat zou het dan waard moeten zijn?
Redacteur Arnoud Boer is op dit moment in Amerika. Vanuit het land van de onbegrensde mogelijkheden deze onderstaande column.
Don?t panic, zei president Obama net op tv. Hij had het over varkensgriep. Je kunt niet vaak genoeg zeggen dat paniek niet nodig is. Het. Helpt. Niet. Paniek is hier nu eenmaal mode en de nieuwste rage wordt het mondkapje. Ik heb er al eentje gespot in de New Yorkse metro. Helaas maar eentje. Ik wil ook een mondkapje. Laten we allemaal een mondkapje dragen. Het ademt wat moeilijk, maar het geeft zo?n gezellig gemeenschappelijk gevoel.
Gevoel. Is er gevoel nodig om aan het televisiespelletje Deal or no Deal mee te doen? Het idee is simpel: je kunt door te gokken op het openen van koffertjes een miljoen dollar winnen. Hoe hoger de bedragen die in het spel blijven, des te hoger het bod van de bankier om een deal te sluiten. Het is simpel: Sluit de deal, win dat geldbedrag. Of ga door en gok op de koffer met het hoogste bedrag in het spel. Waarom een deelnemer gokte tussen twee koffers van $1 en $1,000,000 en daarmee een deal van $600,000 afwees? Het had weinig te maken met gezonde kansberekening.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Redacteur Arnoud Boer is op dit moment in Amerika. Vanuit het land van de onbegrensde mogelijkheden deze onderstaande column.
Supersize me? Om te voorkomen dat ik bij terugkomst uit Amerika voortaan naar de grote maten-winkel moet, nam ik in de pauze van de ijshockeywedstrijd New York Rangers versus Washington Capitals in de Madison Square Garden een kleintje cola en kleintje friet.
Tja.
Het helpt natuurlijk niet als de New Yorkse maten zich verhouden tot de Nederlandse als: small = stiekem toch king size. En de Amerikaanse large is eigenlijk super size. De meeste Amerikanen weten simpelweg niet beter, alles gaat in grote hoeveelheden. Het contrast tussen het gewicht van de meeste Amerikanen en de fitheid van hun president en zijn first lady is dan ook schrijnend. Het wekt dan ook weinig verbazing dat de toned arms van Michelle Obama zelfs onderwerp worden van een nationaal debat. Haar gespierde armen worden opgeblazen tot rollende spierballen: Michelle, ma belle?
Het is niet het enige dat opgeblazen wordt in Amerika. De laatste hype van het moment is de Swine Flu. Naar verluid overgewaaid vanuit Mexico en dan wordt het al gelijk verdacht hier. Of zoals gangster Jules uit Pulp Fiction al zei: I just don’t dig on swine. In de hele Verenigde Staten zijn er twintig gevallen van de gekke varkenziekte gevonden, maar CNN opent er elk bulletin mee. Wellicht niet verwonderlijk voor een land dat van hype en angst leeft in het verkopen van nieuws. Het gaat er net zo makkelijk in als een super size maaltijd. Amerikanen weten niet echt goed maat te houden. Een kuchje wordt een kop in de krant, een griepje een grote hype op alle nieuwszenders. Zei ik alle? Ja. Alle.
Het is weer tijd voor de maandelijkse inzending van PJ. Cokema, die uw paascontemplatie wenst te verstoren met een prangende vraag.
Waarom accepteren schapen als makke lammetjes de hun toegewezen herder? Ook een schaap heeft zo zijn individuele behoeften, voorkeuren, dromen en wensen. Schapen zijn net mensen. Dus wat houdt een schaap tegen, zijn eigen herder te kiezen?
Tegen de tijdgeestelijke stroom in, wil ik hier een pleidooi houden voor een renaissance van het polytheïsme. Het wordt tijd een paradoxale ontwikkeling in de geschiedenis te corrigeren. Het is tenslotte raar dat, waar de mensenmassa zich steeds verder individualiseerde, de massa aan goden en godinnen is gereduceerd tot pakweg een stuk of vier geesten.
De behoefte aan meerdere goden is nooit weggeweest. Het eerste bewijs daarvoor is dat binnen de paar overgebleven hoofdstromen het altijd een gewoonte is geweest, zich op te splisten in tal van variaties op het thema. Hoewel men over een en dezelfde god sprak, had men blijkbaar toch heel verschilllende opvattingen over de godsbeleving. Men wilde wel monotheïstich worden, maar men is nooit tot een eensgezinde monomanie gekomen.
Het tweede bewijs: daar waar men de religie helemaal opgaf, kozen velen voor een goddelijke verering van tal van andere zaken. Van de mammon tot het voetbal, van popidolen tot internethypes. Het maakt niet uit wat men wil geloven of aanbidden. De drang op te gaan in gemeenschappen van min of meer spirituele aard zit diep.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Het was een erg duidelijke “fuck you” richting het Internationaal Strafhof, vorige week. De Arabische Liga verwierp het arrestatiebevel tegen Bashir, de altijd gezellige man achter Darfur.
De redenen zijn waarschijnlijk divers. Allereerst natuurlijk dat veel van de leden van de Arabische Liga zelf ook niet zo’n goede naam hebben op het gebied van mensenrechten. Maar er speelt waarschijnlijk nog meer. Bijvoorbeeld: het westen heeft, vooral dankzij het Amerika van Bush, een stuk van haar morele leiderschap verloren. Op Abu Ghraib en Guantanamo wordt de gehele westerse wereld aangekeken. Veel van de leiders van ‘probleemgebieden’ vinden het westen inmiddels geen haar beter dan zijzelf.
Aan de andere kant heeft ons machtigste niet-militaire wapen, de economische sanctie, de afgelopen tijd stevig aan kracht ingeboet. Sommige landen trekken zich geen zak aan van wapen- en andere embargo’s. Een aantal van die landen hoeven dat ook helemaal niet te doen. Rusland en China zijn te groot en te belangrijk voor de wereldeconomie om met sancties te kunnen raken. Sterker nog, ze gebruiken de door sancties getroffen landen om hun invloed uit te breiden. De enigen die nog echt door sancties worden getroffen zijn de burgers van een land, waarbij het verschil in welvaart en mogelijkheden tussen de elite en het gewone volk alleen maar toeneemt, en de kans op een eventuele machtsovername dus afneemt.
[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Jaap van Blog of Reason.[/i]
Namelijk, dat God niet bestaat. Dit argument is de laatste tijd erg populair onder mondige gelovigen en wordt steeds vaker aangehaald onder het mom: we hebben allebei een mening. Zo kun je een mening hebben over ‘evolutie vs. schepping’ en over ‘big bang vs. schepping’. De één gelooft zus, de ander zo, maar geloven doen we allemaal want niets is zeker. Wat de blije boodschappers zich niet realiseren is dat deze redenering – iedereen gelooft – alleen opgaat indien God niet bestaat.
Bij argumentaties rondom het begrip geloven draait het uiteindelijk om de vraag: bestaat God of niet? Immers, beantwoordt deze vraag en geloven wordt vervangen door zekerheid. Laten we voor het gemak de varianten in de vorige alinea daarom reduceren tot ?geloven in God?.
‘Hij gelooft in God’ heeft als essentie geloven in God en ‘Ik geloof niet in God’ heeft als essentie niet-geloven in God. (Waarbij geloven en niet-geloven twee complementaire begrippen zijn die samen de gehele verzameling meningen over dit onderwerp bevatten.)
Als de stelling juist is dat atheïst en aanbidder ondanks hun zeer verschillende inzichten beiden (iets) ‘geloven’ in de zin dat ze ‘er een mening op nahouden’, dan moet gelden dat geloven in God gelijk is aan niet-geloven in God (God is hier de onveranderlijke). En dat kan alleen als geloven hetzelfde is als niet-geloven. Maar hiermee verliest geloven iedere betekenis omdat nu aan één begrip twee elkaar uitsluitende betekenissen worden toegekend.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een een stuk van Kaj Leers, dat eerder op zijn eigen blog verscheen.
Dit is het verhaal van Ali, een dappere Turkse jongen die zich wist te ontrekken aan een uiterst curieus en gewelddadig nieuw fenomeen in Nederlandse probleemwijken: een nieuw soort ?peer pressure? die iedereen naar beneden trekt. “Jij bent een van ons, en zal een van ons blijven!”
Ik woon in de Diamantbuurt, die buurt in Amsterdam die altijd in het nieuws komt als een bontkraagje in Rotterdam een buschauffeur afrost. Waarom? Gewoon, omdat hier wel eens wat gebeurt, meestal veroorzaakt door luie, kansloze, gefrustreerde mocro’s en hun kleine broertjes.
Dat is één keer uit de hand gelopen waardoor een gezin weggepest werd – er zat véél meer achter dat verhaal, echt waar – en sindsdien rijden de camerateams van EenVandaag, Netwerk, Hart van Nederland en weet ik veel na het plaats delict nog even door naar de Diamantbuurt. Een paar shotjes voor achtergrond en diepgang. Staan ze meestal te filmen in een lege straat waar zo af en toe een bejaarde achter een rollator oversteekt. Daarvan wonen er hier immers meer dan er hangende bontkraagjes zijn.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.