[qvdd]"Ik snap werkelijk niet dat een partij als de VVD, die zich liberaal noemt, bij voorkeur de samenwerking zoekt met een beweging als de PVV, die niet alleen de grenzen van onze rechtsstaat opzoekt en soms wil overschrijden, maar ook zo zeer fundamenteel zondigt tegen de principes van de Verlichting." Job Cohen probeert nog maar eens de VVD te dwingen zich uit te spreken tegen de PVV, en zo wellicht een deel van haar electoraat te verliezen. Wederom vangt hij bot: "We zoeken geen toenadering, maar sluiten simpelweg niemand uit."
[qvdd]
“We gaan structurele hervormingen doorvoeren in het banksysteem, het onderwijs en de sociale zorg, zodat we een economie hebben die werkt voor iedereen.”
De Britse Minister van Financiën George Osborne ontvouwt het programma van de nieuwe regering, die vijf dagen na de verkiezingen al reeds een feit is. Geen eindeloos gesteggel over een coalitie-akkoord tussen Conservatieven en LibDems, maar gewoon de poppetjes bij elkaar zoeken en aan de slag.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Gisteren liet PVV-fractievoorzitter Wilders weten dat hij bereid is tot compromissen. Om deel te kunnen nemen aan de regering wil hij water bij de wijn doen rond de thema’s immigratie en Islam. Tegelijkertijd stelt hij dat de AOW-leeftijd onbespreekbaar is. De logische vraag is: waarom zegt hij dit juist nu? Het klinkt als bereidheid om te regeren, maar is het dat ook echt?
Iedereen weet dat compromissen horen bij regeren. Maar zijn strategie was tot nu toe om geen millimeter toe te geven, wat een oorzaak is van zijn populariteit. Je kunt je afvragen of hij nu niet aan populariteit zal inboeten. Wellicht gokt Wilders erop dat het verlies aan stemmen bij het rechtlijnige deel van zijn achterban zal worden goedgemaakt door stemmen uit het VVD- en CDA-kamp. Zij wilden in deze interpretatie tot nu toe niet op hem stemmen, omdat hij toch de oppositie in zou gaan. Nu Wilders laat zien dat hij ook in praktijk bereid is tot regeren kan hij wellicht daar nieuwe stemmen aanboren.
Een andere motivatie, die de eerdere niet uitsluit, is dat het hem een mogelijkheid geeft om als “winnaar” de oppositie in te gaan. Wilders wilde immers wel, maar de andere partijen wilden niet. Dat genereert genoeg wrok bij de aanhang om het nog vier jaar uit te zingen. In BNN-today werd er gisteren op gewezen dat Wilders helemaal niet klaar is om te regeren. Hij heeft zijn schaarse goede kandidaten moeten opofferen aan de gemeenteraadsverkiezingen, en dankzij de mol van HP/De Tijd is bekend dat het talentenklasje een lachertje is. Na drie maanden training wisten zij nog niet wie de burgemeester van Almere is. Daarom zou Wilders eigenlijk nu al op de oppositie willen aansturen, en zijn partij de tijd geven zich te ontwikkelen.
Het is in de media al vaak geroepen: de partij die een coalitie laat vallen moet daar vaak voor boeten. De vraag is, volgens de pers, of dit ook het geval zal zijn voor de PvdA, de partij die dit kabinet (volgens ons onhandig) liet vallen.
De eerste tekenen zijn positief. Het CDA krijgt, ondanks dat de PvdA de coalitie opblies, het grootste deel van de kritiek over zich heen, waarmee de PvdA zich, althans voorlopig, onttrekt aan deze wetmatigheid. In een peiling van Maurice de Hond kan de partij zelfs 4 zetels bijschrijven ten opzicht van de vorige peiling.
Maar is deze wetmatigheid wel een echte, bestaande wetmatigheid? GeenCommentaar ging op zoek en zocht uit wanneer en door wie de kabinetten sinds de Tweede Wereldoorlog ten val zijn gebracht. “Gelijmde” kabinetten, die na een crisis weer verder regeerden rekenden we niet mee. En dat gaf een heel wat genuanceerder beeld dan de media ons doen voorkomen.
Sinds de Tweede Wereldoorlog vielen er naast Balkenende-IV nog elf kabinetten. Daarvan zijn er twee niet op het conto van een of meerdere partijen te schrijven, namelijk de val van het kabinet Marijnen en de val van Paars II, dat viel wegens het Srebrenica-rapport.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
[qvdd]
“Ik zou graag een coalitie sluiten, en wat mij betreft is dat vóór de verkiezingen, van partijen die niet dat doemdenken van bezuinigen voorop willen stellen, maar die iets willen veranderen aan de arbeids- en woningmarkt, het onderwijs, klimaat- en energiebeleid. Op die fronten moeten we iets hervormen om te behouden.”
Alexander Pechtold wil graag met een coalitie de verkiezingen in. In de jaren zeventig leidde een dergelijke progressieve samenwerking tot het Kabinet Den Uyl.
Na een intensieve verkiezingscampagne, met een drie weken durende vernietigende oorlog in Gaza als macaber hoogtepunt, zijn vorige week de vervroegde Israëlische parlementsverkiezingen gehouden.
Alle stemmen zijn inmiddels geteld en hoewel de centrumpartij Kadima (Vooruitgang) de meeste zetels heeft behaald, is het maar de vraag of partijleidster Tzipi Livni de nieuwe minister-president wordt.
President Peres zal na consultaties met de partijleiders diegene aanwijzen die de meeste kans maakt om een meerderheidscoalitie te vormen en Livni is niet de meest voor de hand liggende keuze. De door haar gewenste links-centrum coalitie met onder andere de Arbeidspartij van Barak haalt bij lange na geen meerderheid, en haar tweede optie, een eenheidsregering met belangrijkste rivaal Likud maakt ook weinig kans.
Het heeft er alle schijn van dat Likud leider Benjamin Netanyahu (door veel Israeli’s ook wel liefkozend Bibi genoemd) de meeste kans maakt om een rechts-religieus blok te vormen, waarin ook het extreem-rechtse Yisrael Beiteinu van Avigdor Lieberman en de zeer religieuze Shas partij plaats zullen nemen. Maar zelfs al lijkt dit de meest voor de hand liggende optie, het blijft een lastige puzzel. Shas en Yisrael Beiteinu liggen elkaar bepaald niet, aangezien de laatste vergaande seculiere hervormingen wil doorvoeren.
Er dreigt nu dus een politieke impasse. Maar dat is op dit moment een zegen. Want ondertussen gaan de onderhandelingen met Hamas, ondanks de duidelijk leugenachtige ontkenningen van de van corruptie beschuldigde premier Olmert, gelukkig door. Het lijkt er sterk op dat er komende week een bestand getekend kan worden.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
“Op basis van de antwoorden zullen we kijken wat wij nodig vinden. En als een van de coalitiepartners behoefte heeft te overleggen, doen wij dat.”
Aldus het CDA-kamerlid Haverkamp. De partij wacht op de antwoorden op de kamervragen over Irak, maar houdt de opties open voor een onderzoek naar de Nederlandse oorlogsdeelname. Gaat het onderzoek er komen?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.