There is a lot to read on the internet about climate change. Too much maybe. Heimat-Berlin devised a way to make this overload visually pleasant. They called it the ECOSPHERE Project. It is made for the COP17 Climate Change Conference held in Durban, South Africa right now. It became a project from CNN International for its coverage of the conference. The idea is that you, the visitor, plant a thought with a tweet. And watch it grow with other submissions. Which makes it a real-time view of the global climate change discussion. Each submitted tweet will stimulate growth in the individual topic plants causing some plants to grow larger or faster than others depending on how the conversation is evolving. The result is an instant snapshot of how the world sees climate change. The ECOSPHERE Project is a fascinating snapshot of the global climate discussion I experienced myself tonight. It is a journey for hours or days. Because of the used technique, the microsite is built on webGL, Google Chrome or Firefox is required.
Wanneer is The Daily Show op z’n best? Als ze de GOP te kakken zetten, of de Democraten eens flink de oren wassen? Nee, het allerbest zijn ze als ze de grote Amerikaanse media eens flink de waarheid vertellen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Onderstaande gastbijdrage van Karin Spaink hebben we overgenomen van haar weblog.
Facebook was natuurlijk belangrijk: de pagina ‘We are all Khaled Said’ mobiliseerde jongeren, en vanaf die pagina werd de oproep gedaan om op 25 januari te gaan demonstreren. Weblogs waren belangrijk: al jarenlang bloggen veel Egyptenaren over de politiek. Reporters Sans Frontières meldt al jarenlang dat nergens zoveel burgerjournalistiek wordt bedreven als in Egypte, maar ook: dat nergens zoveel bloggers gevangen zitten als daar. En Twitter was belangrijk: een geweldig medium om informatie snel door te geven.
Maar uiteindelijk is dit ook de revolutie waarin de televisie zich bewees. Zonder Al Jazeera was dit niet gebeurd. Wanneer ze precies begonnen met de verslaggeving van deze opstand weet ik niet; wel weet ik dat ik op 28 januari begon te kijken en sindsdien de zender niet meer heb uitgezet. Dag in, dag uit deed Al Jazeera verslag. Soms herhaalden ze stukken en ‘s nachts ging het ook wel ‘s over iets anders, maar ze hebben twee weken lang bijna fulltime aan de opstand in Egypte gewijd. Verslaggevers ter plekke vertelden wat er gebeurde, soms – voor hun eigen veiligheid – anoniem. En al die tijd waren ze de enigen die via een massamedium de Egyptenaren van minuut tot minuut vertelden wat er in hun eigen land gebeurde.
Steeds weer doken ze nieuwe deskundigen en nieuwe betrokkenen op die hun gedachten lieten gaan over de gebeurtenissen. Van de studio in Qatar schakelden ze over naar Tahrir; van Londen naar Washington; van Alexandrië weer terug naar Caïro. Hun uitzendlicentie in Egypte werd ze ontnomen, hun verslaggevers werden gearresteerd, hun apparatuur werd in beslag genomen, hun kantoor in Caïro werd kort en klein geslagen. Het maakte niet uit. Ze bleven doorgaan. Wel zag je dat al die gezichten steeds vermoeider raakten – dat het ook voor hen een enorme uitputtingsslag was.
De slechtste dienst die internationale media de oppositie in Iran kunnen bewijzen, is de aandacht te laten verslappen voor de ontwikkelingen aldaar. Want het broeit nog steeds in Teheran, het verzet is nog niet gebroken. Ahmadinejad zit nog altijd niet stevig in het zadel, ondanks alle pogingen van de Raad van Hoeders om hem als herkozen president te legitimeren.
Het meeste nieuws van niet-officiële zijde komt nog steeds binnen via internet en ik noemde het eerder prijzenswaardig dat de NOS als experiment Iran Digitaal opzette als vangnet voor alle berichten die via Twitter, Facebook, Youtube en Flickr binnenkomen. Helaas heeft men sinds zondag besloten dit ‘experiment’ stil te leggen “omdat de situatie in Iran zich lijkt te stabiliseren“. Ja, dat is nou nét wat het Iraanse bewind in de kaart speelt. Ik roep de NOS op de nieuws-updates op Iraan Digitaal direct te hervatten!
Bij CNN verslapt de aandacht eveneens: daar zijn Michael Jackson en Farrah Fawcett ineens de hot topics. De Nederlandse actualiteitenprogramma’s op radio en tv zijn inmiddels overgegaan op de zomerstand en ook daar nauwelijks meer aandacht voor de undergroundjournalistiek vanuit Teheran. Toch broeit het daar nog steeds, getuige recente berichten…
Zo ook het nieuws dat de belaagde Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad plotsklaps afziet van een reis naar een top van de Afrikaanse Unie in Libië. Teheran heeft geen reden gegeven voor het niet doorgaan van het bezoek. Dat is op zijn minst opmerkelijk te noemen, want direct na de verkiezingen wist Ahmadinejad niet hoe snel hij moest vertrekken voor een bezoek aan Moskou. Zou hij dan toch een coup vrezen van machtige religieuze krachten, die naar het schijnt wel degelijk Mousavi steunen?
Een andere kandidaat bij de verkiezingen, Mehdi Karroubi, heeft vandaag ook laten weten dat hij de herverkiezing van Ahmadinejad niet erkent. Kortom: alle reden – ook voor de NOS – om bijzonder alert te blijven op de ontwikkelingen aldaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Verslaggevers hebben het maar zwaar. Terwijl alle Amerikanen aan de oostkust zich opsloten in huis om zich te beschermen tegen het natuurgeweld, moesten de vele verslaggevers naar buiten om de boel te verslaan. En dat ging niet altijd goed. CNN maakte een compilatie van alle journalisten die omwaaiden, spoelden of vielen.
De Nederlandse media zijn een beetje de kluts kwijt. Dit blijkt uit de verslaggeving over de presidentsverkiezingen in Amerika. NOS is – na het NPS-debacle in Denver rond de Democratische conventie – bang dat ze als te pro-Obama wordt gezien en wijst dus McCain aan als winnaar van het debat van gisteren. Blijkbaar was de verwachting dat de senator uit Arizona grote blunders zou maken. De Volkskrant vindt het eerste Amerikaanse verkiezingsdebat tussen beide heren een gelijk spel, evenals het Algemeen Dagblad (inclusief video).
Amerikaanse kijkers lijken toch Obama het voordeel van de twijfel te geven.
Voorkeur voor Obama
Een peiling van het Amerikaanse nieuwsstation CBS onder kijkers geeft Obama de winst, evenals bij CNN. Uiteindelijk gaat het namelijk ook niet om de commentatoren, maar juist de kijkers thuis die de Amerikaanse presidentsverkiezingen gaan beslissen. Hieronder ter illustratie een fragment van FoxNews, die aan de hand van een kijkerspanel het debat na afloop analyseert. Als zelfs bij het voor Nederlandse begrippen ultrarechtse Fox de kijkers zo positief zijn over Obama, dan is het misschien de Nederlandse media die ultravoorzichtig zijn geworden om voor linkse kerk uitgescholden te worden.
Nog een teken dat de Russen de propagandaoorlog ook naar zich aan het toetrekken zijn. Ik kreeg al twee keer onderstaande mail, waarin deze keer de Duitse media ervan langs krijgen:
Ein kleines Mädchen spricht die Wahrheit über georgische Angriffe. (YouTube manipuliert den Aufrufzähler und lässt dieses Video nicht populär werden.)
2000 Tote innerhalb von 2 Tagen durch georgischen Angriff – RIP Für alle Kinder, Frauen, Männer die durch georgische Angriffe umgekommen sind starten wir diese Aktion.
Wir sind gegen Propaganda in deutschen Medien!
Wir sind keine Medien-Marionetten.
Wir wollten die WAHRHEIT! Wir sind das Volk!
Verbreite diese Nachricht wie ein Lauffeuer! (Emails, Blogs, Foren, ICQ) Zusammen sind wir stark.
De mail verwijst naar een uitzending van Fox. Een 12-jarige meisje mocht daar haar tragische verhaal vertellen, deels door middel van keurig ingefluisterde antwoorden. Is dit de dochter van die Amerikaan die Saakasjvili met Hitler vergeleek?
Dit is de aanleiding, een (vermeende?) censuur op de Amerikaanse televisie. Dat er ook in de VS propaganda wordt bedreven, is geen verrassing. Maar dit vind ik toch wel een klein beetje schokkend:
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
““My son wishes he was black” (Larry King, een oude presentator op CNN)
Larry King moet nodig met pensioen. Volgens Larry is het namelijk helemaal in om zwart te zijn. Tijdens zijn laatste tv-show op CNN liet Larry duidelijk merken ze niet meer allemaal op een rijtje te hebben. In een interview met de bloedserieuze topjournalist Bob Woodward (ja, die van het Watergateschandaal) wipte Larry ineens van zijn stoel en stelde zonder het zelf te weten de slechtste vraag uit zijn hele loopbaan: “My younger son Cannon, he is eight. And he now says that he would like to be black. I’m not kidding. He said there’s a lot of advantages. Black is in. Is this a turning of the tide?” CNN zou dus toch maar eens hard moeten ingrijpen, want Larry had ze eerder deze week ook al niet op een rijtje.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.