Schippers

Ze zei het echt, op het acht uur journaal van afgelopen vrijdag 6 februari (van 3:12 t/m 3:28), minister Schippers van Volksgezondheid, Welzijn en Sport over de veranderingen in de zorg en de afschaffing van de vrije artsenkeuze: Door nou te zorgen dat de financiering zó wordt afgesteld dat die chronische ziekte … zieke veel meer op gaat leveren voor de verzekeraar, wordt het voor die verzekeraar ook veel interessanter om te zeggen: “Bent u chronisch ziek, kom bij mij, ik heb de beste zorg en ik heb … eh ook nog een korting op uw eigen risico.” Ik had eerlijk gezegd nogal wat spektakel verwacht: het Nederlands episcopaat dat zijn afschuw uitspreekt, een ouder echtpaar Schippers dat – half in tranen – bij Andries Knevel aan tafel komt uitleggen dat dit toch echt niet de bedoeling van hun opvoeding is geweest, boze burgers die de hare excellentie een chronische ziekte toewensen natuurlijk, extra beveiliging, de onvermijdelijke vragen in de Kamer en een minister die uiteindelijk na een paar dagen in Buitenhof excuses-die-geen-echte-excuses-zijn aanbiedt. Maar niks, helemaal niks!

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.