Kent u dat verhaal van die Zuid-Afrikaanse havenwerkers die weigerden Chinese wapens bestemd voor Zimbabwe uit te laden, waarna de Chinese regering besloot ze terug te nemen? Welnu, dat schip werd stiekem bijgetankt door de Zuid-Afrikaanse marine, waarna het niet in oostelijke maar westelijke richting vertrok. Na een tussenstop in Lobito, Angola arriveerde het in Pointe Noire, Congo, dat een vliegveld met een langere landingsbaan heeft. Daar werden de wapens overgeladen in de Iljoesjin 76 van Avient Aviation, een Brits bedrijf dat ook al genoemd werd in verband met bombardementen in het andere Congo (Zaire). De Zimbabwaanse politie kan nu onder meer beschikken over drie miljoen AK-47 kogels.
Gisteren op onze riptrip in Tsjina
op weg naar Neotenistan
zag ik een zilvergrijze motorrijder
gegrepen door een kar
airborn Newton tarten.
Hijzelf stond op
werd uitgescholden door 10 procent
en uitgelachen door 90 procent van de omstaanders
waarvan 90 procent gele tanden hadden
en 10 procent nog nooit een westerling gezien hadden.
Stof van het pak
en met de auto naar huis.
Hij zit hier links van ons,
onzichtbaar op de achterbank.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Ooit zag ik een nijdige docu thuis
over hoe en why Greeneway Peter zijn films maakt. Men name een opname
van een dode zwaan die uit de vijver van Hyde Park werd gehaald
men plaatste der gewichtige repetetetetieve muziek onder
en Kees is Klaar – een Greeneway by Letters.
Lekker British gemeen, onderhuids jeukpoeder in het subject.
Hier in Tjina, Koninkrijk der Pragmanen, is het anders.
Leert en ziet en proef en snijdt uzelve een Vis, en hoe hem te fileren als was het een modelbouwdoos.
Over hier is een mooie strakke site in alle saaiheid, fishfileer.
Hip-notiserend, brommen wij u vanuit Tjina, zeer naderbij de cradle der Neotenistan komende.
Noodvaart wederom 400 kilometer oost
want om de Cradle te vinden,
eerst de uitwas.
Lenin said that. Lucy: dàt is de cradle, BeTching mogen ze in de achterste steken, wij moeten dus naar Ramen.
maar wat we aftands getrapte Trabantgewijs zagen in Harbin (“Gonzende Leegte”) sloeg alles.
Hypnotiserend krioelend verkeer, alleen met de constante snelheid van een mier.
Mieren verdriet. Verbaas u 2:35 lang, samen met 27 jaar Hollander.
De allerenige die stopt aan het kruispunt zal u zien, is een taxichauffeur. Want die verdient geld met stilstaan.
(welke Nederlander weet wat het Vlaamse “pierenverdriet” wil zeggen? (Prijs van de meest on-in-een -post-passende-vraag ooit)
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
We testen met verve de open-deur-politiek (55″ vid) in China
en het valt mede. Reuze zelfs.
Wist u dt de arbeiders, om zo te zeggen, die meewerkten aan de grote Chinese Muur, wanneer ze stierven, gewoon mee de muur werden ingemetseld?
Opoffering, wat men u bromt.
Onderwijl kunnen we ons niet losmaken van een bepaalde plek, ééntje die we nog niet met zulk een heftigheid ondergaan hebben tijdens deze zielreis. Carlos zag er een geologisch meesterwerk in, ik weifel tussen een volbloed Kiefer (kliklink) en een gewone atavistische Hell in Heilongshang (25″ vid). De vingers jeuken en smeken om verf wanneer ik frame per frame zie als een meesterwerk (*), maar deze reis kent geen uitweg.
(*) weet u waar de term ‘meesterwerk’ vandaan komt?
Het mooiste voorbeeld is dat van Quinten Matsijs. Hij begeerde zoals dat heet de hand van een mooie deerne – met een lastige vader. Diens manier om de lastige mannen van z’n dochter weg te houden was het uit te dagen een perfecte kopie te maken van een schilderij in zijn salon. Ernaast stond een wit doek op een ezel, iedereen kon z’n gang gaan. Iedereen mislukte. Ook Quinten, hij die wel eens iets met haar hand wou doen, mocht proberen. De ontzetting bij paps was groot, toen er na 4 uur nog gewoon een wit doek stond. Razend schopte hij de Quinten buiten, tot hij een vette vlieg zag ziten op het oorspronkelijke schilderij. Hij haastte zich ernaartoe, probeert het beest van het doek te plukken, maar helaas. Hij moest het opgeven. De vlieg was volkomen perfet geschilderd door Matsijs.
Zal peakoil voor elkaar krijgen wat de anti-globalisten al jaren tevergeefs nastreven: het terugdraaien van de globalisering? Misschien wel als de auteurs van het artikel: Will Soaring Transport Costs Reverse Globalization? [.pdf] het bij het rechte eind hebben. Zij vergeleken transportkosten en exportgegevens rondom de twee voorgaande oliecrises in de jaren ’70. Nu de olieprijs deze week bijna 140 dollar bereikt kan gerust gesproken worden van een derde oliecrisis. Hun conclusie is dat de hoge olieprijs de transportkosten van goederen zo opdrijft dat binnenkort alle kostenverlagende vrijhandel-maatregelen teniet zijn gedaan. In de afgelopen decennia hebben GATT-rondes en WTO bijeenkomsten vrijhandel bevordert door invoerheffingen (m.a.w. tariefmuren) te verlagen of zelfs af te schaffen. Hierdoor nam de wereldhandel enorm toe, maar inmiddels is de hoge olieprijs een nieuwe barrière voor vrijhandel en werpt het de wereldeconomie terug in de tijd. In het artikel wordt dit als volgt geduid:
“Back in 2000, when oil prices were $20 per barrel, transport costs were the equivalent of a 3% US tariff rate. Currently transport costs are equivalent to an average tariff rate of more than 9%. At $150 per barrel, the tariff-equivalent rate is 11%, going back to the average tariff rates of the 1970s. And at $200 per barrel , we are back at “tariff” rates not seen prior to the Kennedy Round GATT negotiations of the mid-1960s”.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.