Vele strijdkreten tijdens de vorige week gehouden top van Zuid-Amerikaanse landen in de Argentijnse stad Bariloche: laat iedereen weten dat de Britse bezetting van de Falkland/Malvinas eilanden illegaal is. Ook Michelle Bachelet, de presidente van Chili, schaarde zich achter de Argentijnse claim op de eilanden. Tijdens de Falkland-oorlog leverde Chili belangrijke steun aan de Britten, maar toen zat dictator Augusto Pinochet nog aan het stuur. Toen iedereen de Argentijnen een symbolisch hart onder de riem gestoken had, kon de Colombiaanse president Alvaro Uribe natuurlijk niet achterblijven, dus perste ook hij er een 'Malvinas son Argentinas' ('De Falklands zijn van Argentinië') uit. Maar helemaal van harte zal het niet gegaan zijn, want alle ophef over de Falklands was gericht tegen zijn voornemen om de Amerikanen toegang te geven tot militaire bases in Colombia. Dat vinden de buurlanden geen prettige gedachte. Voor je het weet denken de yankees weer dat ze hun gang kunnen gaan op Zuid-Amerikaans grondgebied.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Hieronder volgt een gastbijdrage van pr over een opleving van de onafhankelijkheidsstrijd van de Mapuche indianen in Chili, ze eisen nu via internationaal recht een autonoom land. Vorige week viel er één dode bij protesten en werden ETA aanhangers op weg naar Mapuche gebied het land uitgezet.
Vele landen in Zuid Amerika zijn zich aan het opmaken voor het vieren van hun onafhankelijkheid van Spanje, zo’n 200 jaar geleden. Heel Zuid-Amerika? nee want in het zuiden van Chili woont een volk dat nog steeds heldhaftig weerstand biedt tegen zijn onderdrukker: De Mapuche indianen. Volgens de Spanjaarden het meest heldhaftige volk waar ze ooit tegen gevochten hebben. In meer dan 300 jaar Spaanse bezetting hebben ze hun onafhankelijkheid weten te behouden, en zelfs de onafhankelijkheidsverklaring van Chili in 1810 liet het gebied ten zuiden van de Bio Bio rivier buiten beschouwing. Pas in 1881 nadat Chili Peru had verslagen in de Pacifische oorlog van 1879, kreeg men de Araucanie onder controle door de fronttroepen met ervaring naar het zuiden te sturen.
In Chili zijn naar schatting nog een 600.000 Mapuche indianen [.pdf], vooral in de regio van Temuco, en door verhuizing naar Santiago. Over het algemeen is de groep economisch en educatief erg achtergesteld en hebben economische en landbouw ontwikkelingsprojecten weinig kunnen uithalen, vooral omdat nooit de specifieke eigenschappen van de Mapuches is erkend. Het gaat om een verzameling van honderden families, zonder direkt leiderschap, die leven met het land en niet zozeer van het land.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
‘Mijn mans minnares is hier ook geweest, maar zij mag niet met hem praten omdat ze niet met hem getrouwd is. Ik vind het triest voor haar’ [bron]
Tamelijk wonderlijke effecten daar, met 700 meter tussen twee werelden. Grote niveauverschillen ook. Is die man uit het verhaal aan het pruilen omdat ie z’n minnares niet kan zien? Depressie, roept men van alle kanten, en ze krijgen dan ook pep- en slaappillen. Maar die man: het hangt zijn kloten uit, zoveel is duidelijk. Misschien wil ie wel van zijn vrouw af? Scheidingsplannen? Denk die vrouw: “ik wou van ‘m af, maar nu dit gebeurd is… er zal wel een dikke premie aan vastzitten. Ik kan maar beter alle begrip tonen. En ik laat mìjn minnaar alvast niet vallen. Al zal ik moeten wachten, want die zit ook beneden. En hèm krijg ik natuurlijk ook niet aan de lijn.”
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
“This change of power represents the final completion of Chile’s transition back to democracy” (Economist)
Een jubelende aanhanger van de zojuist verkozen Sebastián Piñera merkt op dat met de verkiezing van een rechtse president het herstel van Chileense democratie eindelijk voltooid is. En terecht. Nadat in 1990 de rechtse dictator Augusto Pinochet vrijwillig terug trad heeft Chili enkel ‘linkse’ presidenten gehad, das logisch want rechts was in Chili verdacht (en terecht). In de afgelopen 20 jaar wisten deze linkse presidenten het economische herstel -dat al begon tijdens de dictatuur- vast te houden en dit jaar treedt Chili als eerste Latijns-Amerikaanse land toe tot de OECD. Met name de laatste president Michelle Bachelet werd erg gewaardeerd.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
