Zomerquote | Langzaam wegzakken in de aardbodem…

"Mexico-Stad verdwijnt langzaam maar zeker in de aardbodem. Het centrum van een van de grootste steden ter wereld ligt op sommige punten tien meter lager dan honderd jaar geleden. De verzakking is het gevolg van het ongelimiteerd opzuigen van het bodemwater, een praktijk waar alle specialisten al tijden voor waarschuwen, maar die gezien het enorme watertekort in de stad alleen maar zal verergeren. Er zijn gebouwen in het historisch centrum die tussen de tien en veertien centimeter per jaar zakken. Een voorstadje als Xochimilco, bekend om zijn kanalen, zakt zelfs veertig centimeter per jaar de grond in. Dat krijg je wanneer je een wereldstad midden in een meer bouwt." (Cees Zoon in de VPRO-gids van volgende week). De VPRO start in september op tv, radio en internet met het project "Eeuw van de stad" over de kwaliteit van de steden in al hun verscheidenheid. Als opwarmertje schreef Cees Zoon een artikel over Mexico-Stad, de onmogelijke stad met meer dan honderd straten die Benito Juarez heten en meer dan tweehonderd straten met de naam Venustiano Carranza. "Dit is de enige stad in de wereld waar ik bang was voorgoed te verdwalen", noteerde de Italiaanse schrijver Claudio Magris ooit over Mexico-Stad.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.