Zomerquote | Langzaam wegzakken in de aardbodem…

"Mexico-Stad verdwijnt langzaam maar zeker in de aardbodem. Het centrum van een van de grootste steden ter wereld ligt op sommige punten tien meter lager dan honderd jaar geleden. De verzakking is het gevolg van het ongelimiteerd opzuigen van het bodemwater, een praktijk waar alle specialisten al tijden voor waarschuwen, maar die gezien het enorme watertekort in de stad alleen maar zal verergeren. Er zijn gebouwen in het historisch centrum die tussen de tien en veertien centimeter per jaar zakken. Een voorstadje als Xochimilco, bekend om zijn kanalen, zakt zelfs veertig centimeter per jaar de grond in. Dat krijg je wanneer je een wereldstad midden in een meer bouwt." (Cees Zoon in de VPRO-gids van volgende week). De VPRO start in september op tv, radio en internet met het project "Eeuw van de stad" over de kwaliteit van de steden in al hun verscheidenheid. Als opwarmertje schreef Cees Zoon een artikel over Mexico-Stad, de onmogelijke stad met meer dan honderd straten die Benito Juarez heten en meer dan tweehonderd straten met de naam Venustiano Carranza. "Dit is de enige stad in de wereld waar ik bang was voorgoed te verdwalen", noteerde de Italiaanse schrijver Claudio Magris ooit over Mexico-Stad.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.