Doofpot of pruts-MP

Hoe vaak gaat onze premier nog wegkomen met onkiese afspraken, halve waarheden en hele leugens? Begin dit jaar zagen we hoe de premier zich op onnavolgbare wijze uit de problemen worstelde in verband met de deelname aan de Irak-oorlog. In eerste instantie door een onderzoek te blokkeren door middel van niet-officiële formatieafspraken en toen het echt niet anders meer kon door buiten de parlementaire orde een onafhankelijke commissie in te stellen door welke hij in ieder geval niet onder ede gehoord hoeft te worden. Een vijftal maanden later is het weer raak. Zoals de politieke Houdini die Balkenende is, zal hij zich wel weer uit de situatie redden, maar je vraagt je wel af hoe lang dit nog goed kan gaan. De Catshuisbrand is het volgende explosieve dossier waarmee JP opzichtig onderuit gaat. Vorige week nog verklaarde hij in een persconferentie dat er sprake was van een ‘onvoldragen rapport met gebreken’, wat zoiets is als een onvoldragen vrucht met een open ruggetje stel ik me zo voor. Het betrof slechts een formeel onvoldragen rapport, waarbij alleen nog formele toestemming gegeven moest worden door de Landsadvocaat voor een definitieve versie. Deze versie komt er niet omdat de Landsadvocaat en hoge ambtenaren zich een ongeluk schrikken als ze het rapport lezen. Zij geven de expliciete opdracht om het rapport niet definitief te maken, om een factuur aan TNO te sturen en Reijman wordt nog even fijntjes herinnerd aan zijn geheimhoudingsplicht. Het rapport verdwijnt net niet definitief in de kast.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Quote du Jour

Quote du Jour | Onbehaaglijk gevoel…

, door

“Het onbehagelijke gevoel bestaat dat het rapport of de inhoud naar buiten komt op enig moment naar buiten komt en schade gaat opleveren voor de minister en/of de minister-president. Ik kan proberen om je uit te leggen wat daarmee wordt bedoeld maar ik denk dat jouw politieke antenne zodanig ontwikkeld is dat die uitleg niet nodig is.” (Een doofpot-ambtenaar in Den Haag)

Boven een letterlijke quote, inclusief typo’s, uit een mail van een (anoniem gemaakte) topambtenaar van de Rijksgebouwendienst aan de (anoniem gemaakte) landsadvocaat Grootveld. Met daarin het nadrukkelijke advies om de inhoud van een TNO-rapport rond de Catshuisbrand onder het tapijt (of moeten we hier schrijven: onder de wandbekleding?) te vegen. En zo kon het dus gebeuren dat een TNO-onderzoeker monddood werd gemaakt, omdat hij in het (onafgeronde) rapport de overheid medeverantwoordelijk stelde voor de dood van een schilder in het Catshuis in 2004. Naar aanleiding van de brand repten ambtenaren in een memo aan de hoogste ambtenaar van Balkenende zelfs over het ‘Volendam-effect’.
En Balkenende zelf? Die wist natuurlijk weer van niks…

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.