Eind november gaat in Cancún (Mexico) de volgende klimaattop van start. Europarlementariër Bas Eickhout van GroenLinks zal ook aanwezig zijn bij de onderhandelingen. Om zijn taak in Cancún goed uit te voeren wil Eickhout graag met de lezers van Sargasso van gedachten wisselen over het (Europese) klimaatbeleid. Daarom de komende weken een experiment. In drie sessies beantwoordt Eickhout jullie vragen: deze week in voorbereiding op de top vanuit Brussel, tijdens de top vanuit Cancún en na de top vanuit Straatsburg. Vragen kun je insturen (en beoordelen) via Google Moderator: hierrr, maar als dat je te ingewikkeld is kan je ook gewoon oldskool vragen stellen in de comments. Een paar dagen later geeft Eickhout in een videoboodschap antwoord op jouw vragen. Een korte inleiding op de klimaattop Cancún van Bas Eickhout zelf: Dit keer geen grote demonstraties, invliegende wereldleiders en torenhoge verwachtingen. Na de mislukte klimaatconferentie in Kopenhagen vorig jaar zijn de ambities naar beneden bijgesteld. Toch komen straks vertegenwoordigers uit landen over de hele wereld weer bij elkaar om een volgende stap te zetten in het wereldwijde klimaatbeleid. Als Europarlementariër is mijn belangrijkste doel ervoor te zorgen dat de Europese Unie met één mond spreekt tijdens de onderhandelingen. Alleen op die manier kan de EU ervoor zorgen dat de zwaargewichten Verenigde Staten en China stappen zetten in de onderhandelingen.
Afgelopen dinsdag kon u vragen stellen aan europarlementariër Bas Eickhout over de komende klimaattop in Cancún (Mexico). Vandaag geeft hij antwoord vanuit het Europees Parlement in een exclusief interview voor Sargasso:
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.