Nieuwe feiten over het doodschieten van de twee Palestijnse jongens op Yom al-Nakba

Toch nog maar even terugkomen op de dood van Nadim Nuwara en Mohammed Abu Thaher. Dat waren de twee jongens van 16 en 17 jaar die op 15 mei, Yom al-Nakba, werden doodgeschoten bij Beitunia, tijdens - of eigenlijk in de marge van - een demonstratie en confrontaties met de Israëlische troepen. De zaak heeft veel aandacht gekregen, omdat bewakingscamera's van het gebouw waarvoor de jongens werden gedood, registreerden dat ze werden neergeschoten op een moment dat er volstrekt geen confrontatie met de Israëli's meer plaatsvond en dat de jongens op geen enkele manier militairen of wie dan ook bedreigden. Het was te verwachten dat de pers dit zou oppikken - en zijn tenslotte steeds vaker berichten dat trigger happy militairen jonge Palestijnen doden (denk bijvoorbeeld aan het recente Amnesty-rapport dat 22 gevallen beschrijft).

Gebrekkige beeldvorming

Beeldvorming is allesbepalend.

Heel veel mensen zullen nog wel de beelden van het Syrische jochie Aylan Kurdi herinneren. Levenloos aangespoeld en opgeraapt op een Turks strand wist het beeld de harten en zielen van vele mensen in het westen te raken. Het bracht het conflict in Syrië bij wijze van spreken in onze huiskamers.

Heel weinig mensen zullen het beeld herinneren van een naamloos Palestijns jochie (schokkend beeld alert) dat net ervoor met zijn vriendjes op het strand aan het voetballen was toen hij werd stuk geschoten. Een ultiem wreed beeld. Toen ik het zag was ik er kapot van, maar bijna niemand om me heen kende het beeld.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Israel Defense Forces (cc)

HRW: Israël schiet in het wilde weg burgers dood in Gaza

ACHTERGROND - Human Rights Watch heeft afgelopen week een boekje open gedaan over de manier waarop Israël in de Gazastrook ongewapende, vreedzame burgers doodschiet in de zogenaamde ‘no go-zone’, een strook van enkele honderden meters breed binnen de Gazastrook, gemeten vanaf het grenshek.

In deze strook ligt volgens de VN 35% van het landbouwgebied van de Gazastrook. Het is dus niet onbegrijpelijk dat de bewoners van Gaza de neiging hebben zich daar op te houden. De no go-zone zou overigens na het bestand dat Israël in 2012 met Hamas overeen kwam, worden afgeschaft, maar deze afspraak behoort tot de lange lijst van afspraken waaraan Israël zich nooit heeft gehouden.

Human Rights Watch citeert cijfers van de VN wanneer het zegt dat sinds begin januari 2014 vier mensen zijn doodgeschoten en 60 gewond (in heel 2013 waren dat vijf doden en eveneens 60 gewonden). Zelf onderzocht HRW zeven gevallen, waaronder de vier met dodelijke afloop.

Die vier betroffen een middelbare scholier die aan het picknicken was, een geestelijk gehandicapte vrouw van middelbare leeftijd die was verdwaald, een man die hertjes fotografeerde en een andere man die puin verzamelde dat zou kunnen worden hergebruikt in de bouw. Onder de gewonden waren twee journalisten en twee demonstranten die olijfboompjes aan het planten waren. Geen van de slachtoffers was betrokken bij een militaire operatie (iets wat ook Israël nooit heeft beweerd). Sara Leah Whitson, de directeur Midden Oosten van Human Rights Watch, noemde het ‘verschrikkelijk’ dat Israël mensen zomaar neerschiet, alleen omdat ze een denkbeeldige lijn overschrijden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Brighter Than A Thousand Suns (deel 2)

Vandaag precies 65 jaar geleden wierpen de Verenigde Staten op Nagasaki hun tweede atoombom af. Vorige week schreven we al over de geopolitieke en militair-strategische overwegingen die hieraan voorafgingen. Vandaag staan we stil bij de gevolgen van dit besluit voor de burgers van Hiroshima en Nagasaki. Hoe verging het hun?

YAMADA Ikue - A mother fled the flames with her child in her arms - Year of Birth: 1933 - Age at time of blast: 12 - Age when image created: 41 (Foto: Children of the Atomic Bomb)

Dokter Marcel Junod, hoofd van de Rode Kruis delegatie in het Verrre Oosten, kwam als eerste buitenlandse arts op 8 september 1945 in Hiroshima aan. Hij beschreef zijn ervaringen in Soixante ans après, Le désastre de Hiroshima. In zijn rapport aan het Rode Kruis schrijft hij:

The first signs of these effects were visible four miles or so from the bomb?s dropping point. The roofs looked denuded, as their tiles had been blown off by the blast. In places, the grass was bleached, as if dried; (…)
At three miles from the bomb’s epicentre, some houses had been flattened like cardboard. The roofs were completely caved in; the rafters stuck out all round. This was the familiar sight of cities destroyed by explosive bombs. At two and a half miles, there were only piles of beams and planks, but the stone houses seemed intact. At just over two miles from the town centre, all houses had been gutted by fire. All that remained was the outline of their foundations and heaps of rusty metal. This area looked like the towns of Tokyo, Osaka and Kobe, destroyed by incendiary bombs. At one mile or so everything had been torn apart, blasted and swept away as if by a supernatural power; houses and trees had disappeared.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Ted Cruz: laten we ons minder druk maken om burgerslachtoffers

NIEUWS - Dit is wat Ted Cruz zegt:

We must immediately recognize that our enemy is not ‘violent extremism.’ It is the radical Islamism that has declared jihad against the west. It will not be appeased by outreach or declarations of tolerance. It will not be deterred by targeted airstrikes with zero tolerance for civilian casualties, when the terrorists have such utter disregard for innocent life. We must make it crystal clear that affiliation with ISIS and related terrorist groups brings with it the undying enmity of America—that it is, in effect, signing your own death warrant.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

1 augustus: Clustermunitieverdrag van kracht

Clustermunitie is onnauwkeurig en maakt veel burgerslachtoffers, vaak nog jaren na dato. Ruim tachtig landen tekenden het Clustermunitieverdrag, dat gisteren van kracht werd, nog niet. Waaronder de VS, Rusland en Israël, landen die clustermunitie produceren én gebruiken. Wanneer tekenen zij? En hoe werkt Nederland, dat het verdrag wel tekende, met hen samen?

Clustermunitie eist veel burgerslachtoffers

In 2003, Suraj lost his legs after discovering a cluster bomblet that had been dropped in 2001. Suraj, his 13 year old
brother and two cousins were walking in a park when the bomb went off. Suraj?s cousin was killed and the other three suffered severe injuries. (Foto: Coalition on Cluster Munition/Alison Locke)

Clustermunitie bevat tientallen kleinere explosieven die in de lucht loslaten en daardoor over een groot gebied verspreid raken. Heel handig als je een landingsbaan wilt bombarderen, dan kun je een mooi tapijt leggen. Maar ook lastig, want je kunt moeilijk onderscheiden wat je wel en niet gaat raken. Clustermunitie is dan ook berucht vanwege haar onnauwkeurigheid.

Veel van die explosieven ontploffen bovendien niet, maar blijven onontploft liggen en vormen daarmee de facto één groot mijnenveld. Kinderen worden aangetrokken tot wat er ? mede door de vaak felle kleuren ? uitziet als speelgoed.

Zij behoren dan ook tot de grootste groep slachtoffers. Sowieso treffen de projectielen vooral burgers, namelijk in zo?n 98 procent van de gevallen. Zoals de Nederlandse cameraman Stan Storimans, die twee jaar geleden in de Georgische stad Gori de dood vond door een Russische clusterbom. Overigens gebruikte ook Georgië zelf in die strijd clusterbommen.

Langdurige gevolgen

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Obama’s Drone War

Amerikaanse drones maken regelmatig burgerslachtoffers, onder meer in Pakistan. Ondanks alle claims van ‘chirurgische precisie. Maar dat zie je pas als je zelf op de plek van een aanval gaat kijken:

At the Pearl Continental Hotel, in Peshawar, a concrete tower enveloped by flowering gardens, the management has adopted security precautions that have become common in Pakistan’s upscale hospitality industry: razor wire, vehicle barricades, and police crouching in bunkers, fingering machine guns. In June, on a hot weekday morning, Noor Behram arrived at the gate carrying a white plastic shopping bag full of photographs. He had a four-inch black beard and wore a blue shalwar kameez and a flat Chitrali hat. He met me in the lobby. We sat down, and Behram spilled his photos onto a table. Some of the prints were curled and faded. For the past seven years, he said, he has driven around North Waziristan on a small red Honda motorcycle, visiting the sites of American drone missile strikes as soon after an attack as possible.

Behram is a journalist from North Waziristan, in northwestern Pakistan, and also works as a private investigator. He has been documenting the drone attacks for the Foundation for Fundamental Rights, a Pakistani nonprofit that is seeking redress for civilian casualties. In the beginning, he said, he had no training and only a cheap camera. I picked up a photo that showed Behram outdoors, in a mountainous area, holding up a shredded piece of women’s underwear. He said it was taken during his first investigation, in June, 2007, after an aerial attack on a training camp. American and Pakistani newspapers reported at the time that drone missiles had killed Al Qaeda-linked militants. There were women nearby as well. Although he was unable to photograph the victims’ bodies, he said, “I found charred, torn women’s clothing—that was the evidence.”

Since then, he went on, he has photographed about a hundred other sites in North Waziristan, creating a partial record of the dead, the wounded, and their detritus. Many of the faces before us were young. Behram said he learned from conversations with editors and other journalists that if a drone missile killed an innocent adult male civilian, such as a vegetable vender or a fruit seller, the victim’s long hair and beard would be enough to stereotype him as a militant. So he decided to focus on children.

Quote du jour | Civilians

The people of Gaza overwhelmingly elected Hamas, a terrorist outfit dedicated to the destruction of Israel, as their designated representatives. […]

On some basic level, you forfeit your right to be called civilians when you freely elect members of a terrorist organization as statesmen, invite them to dinner with blood on their hands and allow them to set up shop in your living room as their base of operations. At that point you begin to look a lot more like conscripted soldiers than innocent civilians. And you have wittingly made yourself targets.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.