Egypte, Obama en Carter

In Amerika heeft men een nieuw argument om Obama af te breken: hij is net Carter bij het grijpen van kansen. Carter miste de kans om de Shah te steunen en dat leidde tot het Khomeiny-bewind en de weinig vrolijke opvolgers van hem in Iran. Obama is beleefd over Egypte en dat zou wel eens kunnen leiden tot een Islamitisch regime, in plaats van Mubarak, zo luidt de kritiek. In Nederland reageert men al even behoedzaam: tenslotte is het Egyptische volk zelf aan zet als het gaat om een regeringsvorm. Wel wordt inmiddels wat genuanceerder gekeken naar de verdiensten van Mubarak, die een vredesakkoord met Israel heeft en de Moslimbroederschap als een illegale oppositie uit de buurt van de macht heeft gehouden. Voor het evenwicht in de regio is dat niet zonder betekenis.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weekendquote | Verwevenheid

, door
“Ik voorspel dat de overheidsbegrotingen in de komende jaren steeds weer ondermijnd zullen worden door een cascade van crises. De machtsafname van Europa is een gevaarlijke ontwikkeling, zeker in het licht van de machtstoename van China, om van een land als Brazilië nog maar te zwijgen. (…) Serieus, ik heb de verkiezingsdebatten een vorm van decadentie genoemd, omdat ze tonen hoezeer wij er nog steeds van uitgaan dat wat wij hebben en kunnen normaal is. Maar dat is niet zo. Je kunt onze huidige situatie vergelijken met het laatste kwart van de 19de eeuw: het verschuiven van de economische en dus politieke macht en de snelle technologische veranderingen die toen de wereld op zijn kop zetten. Hoe meer macht je verliest, hoe minder je de regels van het spel kunt bepalen.”

Rob de Wijk beklaagt zich in NRC Handelsblad (helaas – nog – geen link) over de navelstaarderij van het Nederlandse verkiezingscircus. Het buitenland was geen thema in de verkiezingen, maar daarmee houden we onszelf voor de gek, zegt de hoogleraar. “Laten we wel constateren dat de samenleving drijft op wat er in het buitenland gebeurt.” De eurocrisis, veiligheid, klimaat, energiepolitiek. Een groot deel daarvan wordt gedicteerd door afspraken die in het buitenland of met andere mogendheden gemaakt worden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Biden over Cheney

, door

“Who cares?”

Voormalig vice-president Dick Cheney is kritisch over het buitenlandse beleid van president Obama. Cheney betoogt dat de besluiteloosheid van de huidige regering de troepen in Afghanistan in gevaar brengt. Krijgen de hoge commandanten in de regio de door hun zo gewenste 40.000 extra troepen? Een besluit daarover is nog steeds niet genomen.

De huidige vice-president Joe Biden reageert oorspronkelijk met één van zijn gevreesde tirades, maar herpakt zich snel. “Who cares?” zijn de enige onvertogen woorden, waarna Biden vervolgt door te stellen dat Obama zich aan zijn verkiezingsbeloftes houdt.