Het is niet leuk om iets onaardigs over iemand te zeggen op zijn verjaardag. Zodoende - gisteren is de voormalige Duitse bondskanselier Helmuth Schmidt negentig geworden. Tijdens zijn regeerperiode zwaar omstreden, is hij nu de meest gerespecteerde levende Duitse politicus. In ieder geval in de peilingen, want niet iedereen houdt van hem. Hij wordt geroemd om zijn standvastigheid en zijn berekenbaarheid - ook mooie eigenschappen voor de commandant van een concentratiekamp, aldus de linkse politicus Oskar Lafontaine. Helmut Schmidt was een voorbode van wat we later nog veel vaker hebben gezien bij Wim Kok, Tony Blair, en Wouter Bos. In een tijd dat we in Nederland sociaal-democratie nog met Joop den Uyl associeerden, was Schmidt al een leider in de lijn van Wim Kok, Tony Blair, en Wouter Bos. Hij was een sociaal-democratisch leider die in de praktijk rechts van het midden stond. Ook in de buitenlandse politiek gold dit. Waar zijn voorganger Willy Brandt een dialoog met het Oostblok voorstond, was Schmidt een echte ´Cold Warrior´, en een enthousiast voorstander van de plaatsing van kruisraketten. Vandaag de dag is Schmidt nog veel verder naar rechts getrokken. Hij wil de Duitse verzorgingsstaat radicaal omvormen, is een groot voorstander van kernenergie, en een principieel tegenstander van toetreding van Turkije tot de EU. Voor een links georienteerd publiek (waarmee, praktisch gesproken, de meerderheid van de GC-lezers omschreven kan worden) is Helmuth Schmidt bijna een boze droom uit het verleden. Zijn navolgers regeren echter nog altijd de wereld.
“Israël en mijn regering maken er een strategisch doel van het bewind van Hamas in Gaza ten val te brengen. [Daar gebruiken we] militaire, economische en diplomatieke middelen [voor].”
Israëlisch Minister van Buitenlandse Zaken Tzipi Livni begint de inleidende beschietingen voor de parlementsverkiezingen in februari.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
In onze serie straatarme voormalige kolonies van Portugal waar het niet zo goed mee gaat; vandaag aandacht voor São Tomé e Príncipe, een staatje bestaand uit twee kleine eilandjes ten zuiden van Nigeria. Jarenlang leefde het van de cacao-export, totdat in 2001 de wereldmarkt instortte. Nu is er olie gevonden en verschijnen er dollartekens in de verkeerde ogen.
Der Spiegel wijdde eerder dit jaar een reportage aan de oil boom, compleet met louche bedrijven die voor een schijntje lucratieve contracten afsluiten, lokale politici die blijken te kunnen schelden in het Duits, en vissers die bang zijn dat ze niet alleen geen cent van de opbrengsten krijgen, maar ook nog hun bestaan ondermijnd zullen zien door milieuvervuiling. Quote van een voormalige premier: “Many people have stopped working and are waiting for the oil.”
Op papier is het bijna voorbeeldig geregeld. Het oliegeld komt direct in een fonds, dat gestald wordt bij de Federal Reserve in New York en beheerd door een breed samengesteld comité. Maar zoveel zegt dat allemaal niet. Vandaag stond een aantal politici voor het hekje, waaronder twee voormalige premiers, op beschuldiging van corruptie. Geld uit ontwikkelingsfondsen werd aangewend voor privé-uitgaven van het lullige soort.
We zijn terug in het tijdperk-Clinton. Niet alleen zijn veel functionarissen uit de Clinton-periode weer op hoge posities teruggekomen. Tevens hebben we wellicht al zicht op een Whitewater-affaire.
Herinneren we ons Whitewater? Helemaal aan het begin van de regeerperiode van Bill Clinton uitte een bankier uit Arkansas een loze beschuldiging in de richting van de president. De beschuldiging was ongegrond, maar de media, justitie, en de Republikeinse Partij stortten zich er met verve op. Van begin af aan nam de kwestie veel tijd van het Witte Huis in beslag. En tevens leidde het een tot het ander, todat er uiteindelijk een zeer minimale kwestie in beeld kwam waar, met fantasie, een impeachment uit geperst kon worden. De kwestie-Lewinsky.
Een vergelijkbare kwestie dient zich nu aan. Rod Blagojevich, de weinig populaire Democratische gouverneur van Illinois, heeft geprobeerd de voormalige Senaatszetel van Barack Obama voor politieke gunsten te verkopen, en is hiervoor gearresteerd. Normaal gesproken zou het geen al te belangwekkende kwestie zijn. Maar omdat er een hele kleine kans bestaat dat Obama misschien op de een of andere manier laakbaar gehandeld zou hebben springen de media er bovenop.
Als je Barack Obama interviewt, wat vraag je dan? Vraag je of hij Angela Merkel zo ver denkt te kunnen krijgen meer troepen naar Afghanistan te sturen? Of de staat de Amerikaanse auto-industrie gaat redden? Wanneer er een opvolger van het Kyoto-protocol komt? Welnee. De kwestie-Blagojevich is veel interessanter.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Tijdens biologisch onderzoek in het stroomgebied van de Mekong zijn meer dan 1000 nieuwe soorten ontdekt. Nee, dat zijn niet allemaal nieuwe soorten mieren en vliegen die alleen door absolute vakidioten na microscopisch onderzoek uit elkaar te houden zijn. Het gaat bijvoorbeeld om één van de grootste bekende spinnen en een shocking pink duizendpoot. Plaatjes:
“Zinkende schepen slepen soms mensen mee.”
De veiligheidsadviseur van de Belgische premier Leterme komt verrassend poëtisch uit de hoek in een e-mail aan Paul Dhaeyer, de aanklager in de Fortis-zaak. Leterme ontkent dat er sprake was van poging tot beïnvloeding.
“Dit is voor mij als mens, maar ook voor mij als politicus en minister, een zeer pijnlijke en onaanvaardbare situatie. Ik heb er ondertussen mee leren leven dat in deze tijden de perceptie belangrijker is dan de waarheid of de werkelijkheid. Ik kan evenwel niet aanvaarden dat men van mij als minister van justitie verwacht dat ik mijn bevoegdheden m.b.t. een goede werking van justitie op een àndere manier zou uitoefenen, omdat de Belgische staat partij is in een geding. Dat grote omzichtigheid geboden is, is evident. Dat ik mijn plicht moet veronacht-zamen: neen.”
Een dag later biedt Minister van Justitie Jo Vandeurzen zijn ontslag aan, waarna ook het kabinet valt.
Kerken in heel Afrika gaan op 25 januari bidden of God niet spoedig Robert Mugabe tot zich wil nemen, de president van Zimbabwe, het land waar het altijd nog erger kan. Volgens de kerken is Mugabes taaiheid een belangrijke oorzaak van de ellende. Ze verwijten andere landen en zichzelf gebrek aan daadkracht. De ‘Africa Day of Prayer and Fasting for Justice in Zimbabwe’ moet ook daar verandering in brengen.
Ondertussen is in Zimbabwe zelf sprake van een politieke impasse. Leden van de oppositie verdwijnen nog altijd op grote schaal, terwijl de onderhandelingen over het delen van de macht zo vast zitten als een muur. De regering heeft gedreigd met nieuwe verkiezingen. Het aantal choleradoden ligt inmiddels boven de duizend.
Het is de dreiging van cholera die in buurland Zuid-Afrika alle alarmbellen heeft doen afgaan. Militair ingrepen is geen taboe-onderwerp meer, al vindt de vermoedelijke nieuwe president Jacob Zuma, een verklaard tegenstander van Mugabe, dat nog een stap te ver, omdat van een oorlogssituatie geen sprake is.
De vraag is hoe lang nog. De hyperinflatie treft ook de onderste gelederen van het leger. Meldingen van muiterij en plunderingen nemen toe. De moordaanslag een paar dagen geleden op luchtmachtcommandant Perence Shiri, een neef van Mugabe, kon niet onmiddellijk geplaatst worden. De regering wees naar buurland Botswana waar oppositieleden guerrillatraining zouden krijgen, maar het land ontkent. Zimbabwe glijdt verder en verder.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Een van de dingen die Europa tot op het bot verdelen is euthanasie (Grieks voor “een goede dood”). Nederland, België en Zwitserland staan het toe, in landen als Polen maar ook Frankrijk en Groot-Brittanië is het onderwerp in hoge mate taboe.
Er is wel een trend gaande waarin euthanasie steeds bespreekbaarder, en in sommige landen zelfs legaal wordt. Zo nam het Luxemburgse parlement een wet van die strekking aan, maar de groothertog weigerde hem te ondertekenen wegens gewetensbezwaren. De premier vond dit onacceptabel in een democratie, en om zo’n constitutionele crisis in de toekomst te voorkomen zal men de grondwet gaan wijzigen zodat de groothertog ook daar zijn macht verliest.
Recent leek het tij ook in Groot-Brittannië, Italië, Duitsland en Frankrijk te keren wegens publiciteit rond terminale en ernstig lijdende patiënten. De Franse Chantale Sébire leed aan een zeldzame vorm van kanker die pijnlijke zwellingen aan haar gezicht veroorzaakte. Twee dagen nadat ze via de rechter geen geassisteerde dood kon afdwingen, werd ze dood gevonden in haar woning. Ze had een slaapmiddel ingenomen dat ook wel voor euthanasie gebruikt wordt.
In Italië is beroering ontstaan omdat een rechter heeft geoordeeld dat de kunstmatige voeding van een al jaren in vegetatieve toestand verkerende patiënt mag worden stopgezet. Euthanasie is wel illegaal in Italië, maar er is niet vastgelegd wat euthanasie precies inhoudt en of het stopzetten van voeding daaronder valt. De Duitse Bundestag bekijkt nog of men het kan verbieden om mensen te helpen zoeken naar mogelijkheden tot zelfdoding.
“Dit is een afscheidscadeau van het Iraakse volk, hond. Dit is voor de weduwen, wezen en alle anderen die zijn gedood in Irak.”
Zei Muntazer al-Zaidi, alvorens zijn schoenen in de richting van scheidend president George Bush te gooien. De oorlog in Irak heeft er een nieuw mediamoment bij. Een moment dat hoogstwaarschijnlijk nog lang symbool zal staan voor het mislukken van de Irak-oorlog.
En Al-Zaidi is een instant volksheld, getuige de duizenden die gisteren protesteerden om hem vrij te krijgen. Zijn werkgever beroept zich – enigszins lachwekkend – op de vrijheid van meningsuiting.
Maar misschien levert dit incident nog wat structurelers op: het Iraakse volk ziet nu dat je met geweldloze(r) acties een stuk verder komt met je protest dan een bomaanslag. De wereld praat erover, en het ongenoegen van de “gewone man” wordt zo pijnlijk duidelijk, zonder dat er doden bij hoeven te vallen. En aangezien de Amerikanen een gegooide schoen niet echt kunnen zien als een belediging (eerder als een business opportunity voor Nike Air), lijkt het me een win-win situatie.
Dus Iraki’s: gooi je frustratie van je af!
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.