Wacht Hiddink een West-Londens Waterloo?

Heeft Guus, onze Guus, altijd overpresterende Guus, nu eindelijk een uitdaging aangenomen die ook voor hem te veel is? Het zou makkelijk kunnen. Na jaren van succes is Chelsea FC nu in verval. De reden van het verval is een elementaire fout in het aankoopbeleid, die Guus Hiddink, als nieuwe trainer, niet meer ongedaan kan gemaakt, omdat de transfer-deadline verstreken is. Clubs maken wel vaker dezelfde fout als Chelsea. Aan het einde van het seizoen 2002-2003 was Real Madrid een van de beste clubs van de wereld, met een groot aantal zeer getalenteerde spelmakers, die allen tussen het middenveld en de aanval in speelden. Ze hadden Luis Figo, Guti, Raul, en natuurlijk Zinedine Zidane. Als ultieme coup besloot de clubleiding er nog een beroemdheid bij te kopen, David Beckham. Een goede, creatieve speler, en normaal gesproken een aanwinst voor ieder team. Het probleem is natuurlijk dat er maar 11 spelers opgesteld kunnen worden. Er moest dus een middenvelder het slachtoffer worden van de komst van Beckham, en dit werd de op het oog minst getalenteerde speler: Claude Makelele.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De botheid van sancties als politiek instrument

Cubaans exportproduct, wachtend op het einde aan de sancties (Foto: Flickr/Life in HC)

Voor de zesde keer proberen Amerikaanse parlementariërs een einde te maken aan het reisverbod naar Cuba. Deze keer maakt het voorstel echter een kans wet te worden. Landbouwproducten mogen al verhandeld worden met Cuba, maar de regels moeten veel losser, vinden de betrokken staten.

Obama’s campagnebelofte dat hij bereid is met iedereen in gesprek te gaan, begint zich af te tekenen in het buitenlandse beleid. Hillary Clinton, momenteel op reis door Azië, hintte dat een einde aan economische sancties tegen Myanmar tot de opties behoort. Het land met de onverschillige junta heeft niet bewogen onder strenge maatregelen waar de huidige vice-president Joe Biden ooit de architect van was.

Zimbabwe zal nog even moeten wachten op de opheffing van sancties, al is niet duidelijk in hoeverre die een rol gespeeld hebben bij de vorming van de zojuist aangetreden eenheidsregering. De Syriërs hebben goede hoop dat Obama ook hun land van het sanctielijstje haalt. Sudan trekt zich nergens wat van aan.

De vraag is wat een ander Amerikaanse beleid betekent voor de (economische) sanctie als instrument in de internationale politiek. Toen westerse landen de wereldhandel domineerden was een verenigd front een effectieve methode om een regime onder druk te zetten, maar nu de rol van minder scrupuleuze landen als China is toegenomen, hoeft in elk geval de heersende elite in dictaturen weinig hinder ervan te ondervinden. Misdadige regimes die niks geven om hun bevolking of internationale aanzien, zijn met steeds strengere sancties niet langer te treffen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

QvdD: George Clooney & genocide

“So I’ll tell you what. You read my columns about Darfur from this trip, and I’ll give you the scoop on every one of Mr. Clooney’s wild romances and motorcycle accidents in this remote nook of Africa. You’ll read it here way before The National Enquirer has it, but only if you wade through paragraphs of genocide.”

Nicholas Kristof vraagt in zijn column in de New York Times al jaren aandacht voor de genocide in Darfur. Hij begint langzamerhand een beetje cynisch te worden. Maar misschien helpt het ook echt dat George Clooney deze keer mee is.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

QvdD: Religion is not what motivates people

Religion is not what motivates people. They don’t pick up the Koran and say: Ah, this is what I’ve got to do! They are motivated by politics. But when Islamists show their world view they always provide some scriptural justification. As a rule, 90 percent of their speeches are political, but they will also say: And the Koran supports this, and the Prophet supports this, so as to make the argument look Islamic.

Ghaffar Hussain was een radicale moslim, lid van Hizb ut-Tahrir. Hij matigde zijn ideeën en werkt nu voor de Quilliam Foundation, een denktank van ex-islamisten die probeert extremisten te deradicaliseren. In Der Spiegel legt Hussain uit dat islamisme een moderne, politieke beweging is.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: De Joden hebben het gedaan

“Er zijn twee studenten – de ene is Diego Aaron Scharifker en de ander David Smolansky Urosa. Scharifker en Smolansky zijn achernamen van Hebreeuwse oorsprong, Joodse namen – jullie zien wat het probleem is.”

Talkshow host Mario Silva schiet zijn baas Chávez te hulp om het studentenprotest in Venezuela zwart te maken. Zondag is er een referendum over de grondwetwijziging waarmee Chávez zijn macht hoopt te consolideren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Fiscaal conservatisme is dood

De politieke discussie zoals die op dit moment in Washington gaande is is niet om blij van te worden. De Democraten zetten in op een ‘stimulus package’ voor de economie ter waarde van meer dan een biljoen dollar. De Republikeinen zijn tegen met het argument dat dit een compleet onaanvaardbare vergroting van de staatsschuld is. Ze hebben gelijk – maar zijn daarmee niet minder hypocriet. Als John McCain de verkiezingen had gewonnen hadden diezelfde Republikeinen er wel voor gestemd om de staatsschuld met een vergelijkbaar gigantisch bedrag te laten oplopen, maar dan in de vorm van belastingverlagingen en buitenissige wapensystemen. De Democraten daarentegen willen het geld uitgeven aan hun eigen stokpaardjes. Ze willen een Europese welvaartsstaat opbouwen. Onder Bush haalden de Democraten het begrotingstekort en de staatsschuld regelmatig aan als argument tegen belastingverlagingen. Nu zijn het rechtse commentatoren die over de staatsschuld beginnen.

In het verleden was fiscaal conservatisme een van de meest aantrekkelijke kanten van Amerikaans rechts. Dit is nu verleden tijd. De ‘Starve the Beast‘-theorie is opgekomen: door de belastingen te verlagen kan de overheid steeds minder uitgeven. Dit zou dan weer leiden tot een kleinere overheid en een uitgeklede welvaartsstaat. Onder Reagan en George W. Bush werd er dan ook bewust aangestuurd op het faillissement van de overheid. Sindsdien zijn de Republikeinen van mening dat de belastingen altijd, ongeacht de omstandigheden, verlaagd moeten worden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Waarheid en waardigheid

“Waarheid en waardigheid hebben gezegevierd.”

Dictator in spe Chávez heeft een nieuwe stap gezet richting permanent leiderschap. Vannacht stemde het Venezolaanse volk in met het schrappen van de limiet van maximaal één herverkiezing.

In 2007 probeerde hij het al eens eerder, wat uitdraaide op een nederlaag. Dit keer pakte hij het net iets slimmer aan: waar het toen alleen maar ging over hemzelf, ging het nu over alle politici. Dat gaf hem hoogstwaarschijnlijk net dat aantal extra stemmers dat hij nodig had.

54% van de kiezers stemde voor.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Israël: eerst wapenstilstand, dan nieuwe coalitie

Benjamin Netanyahu (Foto: Flickr/Lilach Daniel)

Na een intensieve verkiezingscampagne, met een drie weken durende vernietigende oorlog in Gaza als macaber hoogtepunt, zijn vorige week de vervroegde Israëlische parlementsverkiezingen gehouden.

Alle stemmen zijn inmiddels geteld en hoewel de centrumpartij Kadima (Vooruitgang) de meeste zetels heeft behaald, is het maar de vraag of partijleidster Tzipi Livni de nieuwe minister-president wordt.

President Peres zal na consultaties met de partijleiders diegene aanwijzen die de meeste kans maakt om een meerderheidscoalitie te vormen en Livni is niet de meest voor de hand liggende keuze. De door haar gewenste links-centrum coalitie met onder andere de Arbeidspartij van Barak haalt bij lange na geen meerderheid, en haar tweede optie, een eenheidsregering met belangrijkste rivaal Likud maakt ook weinig kans.

Het heeft er alle schijn van dat Likud leider Benjamin Netanyahu (door veel Israeli’s ook wel liefkozend Bibi genoemd) de meeste kans maakt om een rechts-religieus blok te vormen, waarin ook het extreem-rechtse Yisrael Beiteinu van Avigdor Lieberman en de zeer religieuze Shas partij plaats zullen nemen. Maar zelfs al lijkt dit de meest voor de hand liggende optie, het blijft een lastige puzzel. Shas en Yisrael Beiteinu liggen elkaar bepaald niet, aangezien de laatste vergaande seculiere hervormingen wil doorvoeren.

Er dreigt nu dus een politieke impasse. Maar dat is op dit moment een zegen. Want ondertussen gaan de onderhandelingen met Hamas, ondanks de duidelijk leugenachtige ontkenningen van de van corruptie beschuldigde premier Olmert, gelukkig door. Het lijkt er sterk op dat er komende week een bestand getekend kan worden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een aparte relatie met de dood

[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastlogs. Dit kunnen stukken zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een column van SanteBrun[/i].

Het enige wat haar in leven hield (Foto: Flickr/brykmantra)

“Wat mij betreft is Eluana Englaro niet gestorven, maar vermoord,” aldus Gaetano Quagliariello, na nauwelijks zestig seconden stilte in de Italiaanse Senaat na het bericht dat de 38-jarige vrouw, die al zeventien jaar in coma lag, in een kliniek in Udine was overleden nadat vrijdag de voeding was gestaakt. “Op dit hoge niveau bewoog zich de discussie gisteravond in de Senaat,” merkt mijn ‘lijfblad’ La Repubblica droogjes op.

Quagliariello is niet zomaar een senator, maar vice-voorzitter van de Senaat en een echte aanhanger van Berlusconi en van het Vaticaan.

Ik geef even toe aan een verleiding; Udine is de hoofdstad van de meest noord-oostelijke provincie met dezelfde naam, een nuchter gebied dat een belangrijk deel van de Italiaanse inkomstenbelasting genereert en waar de gezondheidszorg dicht staat bij die van West- en Midden-Europa. Waar Quagliariello vandaan komt kan ik zo gauw niet vinden, maar zijn naam betekent in het Siciliaans of wellicht Napolitaans zoiets als ‘Kwarteltje’, en dan zijn we dus ineens aangeland aan de andere kant van de republiek waar, zacht gezegd, op vrijwel elk gebied volslagen andere normen en waarden gelden dan in het (relatief) nuchtere noorden.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige Volgende