De politieke discussie zoals die op dit moment in Washington gaande is is niet om blij van te worden. De Democraten zetten in op een ‘stimulus package’ voor de economie ter waarde van meer dan een biljoen dollar. De Republikeinen zijn tegen met het argument dat dit een compleet onaanvaardbare vergroting van de staatsschuld is. Ze hebben gelijk – maar zijn daarmee niet minder hypocriet. Als John McCain de verkiezingen had gewonnen hadden diezelfde Republikeinen er wel voor gestemd om de staatsschuld met een vergelijkbaar gigantisch bedrag te laten oplopen, maar dan in de vorm van belastingverlagingen en buitenissige wapensystemen. De Democraten daarentegen willen het geld uitgeven aan hun eigen stokpaardjes. Ze willen een Europese welvaartsstaat opbouwen. Onder Bush haalden de Democraten het begrotingstekort en de staatsschuld regelmatig aan als argument tegen belastingverlagingen. Nu zijn het rechtse commentatoren die over de staatsschuld beginnen.
In het verleden was fiscaal conservatisme een van de meest aantrekkelijke kanten van Amerikaans rechts. Dit is nu verleden tijd. De ‘Starve the Beast‘-theorie is opgekomen: door de belastingen te verlagen kan de overheid steeds minder uitgeven. Dit zou dan weer leiden tot een kleinere overheid en een uitgeklede welvaartsstaat. Onder Reagan en George W. Bush werd er dan ook bewust aangestuurd op het faillissement van de overheid. Sindsdien zijn de Republikeinen van mening dat de belastingen altijd, ongeacht de omstandigheden, verlaagd moeten worden.
De Democraten daarentegen hebben de neiging altijd meer uit te willen geven. En dus is er de afgelopen jaren een compromis uitgerold. De uitgaven zijn niet verminderd, de belastingen wel. In de praktijk komt het er op neer dat er de hele regeerperiode van Bush geld in de economie is gepompt. Desondanks zijn de economische successen van de afgelopen jaren grotendeels imaginair gebleken – en is het hele bouwwerk nu ingestort. De enige oplossing die beide partijen lijken te kunnen bedenken is het investeren van nog meer geld, en daarmee een verdere groei van de staatsschuld. Maar wie kan garanderen dat het dit keer wel helpt?
Reacties (1)
Of het nou van links of van rechts komt, het maakt allemaal geen zier meer uit. Als het er maar is. Het is er wel. Waar doet men moeilijk over ? Alleen laat de armen niet steeds voor de kosten opdraaien. En dat is nou net het punt.