[speld] Afghanistan trekt zich terug als kandidaat van het WK van 2022. De te verwachten financiële impuls en het betere imago voor het land wegen volgens de regering van president Hamid Karzai niet op tegen bezwaren om met een frauduleuze organisatie als de FIFA in zee te gaan. Karzai: "De geruchten over omkoping, corruptie en machtsmisbruik staan ons tegen. Ik kan niet één commissaris noemen die niet verdacht is geweest van dubieus handelen." De vele eisen die de FIFA aan organiserende landen stelt, gaan volgens Karzai in tegen de fundamenten van de pluralistische Afghaanse rechtsstaat. "In Afghanistan is iedereen gelijk, FIFA-official of niet. Het is dan ook onaanvaardbaar om een rijbaan vrij te houden voor meneer Blatter. We gaan hier geen wetten opschorten om FIFA-officials te beschermen." De Afghaanse regering heeft ook problemen met de eis van de FIFA om geen btw en andere belasting te betalen. "Afghanistan is geen belastingparadijs voor een paar dikke bobo's. We vinden het ook onaanvaardbaar dat reclameuitingen en de verkoop van producten van niet-sponsoren rond de stadions verboden zijn. We willen hier geen toestanden zoals met de Bavaria-babes." "De FIFA zal eerst even goed in de spiegel moet kijken voordat wij in heroverweging gaan voor het WK van 2026," concludeert Karzai.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De afgelopen tijd zijn er in de VS meer dan zeventig domeinnamen ‘gekaapt’ door het Department of Homeland Security (DHS). Het gaat hier om sites waarvan de domeinnaam van de ene op andere dag niet meer van de oorspronkelijke eigenaar was, maar van de Amerikaanse overheid, waarna het domein direct werd verhuisd, met achterlating van de site zelf. Oftewel, de oorspronkelijke site was niet meer bereikbaar. Dit is het digitale equivalent van de voordeur van een huis dichtspijkeren.
Nu moet direct gezegd worden dat het niet de meest onschuldige sites waren die zo werden aangepakt. Er zitten verkopers van vervalste spullen tussen en sites die illegale bestandsuitwisseling mogelijk maakten. Dat ze niet meer bereikbaar zijn is dus niet zo erg, maar de manier waarop ze onbereikbaar zijn gemaakt is zorgwekkend: er is namelijk geen enkele rechtbank aan te pas gekomen. De sites werden zonder aankondiging en mogelijkheid tot protest uit de lucht getrokken.
En dat roept een aantal vragen op. Allereerst natuurlijk waarom het Department of Homeland Security dit doet. De organisatie houdt zicht toch niet bezig met inbreuken op het copyright? Daarnaast is er in de VS de afgelopen jaren hard gewerkt aan wetgeving die het mogelijk maakt om zulke sites via de normale manier aan te pakken, en die wetgeving wordt steeds succesvoller ingezet. Dus waarom doet het DHS dit op deze manier?
De Zwitserse angstkazen hebben weer eens iets per referendum beslist. Het land heeft er nu voor gekozen ‘buitenlanders’, als in gedefinieerd door middel van de frase ‘niet een Zwitsers paspoort bezittend’, uit te zetten als zij een ernstige misdaad plegen.
Mensen die zich schuldig maken aan zware seksuele delicten, geweldsmisdrijven en drugshandel worden onherroepelijk het land uit gezet als zij geen Zwitserse nationaliteit hebben. En daar kan ik me wat bij voorstellen. Maar in hun Zwitserse ijver om schoon schip te maken vegen ze waarschijnlijk ook wat meer mee dan de bedoeling is. Dat krijg je als angst regeert, en je referenda hebt waar je ‘ja’ of ‘nee’ op moet zeggen. Buiten bovenstaande misdaden is namelijk ook sociale fraude tot één der doodzonden verklaard. Uitkeringsfraude dus.
En dat heeft nu tot gevolg dat er iemand uitgezet gaat worden die 300 Zwitserse franc gefraudeerd heeft tijdens een drie maanden durende werkloosheid, waarin hij een uitkering trok. Gedurende die tijd hielp hij een vriend, die hem daar omgerekend dus 230 euro voor gaf. Die hij vervolgens niet opgaf bij de belastingdienst. Foei! Als straf wordt je uitgezet naar een land waar je niet geboren bent en nooit gewoond hebt.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Terwijl de onderhandelaars elkaar besnuffelen, speculeren de financiële markten op een nakend faillissement van België. Zowel in het Frans als in het Nederlands klinkt nu de sense of urgency om dringend werk te maken van een regering.
Dag honderdzestig en zoveel. Nog steeds is er geen officieel begin gemaakt van de Belgische formatiegesprekken. Noord en zuid, links en rechts vinden elkaar maar niet. De politici aan de onderhandelingstafel lijken te ver van elkaar verwijderd om elkaar te verstaan; en wat ze horen begrijpen ze kennelijk verkeerd. Moderator van dienst, koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte, probeert nochtans al het mogelijke. De rust in Wetstraat is terug gekeerd, dat wel. En de gerichte perslekken staan droog. Maar af en toe flakkert het wederzijdse ongenoegen als in een steekvlam terug op.
Calimero
Vorige week zondag nog stonden de Vlaamse socialisten en de Vlaams-nationalisten tijdens een live debat op de Belgische televisie met getrokken messen tegenover elkaar. De sp.a verweet de N-VA haar zeurige calimerohouding en de dubbelzinnigheid van haar voorzitter Bart De Wever. De N-VA hakte zwaar in op de sp.a van voorzitter Caroline Gennez omdat de Vlaamse sossen zwichten onder de minste druk van Franstalige zijde.
Een andere onberekenbare factor aan de tafel zijn de christendemocraten, zo mocht Vande Lanotte tot zijn eigen ongenoegen ervaren. Hij had zijn financieringsplannen nog maar net doorgemaild naar alle partijen of Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) brandde het voorstel op zijn eentje af. Financieel nefast voor Vlaanderen, luidde zijn oordeel. Ongezien, omdat Peeters zijn demarche allesbehalve had uitgepraat met zijn voorzitter Wouter Beke, die namens de partij de onderhandelingen voert en nu met de billen bloot staat. Geen prettig gezicht.
Nederland en Denemarken verschillen niet veel van elkaar. Iedereen die wel eens in Kopenhagen is geweest kan dat beamen: het is net Amsterdam. Qua partijen verschilt Denenmarken ook niet zo veel van Nederland. Er zijn rechtse populisten, sociaal-democraten, conservatieve liberalen, progressieve liberalen en conservatieven. In het parlement zitten twee partijen links van de grote sociaal-democratische partij: de Socialistisk Folkeparti (Socialistische Volkspartij, SF) en de Enhedslisten (Eenheidslijst). Daarnaast zijn er twee buitenparlementaire partijen die raakvlakken hebben met progressieve, sociale of groene idealen.
De Socialistisk Folkeparti lijkt erg op een van de partijen die in GroenLinks is opgegaan: de PSP. Beide partijen zijn opgericht op het hoogtepunt van de Koude Oorlog eind jaren ’50. Ze waren op zoek naar een derde weg tussen het stalinisme van de USSR en het kapitalisme van de USA. In de jaren ’60 pikten de partijen nieuwe thema’s op zoals feminisme en milieu-bescherming. De SF werd een middelgrote partij, die tussen de 4% en 10% van de stemmen kreeg en een belangrijke politieke factor werd, en die met regelmaat sociaal-democratische minderheidsregeringen steunde.
Een belangrijk thema voor de SF is Europese samenwerking. In de jaren ’70 was de partij mede door haar eurosceptische opstelling sterk gegroeid. In 1992 voerde de partij een succesvolle referendumcampagne tegen het Verdrag van Maastricht. Nadat het Deense volk dit verdrag heeft afgewezen, werd de SF intensief betrokken bij de heronderhandelingen. Dat leert de SF dat ze op Europees gebied best succes kan boeken. De mening van de SF over Europa begint langzaam te schuiven. Tot twee keer toe besluit de SF-Europees parlementariër zich niet aan te sluiten bij de zeer eurosceptische Verenigd Europees Links-fractie, maar bij de fractie van de Europese Groenen, waar er minder dogmatisch wordt gedacht over Europa. In een intern referendum in 2005 sprak een ruime meerderheid van de partij zich uit voor de Europese grondwet.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Droominnovatie voor Nederland: verbindt zuivel met alcohol
Berlusconi is ijdel, inefficiënt en incompetent, Medvedev is Robin, Putin is Batman, er zijn misschien banden tussen de georganiseerde misdaad en de Russische regering, de broer van de Afghaanse president is een drugsbaron en in Nederland liggen kernwapens.
Joh.
Laten we eerlijk zijn. Tot nog toe is er bij ‘cablegate’ van Wikileaks niets schokkends naar buiten gekomen dat we niet al wisten of sterk vermoedden. Bij het doornemen van al deze boodschappen bekruipt mij het gevoel “moeten wij dit wel zo nodig weten?” Niet omdat het levens in gevaar zou brengen, dat doet de Amerikaanse overheid op dagelijkse basis vaker en erger dan het de site verwijt, maar omdat het totaal niets toevoegt. Wat is de toegevoegde waarde van dat we nu weten hoe Amerikaanse diplomaten denken over andere staatshoofden? Als een eenmalige gimmick is het misschien leuk, maar moeten we het erg vinden dat zij ook gewoon mensen blijken, en dat interne memo’s en rapportages niet politiek correct genoeg zijn en moeten we het erg vinden dat we niet alles weten?
De vraag is wat Wikileaks wil bereiken. Het is compleet logisch dat de VS deze informatie niet graag op straat ziet liggen en de reden waarom is legitiem. De VS wordt nu totaal onnodig in verlegenheid gebracht door documenten die waarschijnlijk in elk land wel ergens op te graven zijn. Het laatste lek heeft daarom meer weg van landje pesten, en niets van het beschikbaar maken van internationaal belangwekkend materiaal, wat de vorige openbaarmakingen nog wel hadden.
Het grote graven kan beginnen: vandaag plaatste klokkenluiderswebsite Wikileaks de eerste gelekte Amerikaanse memo’s op haar website. Van de ongeveer 250.000 ‘cables’ komen er 2600 uit Mexico. Nog geen van de documenten uit Mexico is door Wikileaks inhoudelijk openbaar gemaakt, maar aan de hand van een kleine analyse van de beschikbare gegevens valt wel een en ander op te maken. Waar moeten we naar gaan kijken als het om de Mexicaanse Wikileaks-memo’s gaat?
Het Engelse dagblad The Guardian heeft voor een wereldwijde sensatie gezorgd door een aantal handige tools op de website te zetten, aan de hand waarvan lezers alvast een sneak peak krijgen van de memo’s die nog niet openbaar zijn gemaakt. Via Google Fusion is het mogelijk om de cables te doorzoeken op ’tags’, zoekwoorden die de onderwerpkeuze van de memo’s aangeven. Drie van die tags zijn wat betreft Mexico interessant: PTER (= Terrorism Prevention), PINR (= Intelligence) en PHUM (= Human Rights).
Tags
Waarom zijn die tags wat betreft Mexico interessant? PTER is uiteraard belangrijk vanwege de drugsoorlog. De afgelopen twee jaar zijn er sporadisch berichten geweest over banden tussen de Mexicaanse drugkartels en groepen die door de VS als terroristische organisaties zijn aangewezen. Eerder dit jaar circuleerde er bijvoorbeeld het gerucht dat een contactpersoon van Hezbollah in Tijuana zou zijn, en onlangs nog bleek een van de doden bij een schietpartij in diezelfde stad lid te zijn van de Colombiaanse FARC. Het is tot nu toe erg moeilijk geweest om daar iets zinnigs over te zeggen, maar het is mogelijk dat de Amerikaanse cables daar meer inzicht in brengen. Verder nemen Amerikaanse bewindslieden en opiniemakers steeds vaker de term ‘narco-terrorisme’ in de mond. Het is interessant om te kijken of de Amerikaanse autoriteiten overwegen om de kartels in Mexico als terroristische groeperingen aan te duiden. Als dat het geval zou zijn, zou het verregaande gevolgen hebben voor de Amerikaanse politiek ten opzichte van de drugsoorlog.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.