Van crisis naar chaos in vier stappen…
, door
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
QvdD: Rijkman Groenink is tegen bonussen
, door
“Ik heb begrip voor de mening die veel mensen hebben over excessieve beloningen.”
Zijn eigen beloning had echter niets met grote bonussen voor te hoge risico’s te maken, stelt hij.
“Dat is niet te vergelijken. Daarbij raakte mijn regeling ABN niet, zij werd uitbetaald in aandelen die waren betaald door de aandeelhouders van Fortis, Santander en RBS. Onder die omstandigheden had ik er geen moeite mee het geld aan te nemen.”
Voormalig ABN AMRO-topman Rijkman Groenink in de Financial Times (vertaling in het NRC Handelsblad). Hij meent het ook nog. De beste man kreeg 30 miljoen mee bij de verkoop van de Nederlandse bank en snapt niet dat dat alle bonussen voor iedere normale Nederlander een pot nat zijn. Hoe heeft zo iemand een bank kunnen leiden?
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Een nieuw beloningssysteem voor CEO’s
, door
De economische crisis heeft het al jarenlang sluimerend ongenoegen over de topsalarissen in volle hevigheid doen losbarsten. Zelfs in de Verenigde Staten, waar een gigantisch salaris aan een stuk minder kritiek bloot stond dan in Europa, is de publieke verontwaardiging groot. De laatste berichten over bankiers die extreme bonussen ontvangen terwijl hun bedrijven aan het infuus van de belastingbetaler hangen, schoten ook in ’s werelds meest kapitalistische land in het verkeerde keelgat. Zelfs daar gaan nu stemmen op om dergelijke excessen bij wet te verbieden.
De grote verontwaardiging rond de bonussen kan ik me in het huidig economisch klimaat heel goed voorstellen. Ook ik erger me aan bestuurders die een bonus mee naar huis nemen terwijl hun bedrijf beroerd gepresteerd heeft. Maar ook bestuurders die jarenlang prachtige cijfers lieten zien, welke achteaf gebaseerd bleken op te risicovolle activiteiten kunnen bij mij op weinig sympathie rekenen. Zij leken het goed te doen, maar lieten een brakke tent achter.
Salarisplafond?
Om dit probleem op te lossen kan er voor gekozen worden om directief per wet een salarisplafond in te stellen. Daar ben ik tegen. Een exceptionele prestatie mag mijns inziens exceptioneel beloond worden en het aftoppen van salarissen zal er slechts voor zorgen dat een boel topmensen tegen die max aan gaan zitten, maar dat een relatie tussen prestatie en beloning nog steeds afwezig is. Ik denk dat elegantere oplossingen denkbaar zijn.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Bonussen als afleidingsmanoeuvre
, door
Dit is een gastbijdrage van Hugo Vlam.
De discussie over de bonussen wordt opgeklopt om de werkelijke verantwoordelijken van de kredietcrisis te ontzien. De bonuscultuur is een secundaire oorzaak van de kredietcrisis, primair zijn het de complexe financiële producten met een onterechte goede kredietwaardigheid die de financiële markten verziekt hebben. De grootste Nederlandse banken hebben deze producten zoals collateralized debt obligations en credit default swaps met grote gretigheid ingekocht en zijn dus op de eerste plaats zelf verantwoordelijk. Maar omdat de financiële wereld de laatste decennia zo ongelofelijk complex is geworden hebben we diverse instituties met controlerende taken ingesteld die als onafhankelijke organen oordelen moesten vellen over de risico’s in deze ondoorzichtige markt. De belangrijkste controlerende taken lagen bij De Nederlandsche Bank (DNB) en de Autoriteit Financiële Markten (AFM) en laten het nu juist deze organisaties zijn die de banken toestemming hebben gegeven om te investeren in producten met ingewikkelde financiële constructies waarin risico’s op een briljante manier verborgen werden gehouden.
Het gedrag van banken dient zo snel mogelijk gewijzigd te worden en dit wordt nu getracht door de huidige bonuscultuur aan de schandpaal te nagelen. Veel logischer is het om te beginnen bij de bron van het kwaad namelijk de producten zelf. Beleggers die deze producten gekocht hebben dienen nu hun verlies te nemen waarna het verder verboden moet worden dit soort ondoorzichtige producten aan te bieden. Maar wie neemt zo’n beslissing in een tijd waarin alle financiële markten over de hele wereld met elkaar verbonden zijn? Deze taak moet niet aan de banken zelf overgelaten worden omdat deze dan toch wel weer een of andere financiële whizzkid vinden die het beestje een ander naampje kan geven. De beslissing om een halt toe te roepen aan dit soort producten moet normaliter op internationaal niveau genomen worden door een gezamenlijke actie van de Amerikaanse FED en de Europese Centrale Bank (ECB). Maar helaas is de FED privé-bezit van een aantal grote banken en haalt de ECB zijn geld uit de nationale centrale banken van de landen die Euro hebben ingevoerd waardoor we van een onafhankelijke houding weinig hoeven te verwachten. In Nederland wordt nu uit pure onmacht de schuld in de schoenen van de bonuscultuur geschoven.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De Nederlandse Zorg
, door
Deze gastbijdrage is geschreven n.a.v. berichten dat bestuurders uit de zorg 20 miljoen euro hebben opgestreken, en is ondertekend door Marieus, sociaal werker.
Ontslagen bestuurders uit de zorg hebben vorig jaar voor ruim 20 miljoen euro aan ontslagvergoedingen en vertrekpremies gekregen. Uit een inventarisatie van de vereniging van bestuurders in de zorg, NVZD, blijkt dat minstens 80 bestuurders zijn ontslagen. Dat betekent dat die 80 bestuurders maximaal 250.000 euro hebben meegekregen. Maar ook als er 160 bestuurders zouden zijn ontslagen (wat niet het geval is) hebben zij een forse vergoeding opgestreken van 125.000 euro per persoon. Voor een modaal inkomen betekent dat bijna 3,5 jaarsalaris. Immense bedragen.
Probleem met dergelijke regelingen is niet zozeer dat de bestuurders geld meekrijgen. Probleem is wel dat het enorme bedragen zijn. Voor de instellingen waar zij voor werkten maar ook voor de medewerker op de directe werkvloer. En daar knelt het wat mij betreft. Ergens is de verhouding zoek tussen wat een ziekenhuisdirecteur verdient en pak-hem-beet een verpleegkundige. Goed bestuur is noodzakelijk en mag beloond worden, maar zonder de verpleegkundige aan het bed is een ziekenhuis helemaal niets. En hoewel aan die wetenschap niets is af te dwingen, maken de bestuurders zich daar niet al te druk om.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Haal de bonussen terug
, door
Pas op, dit postje is extreem simplistisch en populistisch!
We zitten in een kredietcrisis die een economische crisis oplevert waar we de diepte nog niet van kennen. In vele landen moet de staat bijspringen om te voorkomen dat het een volledige ramp wordt. Daartoe wordt flink met geld gesmeten. Soms is dat geld dat misschien nog wel eens terugkomt, soms niet. Maar in ieder geval moet de belastingbetaler de komende jaren helpen.
Maar 99% van de belastingbetalers kan eigenlijk niet verantwoordelijk gesteld worden voor het wanbeleid van de banken en de gevolgen daarvan. Waarom dat geld niet halen bij de mensen die onterecht het meest geprofiteerd hebben van al het gegoochel met cijfers?
Geïnspireerd door dit artikel in de NY Times heb ik overzicht gemaakt van alle uitgekeerde bonussen op Wall Street en in de City (London), zover de cijfers duidelijk waren.
Uit het lijstje blijkt dat sinds 2000 ten minste 200 miljard euro is uitgekeerd aan bonussen. Voor andere landen vond ik niet zo snel cijfers (help!), maar het lijkt me een veilige aanname dat er nog wel 50% bovenop kan. Misschien een plan om dat terug te eisen en in een noodfonds te stoppen (minus de reeds afgepakte belastingen)?
De tabel:
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.