Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Lakse bijstandontvangers?
Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Paul de Krom (VVD) verwijt bijstandontvangers laksheid, maar heeft zijn eigen onderzoek niet gelezen.
Op donderdag 16 augustus verscheen een nieuwsbericht op nu.nl met als kop Ontvangers bijstand laks bij zoeken baan. Verwezen werd naar een persbericht van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid naar aanleiding van een recent afgerond onderzoek.
Het persbericht van SZW opent als volgt:
‘Bijstandontvangers denken te vrijblijvend over de sollicitatieplicht. Zij willen vooral “zin” hebben in een nieuwe baan. Gemeentelijke sociale diensten maken te weinig gebruik van dwang en drang om bijstandontvangers aan de slag te krijgen.’
Staatssecretaris Paul de Krom (VVD) vult aan:
‘Er is een cultuuromslag nodig bij bijstandontvangers, sociale diensten, maar ook bij werkgevers. Sociale diensten moeten bijstandontvangers meer stimuleren om tijdelijk werk aan te pakken. […] Bijstandontvangers moeten beseffen dat een uitkering geen keuze is, maar noodzaak. Als je kunt werken en er is werk: dan ga je aan de slag.’
De toon is gezet: dankzij soft optreden van gemeentelijke sociale diensten krijgen werkschuwe uitkeringstrekkers het voor elkaar op kosten van de hardwerkende belastingbetaler thuis op de bank te blijven hangen. Ze willen immers alleen maar werken als ze er ‘zin’ in hebben.
De kromme redenering van De Krom
DATA - Het argument van De Krom dat de solidariteit bij het verstrekken van bijstandsuitkeringen in het geding is, slaat nergens op, zegt Flip van Dyke. Het aantal bijstandsuitkeringen is sterk afgenomen en dat terwijl de werkende beroepsbevolking is toegenomen.
VVD staatssecretaris De Krom van Sociale Zaken wil de bijstand aanpakken. Er kunnen 150 tot 200 duizend van de 355.000 mensen in de bijstand aan het werk. Het ondergraaft volgens de staatssecretaris ook de solidariteit bij de steeds kleiner wordende groep mensen die wel werken en de uitkeringen betalen.
Als politici dit soort dingen roepen dan is het nuttig om eens de cijfers nader te bekijken.
1. De bijstand, beroepsbevolking, werkloosheid.
Onderstaand figuur geeft het aantal bijstandsuitkeringen verstrekt aan mensen jonger dan 65 jaar. Over het aantal 65plussers straks meer.
We zien het aantal uitkeringen –de blauwe lijn- gestaag dalen naar een kleine bobbel rond 2005, om dan weer verdere te dalen gevolgd door een scherpe stijging weer de laatste twee jaren.
Het werkloosheidspercentage steeg flink na 2001 tot boven de 6% rond 2005. Daarna en scherpe daling, gevolgd door een scherpe stijging. Opmerkelijk is dat het aantal bijstandsuitkering rond 2005 nauwelijks reageerde op die stijging van de werkloosheid, maar dat die stijging in 2010 wel sterk was. Vermoedelijk is de oorzaak de wijzingen in de WW in 2006 waardoor mensen eerder in de bijstand komen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Welfare Queens 2.0
During the campaign for the last French presidential election, the theme (happily promoted by the media) was “the – mostly young – brown people are ruining the country”. This has gotten a bit old (and besides, we’re supposed to support the Arab Spring, after all). So, this time around, we got our marching orders for the upcoming election: let’s hate the poor! And so, it is apparently open season on benefit recipients.
Not recipients of universal benefits (like health care or family allowances), mind you, because everyone gets those. No, the stigmatization applies only to the recipients of means-tested benefits, mainly the working poor. And here again, the conservative media will find it easy to push straw men and stereotypes while the conservative parliamentary majority steps up with indentured servitude bills of one kind or another… and while the opposition is out to lunch.
See for instance, this blog post by sociologist Camille Peugny where he notes that the latest iteration of this idea is the conservative bill proposal stating that recipients of the RSA benefit (a very modest income support for the lowest income classes) should sign a “social utility contract” whereby, in order to receive benefits, recipients would have to work a few hours a week for public institutions or other structures of “reinsertion”, whatever that means.
Boekrecensie | Brave burgers gezocht
De overheid is geen geluksmachine, heeft premier Rutte bij herhaling gezegd. U, de burger, moet het zelf gaan doen. Rutte spreekt zich uit als een klassieke liberaal, die vindt dat de taken van de overheid beperkt moeten blijven. Een goede overheid, is een kleine overheid.
De praktische uitwerking van dit gedachtegoed is echter geen breuk met de kabinetten Balkenende. Ook die vonden dat de overheid de afgelopen decennia teveel taken bijeen gehamsterd heeft en die niet allemaal meer kan dragen. De burger is aan zet en moet meedoen. Er wordt daarom voorzichtig al gesproken van een participatiestaat.
De participerende burger, zijn verlangens en vermogens en de verwachtingen die de overheid van hem koestert zijn de thema’s van het Brave Burgers Gezocht: De Grenzen van de Activerende Overheid, het nieuwe jaarboek van het Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken, onder redactie van sociologen Imrat Verhoeven en Marcel Ham. Het boek is in december uitgekomen, maar kwam via een aantal transatlantische omzwervingen onlangs op mijn bureau. Niettemin is Brave Burgers alleen maar actueler geworden, vandaar alsnog deze bespreking.
Een van de opvallende ontwikkelingen in het afgelopen decennium is dat de burger zoveel moet. De redacteuren zien daarbij twee ontwikkelingen aan het werk. Ten eerste de verschuiving van een terugtrekkende naar een heroptredende overheid. Burgers moeten hun eigen problemen oplossen en liefst ook een aantal problemen die van oudsher onder de verantwoordelijkheid van de staat vallen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Alleen Rutte scoort met bezuiniging op minima
Terwijl de oppositie niet betrokken wordt in het maken van plannen voor de onderkant van het loongebouw wordt de VNG dat wel. En de VNG slaagt waar Cohen tijdens de campagne jammerlijk faalde. In een niet-openbare maar per ongeluk toch op internet geplaatste brief (mirror) haalt de VNG keihard uit naar de voorgenomen bezuiniging op de Wet werk en bijstand (Wwb). Waar het Rijk de uitvoeringskosten van het nieuwe beleid op 4,5 miljoen schat, denkt de VNG minstens 30 miljoen aan ICT-kosten te moeten maken. Om te kunnen plukken van minima moet de sociale dienst van iedere gemeente op de schop en dat is bepaald niet gratis.
In aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen bracht EO-Netwerk een bijstandsmoeder aan het huilen met de doorberekening van de bijstandsplannen van de VVD. Rutte reageerde woedend, er was niks van waar. Diezelfde bijstandsmoeder werd ook in de campagne voor de Statenverkiezingen ten tonele gebracht, ditmaal bij Uitgesproken WNL waar ze verklaarde nog niks van de bezuinigingen te merken.
Dankzij Uitgesproken VARA, dat de hand wist te leggen op plannen van de regering om het individuele recht op bijstand af te schaffen, wisten we welke kant het uit zou gaan. Als het aan Rutte ligt dan kunnen thuiswonende kinderen van werkloze ouders als kostwinner worden aangemerkt. Van een student met een bijbaan kan worden verwacht dat zij haar ouders onderhoudt. Cohen ging ermee aan de bak. Het moet eerlijker!