Geachte mevrouw Sap,
Afgelopen week was ongetwijfeld een van de turbulentste weken uit de Nederlandse parlementaire geschiedenis. Niet alleen viel deze week het kabinet, maar de scherven die dat opleverde, werden nog dezelfde week weer geplakt. Ik kan me niet voorstellen dat dat al eens eerder is gebeurd. Dankzij kordaat optreden van Jan Kees de Jager, Alexander Pechtold, Arie Slob en u, staan we er opeens misschien wel beter voor dan een week geleden. De Kunduzcoalitie, tot voor kort een naam met een zure bijsmaak van mislukking, veranderde en passant in een geuzennaam. Hulde!
Laat ik beginnen te zeggen dat het goed is dat er een akkoord ligt. Ongeacht de inhoud. Na al onze grootspraak ten opzichte van landen met een te hoog begrotingstekort zouden we natuurlijk episch voor lul staan als we zelf de boel niet rond zouden krijgen. Bovendien zou het wel eens het verschil tussen trippel A en dubbel A kunnen zijn, wat weer een hoop rente op staatsobligaties scheelt. Wát er precies in het akkoord staat, doet veel minder ter zake. Critici hebben volgens mij gelijk als ze zeggen dat de houdbaarheidsdatum ervan, 12 september is.