De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Een beginselprogrammapunt – Geen begrotingstekort
Af en toe filosofeer ik wel eens over het beginnen van een nieuwe politieke partij. Het onderwerp komt hier ook wel eens voorbij.
De grootste uitdaging zit in het formuleren van een een beginselprogramma. Daar hoort een filosofie achter te zitten waar de basisbeginselen uit volgen.
Maar naast een door een filosofie ingegeven beginselprogramma zal er ook een reeks uitgangspunten geformuleerd moeten worden die veel meer te maken hebben met hoe je nou met een staat omgaat.
Tijdens de recente begrotingscyclus vroeg ik me ineens af of partijen eigenlijk wel een principieel punt hadden bij het opstellen van begrotingen. Dat blijkt tegen te vallen. Wel wordt er af en toe in verkiezingsprogramma’s iets over geroepen, maar verder gaat het voornamelijk over lastenverlichting of belastingen.
Terwijl ik er toch voor zou kiezen een heel duidelijk uitgangspunt hierin te kiezen. Bijvoorbeeld als volgt geformuleerd:
Een overheid mag nooit meer uitgeven dan zij ontvangt (per jaar).
Begrotingstekorten zijn dus niet toegestaan. Begroting is neutraal of heeft een positief saldo. En in de uitvoering mag het nooit gebeuren dat je aan het eind van het jaar alsnog constateert dat je meer hebt uitgegeven dan je ontvangen hebt.
Waarom zo strikt? Heel eenvoudig omdat iedere keer wanneer je meer uitgeeft dan dat je ontvangt, je een schuld naar de toekomst schuift. Een schuld die waarschijnlijk iemand anders moet oplossen. Dat is onverantwoordelijk gedrag.
Natuurlijk zijn er mensen die zeggen dat investeringen nu, zich in de toekomst ruim terugverdienen en opwegen tegen de extra kosten van schulden. Maar die relatie is zelden heel hard te maken. Levert een extra investering van 1 miljard in het onderwijs de komende 10 jaar 2 miljard extra inkomsten? En nog los daarvan, je kan de investering ook doen terwijl je toch een sluitende begroting houdt. Een kwestie van keuzes maken.
Deze zou ik dus zonder meer in mijn beginselprogramma opnemen.
[poll=97]
Staatsschuld, begrotingstekort en de linkse kabinetten – II
De geruchten over Wouter Bos als mogelijke volgende minister van Financiën steken behoorlijk de kop op de laatste tijd.
Dat zorgt er bij een deel van de bevolking voor dat ze lichtjes beginnen te rillen en kreten slaken als “Een linkse minister op financiën, die gaat alleen maar geld uitgeven! Daar gaat ons gezonde financiële beleid.“.
Het is een mantra die regelmatig terugkomt. Links in de regering zorgt voor verhoging van de uitgaven en de schuld.
Nu moet u weten dat in het tegenspreken van deze mantra men regelmatig verwijst naar een roemrucht stuk op Sargasso met de titel “Staatsschuld, Begrotingstekort en de Linkse Kabinetten“. We kunnen gerust zeggen dat dit postje bovenaan de lijst met meest geciteerde stukken van ons staat (buiging naar DP).
Met het opkomen van het gerucht leek het me wel verstandig even een korte update te geven op dat postje. Het is immers alweer anderhalf jaar oud.
Kort maar krachtig. Balkenende III laat een EMU schuld achter van ongeveer 52.9% van het BBP en een begrotingsoverschot van net boven de 0% van het BBP. De huidige staatsschuld is moeilijk te vergelijken met het oude lijstje omdat de methodiek ons niet meer bekend is.
Ik stel voor dat u het stuk en vooral ook de commentaren eens goed doorleest voordat u weer uit uw slof schiet.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Quote van de Dag: CDA- of PvdA-begroting?

“Wat er aan lastenverlichting wordt gegeven, is nauwelijks gedekt, er komt een generaal pardon, er mag niet worden gesproken over kernenergie of de versoepeling van het ontslagrecht. Dit is dus een kabinet waar de PvdA domineert.”
Aldus Mark Rutte, fractievoorzitter van de VVD, die spreekt van een PvdA-begroting.
“Het is pertinent onwaar dat de lagere inkomensgroepen erop vooruitgaan.”
Aldus Femke Halsema, fractievoorzitter van GroenLinks, die spreekt van een CDA-begroting.