Quote van de Dag: Gezondheidszorg

[qvdd]"For most Americans, this debate has never been about abstractions, the fight between right and left, Republican and Democrat - it's always been about something far more personal." "It's about every American who knows the shock of opening an envelope to see that their premiums just shot up again when times are already tough enough." Barack Obama laat zich weer eens van zijn briljantste retorische kant zien, nadat zijn hervorming van de gezondheidszorg door het congres geloodst is. "It's about every parent who knows the desperation of trying to cover a child with a chronic illness only to be told "no" again and again and again." "It's about every small business owner forced to choose between insuring employees and staying open for business. They are why we committed ourselves to this cause." "Tonight's vote is not a victory for any one party - it's a victory for them. It's a victory for the American people. And it's a victory for common sense."

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Historische zege voor Barack Obama


That’s one small step Europeans already took half a century ago, a giant leap for the United States of America of today. Tijdens een historische zitting heeft het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden vannacht ingestemd met de hervorming van het zorgstelsel (NRC / video). Meer dan 32 miljoen onverzekerde Amerikanen krijgen toegang tot gezondheidszorg, tekorten worden teruggedrongen en verzekeringsmaatschappijen mogen niet meer klanten weigeren op grond van hun medisch dossier (YahooNews). Dat is heel mooi nieuws voor de inwoners van het machtigste democratische land op aarde, een geweldig resultaat voor de beste Amerikaanse president in jaren én een morele opsteker voor gidscontinent Europa.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wie wordt de Hollandse Obama?

Plong! Om half zeven ‘sochtends werd ik afgelopen zaterdag in mijn Ghanese strandhut gewekt door een sms-je uit Nederland: “het kabinet was die nacht gevallen over Uruzgan…”. Dat wordt Geert Wilders als minister-president was mijn eerste gedachte, the horror… Hoe dit nu nog te counteren vroeg ik mij af terwijl ik het hete strand opliep richting de branding? Met nóg meer spot en afkeuring op het haatzaaien en angstpreken van de geblondeerde volksmenner? Dat kan heel vermakelijk zijn, kijk maar naar deze carnavalskraker voor hogeropgeleiden, maar resultaten uit het verleden hiermee bieden weinig hoop voor de toekomst. Plotseling lag het antwoord voor mijn voeten: Obama Biscuits.

De stranden in Ghana liggen bezaait met plastic verpakkingen van Obama koekjes: de man die in 2008 met een visie op Hoop een einde maakten aan acht jaar angstpreken en haatzaaien vanuit het Witte Huis. In Ghana overheerst ‘ondanks alles’ de hoop en dat versterkt de klik met deze (in hun ogen) ‘Afrikaans-Amerikaanse’ staatsman. In Nederland overheerst momenteel de Angst, trekt men troepen terug en laat men Obama vallen. In plaats van nog meer aanvallen op de democratische aberratie genaamd ‘Partij Voor de Vrijheid’ kunnen de politieke leiders van Nederland maar beter met een alternatief plan komen dat hoop op de toekomst geeft en de aantrekkelijkheid van de angstcultuur snel doet verschieten. Femke, Agnes, Alexander, Wouter, Maxime, André, Mark, wie van jullie wordt de Hollandse Obama?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Regeren is terugkijken

9 Februari jl. heeft het Kabinet in een brief aan de TK gereageerd op het rapport van de commissie-Davids, betreffende de besluitvorming rond de politieke steun die Nederland heeft verleend aan de Amerikaans/Britse inval in dat land in 2003. Hachje gered, zo laat het zich aanzien, maar het Kabinet heeft zich ook enigszins klemgezet en zich beleidsruimte ontnomen.

De commissie heeft geconstateerd dat er sprake was van een ontoereikende volkenrechtelijk mandaat voor deze inval, hetgeen het Kabinet in genoemde brief (het duurde wel even) bevestigt: “(…) aanvaardt het kabinet dat voor een dergelijk optreden een adequater volkenrechtelijk mandaat nodig zou zijn geweest“.
In deze brief wordt ook een opmerking gemaakt voor situaties “waarin geen overeenstemming kan worden bereikt over een resolutie in de Veiligheidsraad, maar waarbij in de internationale gemeenschap een breed gedragen gevoelen bestaat dat militair optreden legitiem is.” Daarover wordt het volgende geschreven: “De manier waarop dit kabinet in de toekomst met dit soort situaties wil omgaan, is vastgelegd in de brief van 22 juni 2007. Zoals daarin staat, kunnen zich situaties voordoen waarin geen overeenstemming kan worden bereikt over een resolutie in de Veiligheidsraad, maar waarbij in de internationale gemeenschap een breed gedragen gevoelen bestaat dat militair optreden legitiem is. In de brief wordt beschreven dat deze situaties zich kunnen voordoen in geval van een (dreigende) humanitaire ramp, met inbegrip van genocide, ingeval van evacuatie van eigen onderdanen, en op verzoek van het desbetreffende land. Zoals bekend is zelfverdediging ook een volkenrechtelijk gelegitimeerde grondslag.”
De vraag is: ‘gaat dit werken’; voldoet een dergelijke aanpak? Ik betwijfel dat.

Aan deze benadering van het Kabinet ligt klaarblijkelijk de veronderstelling ten grondslag dat over het algemeen een zekere internationale overeenstemming bestaat over het Volkenrecht en de toepassing daarvan. Echter onze internationale (rechts-)orde is in toenemend mate onderhevig aan erosie en verliest steeds meer draagvlak. Iran daagt – met de voortzetting van haar verrijkingsactiviteiten (naar eigen zeggen voor vreedzame doeleinden) – voortdurend de internationale gemeenschap uit en voelt zich daarbij gesterkt door verschillende landen. Uit de discussies over nieuwe sancties tegen Iran blijkt dat bijvoorbeeld China en Brazilië die sancties niet zo nodig achten. Niet de eerste-de-besten. China kan in de Veiligheidsraad eenvoudig een veto uitspreken. Dat is lastig en kan tot een ‘bekende’ patstelling leiden.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | Goed dat Obama zich eindelijk verdedigt

SaillantLOGOObama moet de Republikeinen aanspreken op hun bangmakerij. De burger geeft weinig om een president die zijn eigen beleid maar nauwelijks verdedigt.

Afgelopen vrijdag confronteerde President Barack Obama enkele vooraanstaande leden van de Republikeinse Partij in Baltimore, Maryland (video). Hij beantwoordde hun vragen, degelijk doch assertief, en weerlegde de belachelijke beschuldiging dat zijn partij het land aan een communistisch schrikbewind zou overleveren. De linkse media waren dan ook extatisch terwijl het populistische Fox News twintig minuten voor het einde van het spektakel overging tot de orde van de dag.

Op de vraag waarom zijn regering geen belastingverlichting voorstond antwoordde Obama dat de Recovery Act wel degelijk belastingen verlaagd heeft: voor de overgrote meerderheid van de Amerikaanse bevolking zelfs. Waarom steunden de Republikeinen hem hierin niet, vroeg de president zich hardop af.

Ook de gezondheidszorg kwam aan bod. Obama betichtte de oppositie ervan zijn hervormingsagenda voor te stellen als “een soort bolsjewistisch plot.” Op die manier geven zij zich weinig ruimte om samen te werken, aldus Obama. “Wat jullie jullie achterban vertellen is: deze kerel doet allerlij gekke dingen die Amerika zullen vernietigen.”

De Republikeinen reageerden door te stellen dat de Democraten hen buitensloten. Onzin, volgens Obama. “Ik ben geen ideoloog,” zei hij. Als de Republikeinen goede ideeën hebben, staat de regering daarvoor open. Sterker nog: een niet onbelangrijk Republikeins plan is door de Democraten overgenomen, namelijk het toestaan van verzekeringsmaatschappijen om in het gehele land zaken te doen, in plaats van in slechts één of enkele staten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

No, we can’t

Barack Obama (Foto: Flickr/jmtimages)

“No, we can’t,” zo wordt het eerste regeringsjaar van Barack Obama wel omschreven, zelfs in zijn eigen achterban. Gisteren probeerde hij het tij te keren in een state of the union die zich concentreerde op werkgelegenheid. Ook de steun aan banken verdedigde hij in dat licht: er zijn banen mee gered. De grote banengolf moet komen uit een verdubbeling van de export in de komende vijf jaar.

Dat was een mooie vlucht naar voren, want verder had Obama vooral veel dingen te verdedigen die hij nog niet voor elkaar heeft gekregen. Gezondheidszorg voor alle Amerikanen: nog niet geregeld, kan alsnog mislukken. Broeikasgassen: geen deal. Immigratiebeleid, homo’s in het leger: ja, daar wil hij wat aan veranderen, maar het is er nog niet van gekomen. Afghanistan, Iran, Guantanamo: kleine stapjes. De verkiezingsbelofte van verandering hangt nog in de lucht, maar ze is nog niet waargemaakt. Met de exportgroei heeft hij het lijstje verwachtingen alleen maar langer gemaakt.

De reacties waren gemengd. En allicht is het te vroeg om na een jaar waarin al te optimistische verwachtingen gelogenstraft werden, te concluderen dat Obama meer iemand van de retoriek is dan van de resolute daden. Maar je kunt niet eeuwig naar voren blijven vluchten.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | Obama’s ambities bieden hoop

SaillantLOGO
Volgens Gallup is Obama de meeste polariserende president ooit. Hij heeft de steun van de overweldigende meerderheid van de Democratische stemmers (88%) en juist niet van een overweldigende meerderheid van de Republikeinse stemmers (77%). Dat Obama deze confrontatie aangaat is voor de Amerikaanse burger nog steeds de meest hoopvolle ontwikkeling in tientallen jaren.

Morgen houdt Obama zijn eerste State of the Union speech. Het is nu al duidelijk dat ook deze volgende mijlpaal in zijn presidentschap voor de nodige opschudding gaat zorgen. En voor meer polarisatie.

Langzaam maar zeker worden de contouren van Obama’s ambities steeds duidelijker. Wat er duidelijk wordt is dat hij zich niet wil laten leiden door de waan van de dag en al helemaal niet door de gunst van de kiezer. Zoals hij zelf zegt in gesprek met Diane Sawyer van ABC: “I’d rather be a really good one-term president than a mediocre two-term president”.

En dat is precies wat we zouden moeten willen van een Amerikaanse president. Hij gaat de gezondheidszorg hervormen, ondanks alle ook door zijn parijgenoten opgeworpen obstakels. Volgens een uitgelekt plan gaat hij de bestedingen (uitgezonderd veiligheid en het leger) gedurende jaren bevriezen. Ondertussen probeert hij ook nog de macht van de banken te breken door banken op te splitsen in consumenten- en zakenbanken en bovendien een nieuwe bankbelasting in te voeren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | De grillen van de massa

SaillantLOGOGeen regering moet zich laten leiden door de grillen van de massa.

Groot-Brittannië komt dit jaar met een extra belasting op de bonussen van bankiers terwijl President Barack Obama vorige week de Financial Crisis Responsibility Fee aankondigde. In beide landen hield al maandenlang volkswoede jegens bankiers huis. Soortgelijke kreten als “Laat de rijken de crisis betalen!” worden aan onze kant van de oceaan gehoord. Overheden wereldwijd laten zich door dit sentiment leiden en komen met nieuwe wetgeving om banken en bankiers in te tomen.

“We willen ons geld terug,” verklaarde Obama tijdens de aankondiging van zijn nieuwe belasting, “en we gaan het halen ook.” Het Witte Huis pochte dat de regeling slechts “grote” banken treft. Hebben zij minder dan $50 miljard in huis dan hoeven banken niet bij te dragen. Op deze manier zal maar liefst 60% van de opbrengst van ’s lands tien grootste banken komen—ook al hebben zij het merendeel van de befaamde kapitaalinjecties reeds terugbetaald. Dat is volgens de president niet genoeg. “Als deze bedrijven gezond genoeg zijn om gigantische bonussen te kunnen betalen dan zijn zij zeker gezond genoeg om elke cent aan de belastingbetaler terug te betalen.”

In feite krijgt de belastingbetaler natuurlijk geen cent van het geld te zien. De overheid heeft immers miljarden moeten lenen om de banken uit de brand te helpen en moet nu het eigen huishoudboekje op orde zien te krijgen.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Omar de malicieuze mullah

Omar Little, de geweldadige crimineel uit The Wire (Foto: Flickr/soulsick)

Er zijn mensen, aan de linkerkant van het politieke spectrum, die meenden een kat in de zak gekocht te hebben toen Barack Obama onlangs aankondigde de Amerikaanse militaire aanwezigheid in Afghanistan op te schroeven. Op het gevaar af een open deur in te trappen kan ik zeggen dat ze zich beter hadden moeten informeren.

Henry Kissinger, traditioneel gezien een bete noire van progressief links, liet zich in een interview ooit ontvallen dat hij zich wel kon identificeren met de figuur van de eenzame cowboy, de stereotiepe held uit western-films. Obama heeft een vergelijkbare passie. Hij heeft zijn ‘fascinatie‘ uitgesproken voor het personage Omar uit de serie The Wire. Hij formuleerde het weliswaar voorzichtig, maar hij heeft gezegd dat het zijn lievelingspersonage is.

Omar is een misdadiger, maar één die zich uitsluitend richt op het beroven van drugsdealers. Hij vermijdt het zorgvuldig om onschuldige slachtoffers te maken. Er zijn natuurlijk wel wat verschillen tussen deze Omar en de ‘eenzame cowboy’. Anders dan de typische cowboy-held is Omar zwart, homoseksueel, heeft hij een toch wat islamitisch klinkende naam, en opereert hij niet in het wilde westen maar in de achterbuurten van Baltimore. De gelijkenissen zijn echter treffender. Net als de eenzame cowboy staat Omar buiten de wet, houdt hij er een strikte morele code op na, heeft hij een buitengewoon talent voor het gebruiken van grof geweld, en een misschien wat overdreven bereidheid dan ook geweld te gebruiken. Hij heeft de neiging om, als hij een probleem ziet, dat middels moord en doodslag op te lossen. Dat een president die dit personage als rolmodel heeft niet vies zal zijn van unilateraal militair optreden is niet meer dan logisch.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende