Waarom ik mijn hypotheek versneld aflos

Ik ben hard bezig mijn hypotheek versneld af te lossen. Niet omdat, zoals je de laatste tijd in de media hoort, ik mijn schuldenlast wil verlagen. Nee, ik doe het omdat ik de banken niet langer vertrouw en omdat ik het ze niet langer gun van mijn geld te profiteren. Laat ik maar eerst toegeven dat ik naïef geweest ben en me begin deze eeuw zo'n aflossingsvrije beleggingshypotheek heb laten aansmeren. Ik heb niet doorgevraagd wat nou al die extra verzekerings- en administratieve kosten waren. Stom stom stom. Maar goed. Ik heb die hypotheek nu. En die hypotheek is bij een financiële instelling die tot nu toe geen enkele blijk heeft gegeven van haar verantwoordelijkheid in de crisis van de afgelopen jaren. Laat staan van haar verantwoordelijkheid jegens haar klanten.

Door: Foto: CorporatieNL (cc)
Waan van de dag

‘En de banken vinden het prima’

, door

Zoals eigenlijk iedere week, schreef Joris Luyendijk weer een interessante en veelzeggende column over de toestand van de financiële sector:

Wat vier vliegtuigen op 11 september 2001 in de verste verte niet wisten te bewerkstelligen, speelde de financiële sector op 15 september 2008 bijna klaar: de diepe ontwrichting van onze beschaving. […]

Resultaat: noodmaatregelen, zoals massaal geld bijdrukken en vrijwel gratis geld voor de banken, zijn ‘het nieuwe normaal’ geworden. En de banken vinden het prima, want bankieren is fijn als je voor een 0,5 procent geld kunt krijgen dat je voor 4 of 5 procent mag uitlenen.

Wat zou Einstein hiervan hebben gedacht? De grote man heeft twee memorabele dingen gezegd die samen vrij precies de impasse beschrijven. Allereerst stelde hij vast dat een probleem zelden valt op te lossen in de context waarin het kon ontstaan. En waanzin definieerde hij aldus: steeds opnieuw hetzelfde doen, hopend op een ander resultaat.

Dat is de financiële sector anno nu.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: William Murphy (cc)

Een bescheiden voorstel om de eurocrisis op te lossen

, door

OPINIE - In het in 1729 verschenen A modest proposal heeft Jonathan Swift een praktische oplossing voor het armoedeprobleem: de armen moeten een paar van hun kinderen vetmesten en verkopen aan rijke Engelse gentlemen. Vooral jonge gebraden kinderen schijnen een delicatesse te zijn. Swift steekt hiermee de draak met de harteloze en technocratische oplossingen van zijn tijdgenoten voor het armoedeprobleem. Tweehonderd jaar later is deze satire, tijdens de eurocrisis, nog steeds actueel.

De maatregelen die de Europese autoriteiten nemen om de eurocrisis op te lossen zijn van hetzelfde technocratisch gehalte en zijn even harteloos als de oplossingen van de Engelse gentlemen in de achttiende eeuw. Vooral in Zuid-Europa is de situatie zeer ernstig. In Griekenland is allang geen sprake meer van een recessie. Het is een diepe depressie, vergelijkbaar met de Grote Depressie. Het land zakt weg in armoede, zonder uitzicht op verbetering.

Tot nog toe wordt de eurocrisis bestreden door te hervormen en te bezuinigen. We moeten allemaal gaan doen wat Duitsland eerder gedaan heeft: pensioenleeftijd verhogen, belastingdruk, werktijd en arbeidsmarkt hervormen, lonen verlagen en korten op overheidsuitgaven. De economieën van de eurolanden moeten convergeren, zodat zij kunnen concurreren met Duitsland. Het gevolg van de draconische bezuinigingen die hiervoor noodzakelijk zijn, is dat in de eurozone de werkloosheid is gestegen tot 12% en dat de economie vorig jaar kromp met 0.6%.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Politiek Kwartier | Beter beleggen

, door

COLUMN - Waarin Klokwerk zich verwondert over de selectieve kwaadheid van burgers en de oppositie.

Deze week vond Samsom dat het hoog tijd wordt dat pensioenfondsen, woningcorporaties, banken en beleggers weer gaan investeren in de Nederlandse economie. Voor de oppositie was dit natuurlijk aanleiding om er eens flink op los te twitteren.

Buma beweerde op hoge poten dat Samsom zou strooien met het geld van burgers om de crisis op te lossen. Roemer en Wilders gingen wat korter door de bocht en riepen in koor dat Samsom van God los en totaal de weg kwijt is. De SGP en de ChristenUnie reageerden soortgelijk.

Allen probeerden ze te scoren door zich vrolijk te maken over Samsoms oproep, als was het slechts een echo van Ruttes oproep twee maanden terug. De media deden daar vrolijk aan mee.

Maar daarmee gingen ze helaas volledig voorbij aan wat Samsom zei. Samsom stond niet te smeken, hij sprak over fiscale stimuleringsmaatregelen. En daarbij sprak hij niet zozeer over de beurs van de gewone burger, maar over de kapitaalpotten die in de Nederlandse samenleving aanwezig zijn.

Misschien zou het niet zo gek zijn om over het beheer van die potten eens een wat steviger woord te wisselen. Investeringen bepalen immers hoe de samenleving eruit ziet. In tegenstelling tot wat Roemer schijnt te denken is de overheid lang niet de enige die kan bezuinigen of investeren. Ondanks de crisis hebben we bij de banken en bij de pensioenfondsen nog steeds kapitalen weggezet. Heel veel problemen, waaronder de crisis, hebben alles te maken met de manier waarop wij ons spaargeld investeren.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Rafe Saltman (cc)

Als je heel stijf je ogen dichtknijpt, word je onzichtbaar

, door

ANALYSE - De grote banken van Nederland (ABN, Rabobank en ING) besloten onlangs om geen concrete voorspellingen over de woningmarkt meer te doen. Daarvoor tekende het Financieele Dagblad dinsdag twee redenen op: 1) ze willen zo het ‘negatieve sentiment keren’ en 2) de prijsmodellen zouden gezien de vele wijzigingen in wet- en regelgeving niet meer kloppen.

Wat is het nu?

Allebei wellicht. Maar als we de voorpagina omslaan lezen we dat ‘Vrijwel alle analisten (…) enkele jaren geleden afscheid [hebben] moeten nemen van hun wiskundige modellen waarmee de marktontwikkelingen redelijk konden worden voorspeld.’ Was getekend: Prisco Battes en Cor de Horde. Geen nieuws dus, als we Battes en De Horde serieus nemen. Dat schrijven ze immers zelf (zie cursivering). Blijft het verband tussen berichtgeving over de huizenmarkt en de daadwerkelijke ontwikkeling er van, als reden over. En dat verband lijkt mij schromelijk overdreven.

Zouden grote, significante groepen huizenkopers (groot genoeg om de markt te beïnvloeden) hun beslissingen om wel of niet te (ver)kopen daadwerkelijk baseren op de (technische en moeizaam op te vragen) analyses van de commerciële banken? Het is te makkelijk om de banken andermaal van hopeloze zelfoverschatting te betichten – daarom laat ik het bij deze retorische truc dat niet te doen, maar toch wel te vermelden. Interessanter dan de vraag waarom ze geen specifieke, kwantitatieve voorspellingen meer geven is de vraag hoe ze tot die beslissing zijn gekomen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Waan van de dag

Occupy-demonstrant krijt leuzen op stoep, riskeert 13 jaar cel, wordt vrijgesproken

, door

In 2012 protesteerde Jeffrey Olson, een 40-jarige inwoner van San Diego, tegen de macht van de banken door bij diverse filialen van de Bank of America in zijn stad met stoepkrijt leuzen voor de deur te tekenen.

Het hoofd beveiliging van de Bank of America in San Diego belde herhaaldelijk met zijn voormalige politiemaatjes om hen ertoe te bewegen Olson te vervolgen. Dat lukte. De politie rechercheerde, de officier van justitie maakte er een zaak wegens ‘vandalisme’ van (waar het spuiten van graffiti ook onder valt) en Olson kreeg dertien verschillende aanklachten aan zijn broek, waar hij in het ongunstigste geval mee kon worden veroordeeld tot dertien keer een jaar gevangenisstraf en dertien keer een boete van duizend dollar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

We hebben een plan B nodig voor internet

, door

Nederlandse banken die online tijdelijk geen diensten kunnen leveren, webwinkels die geen spul verkopen omdat iDeal er uit ligt, Amerikaanse banken die urenlang onbereikbaar zijn en internet door anti-anti-spam-aanval uren lang traag maken weer eens duidelijk hoe afhankelijk het functioneren van de economie en maatschappij van internet zijn geworden.
Maar momenteel is er geen alternatief. Daarom moet er heel snel voor essentiële zaken naar een alternatief, een backup, een plan B gekeken worden.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige Volgende