Teeven brengt cijfers over verhuizingen asielzoekerskinderen

Fred Teeven stuurde vorige week een brief naar de Tweede Kamer met daarin het aantal verhuizingen van asielzoekerskinderen in 2012. Maar veel wijzer zijn we nog niet. 'Asielzoekerskinderen verhuizen gemiddeld één keer per jaar!' luidden de krantenkoppen minder dan een maand geleden. Een rapport van een aantal samenwerkende NGO's had een rapport (pdf) uitgebracht over de verhuisbewegingen van asielzoekerskinderen. Dat liep de spuitgaten uit, was de conclusie, en dat kon niet goed zijn voor die kinderen. Op Sargasso analyseerden we het rapport en constateerden dat de situatie ernstig leek te zijn, maar dat concrete cijfers ontbraken. De samenwerkende NGO's baseerden zich namelijk op incidentele onderzoeken. Het COA is door de Tweede Kamer in 2011 opgedragen vanaf 2012 de verhuisbewegingen te registreren. Dat heeft ze gedaan, en inmiddels heeft staatssecretaris Fred Teeven de cijfers naar de Tweede Kamer gestuurd. Gezinnen met minderjarige kinderen in de asielopvang verhuisden in 2012 in totaal 3794 keer, schrijft Teeven. Om hoeveel gezinnen het dan gaat, staat het er niet bij. 'Dat is niet gevraagd,' zegt Martijn van de Koolwijk, woordvoerder van het COA.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 25-09-2022
Foto: tienkamp.arjen (cc)

Aantal asielzoekers sinds 2001 ruim gehalveerd

ACHTERGROND - Er zijn veel misverstanden over de aantallen asielzoekers in Nederland. Wie denkt dat ze met honderdduizenden tegelijk hierheen komen, heeft het mis.

Met medewerking van Flip van Dyke.

Er zijn veel te veel asielzoekers in Nederland. Asielzoekers zijn zielig. Het is onmenselijk uitgeprocedeerde asielzoekers in winderige tentenkampen te laten verblijven. Nederland is het walhalla voor asielzoekers.

Een debat over het Nederlandse asielbeleid ontwikkelt zich doorgaans razendsnel in een discussie over menselijkheid. Er worden uitspraken gedaan die vaker ingegeven zijn door emotie dan door feiten. Dat het aantal asielmigranten in Nederland sinds 2001 meer dan gehalveerd is, mag geen nieuws heten. Toch weten maar weinig mensen hoe de ontwikkeling van asielzoekers in Nederland de afgelopen vijftien jaar precies is geweest.

Harde cijfers over aantallen asielzoekers in Nederland in de afgelopen decennia zijn vreemd genoeg lastig te vinden. De Immigratie en Naturalisatie Dienst (IND) publiceert weliswaar jaaroverzichten, maar daar wordt je weinig wijzer van. Het informatiesysteem van de IND is al jaren een zooitje, waardoor er ook nog geen asielcijfers voor 2012 zijn. Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) publiceerde vandaag nieuwe migratiecijfers. Die zijn zeer tekenend. Niet alleen daalde de immigratie naar Nederland voor het eerst sinds 2006, de immigratie uit de vier grote asiellanden (Afghanistan, Iran, Irak en Somalië) bedroeg in 2012 iets meer dan 5000. Dat is een daling van eenderde ten opzichte van 2011.

Foto: Foto uit persarchief COA. copyright ok. Gecheckt 18-10-2022

Verhuizingen van asielzoekers nog altijd onduidelijk

ANALYSE - Asielzoekers en hun kinderen moeten in Nederland erg vaak verhuizen. Maar over hoe vaak precies, bestaan alleen schattingen. Het wordt tijd dat het COA inzichtelijk maakt hoe het zit met verhuizingen van asielzoekers.

Asielzoekerskinderen verhuizen gemiddeld één keer per jaar, in tegenstelling tot ‘gewone’ Nederlandse kinderen, die gemiddeld eens per tien jaar verhuizen. Dat staat in een vandaag verschenen rapport (pdf) van de Werkgroep “Kind in AZC”, een samenwerkingsverband van Defence for Children, Unicef, Vluchtelingwerk Nederland, Kerk in Actie en Kinderpostzegels.

Het rapport analyseert waarom asielzoekers (en hun kinderen) zo vaak moeten verhuizen. Deels ligt dat aan de procedure: in verschillende stadia van de procedure worden de asielzoekers in verschillende opvangcentra geplaatst. Maar ook na het beginstadium wordt er vaak verhuisd. Omdat het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) kampt met een beddentekort, omdat het huurcontract van een asielzoekerscentrum (AZC) afloopt, of omdat het gezin ruzie heeft met andere bewoners. Maar veruit de meest voorkomende reden voor een verhuizing is volgens het rapport een beslissing in de asielprocedure.

Het probleem is dat nergens goed wordt bijgehouden hoe vaak asielzoekers precies verhuizen. Het rapport van de werkgroep baseert zich op onderzoeken van wetenschappers en belangenorganisaties. Pas sinds 2012 houdt het COA verhuisbewegingen bij. Over die informatie zou staatssecretaris van Veiligheid & Justitie Fred Teeven binnenkort een brief naar de Tweede Kamer moeten sturen, maar de woordvoerder van het ministerie kon niet vertellen wanneer dat gaat gebeuren. Het rapport dat vandaag verscheen zou eigenlijk vandaag aan Teeven gepresenteerd worden, maar de woordvoerder geeft aan dat die afspraak verplaatst is.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Asielbeleid in vogelvlucht

Altijd Wat van de NRCV geeft in twee minuten een overzicht van het begrip “asiel” en het probleem van uitgeproceerde asielzoekers die niet terug kunnen naar hun land van herkomst.

Foto: Partij van de Arbeid (cc)

Inwoners

COLUMN - Baby Alex werd met open armen ontvangen door de burgervader van Amsterdam. Maar voor honderd asielzoekers in een tentenkamp in Osdorp was geen plek meer.

Burgemeester Van der Laan verwelkomde afgelopen vrijdag persoonlijk de 800.000e inwoner van de stad. Het ging om Alex, een pasgeboren baby. ‘Wat een leukerd, en zo relaxed ook!’ zei de opgetogen burgemeester bij die gelegenheid. Hij gaf het jong een feestelijk pakket babyspullen met allemaal Andreaskruizen erop.

Eerder diezelfde dag had de politie het tentenkamp in Amsterdam-Osdorp ontruimd. Al woonden de bijna honderd asielzoekers daar inmiddels twee maanden, zij telden niet als Amsterdamse inwoners. Anders dan de pasgeboren Alex hadden ze geen spullen, meestal geen papieren en werden ze in de media nooit bij naam genoemd. Laat staan dat een jolige burgemeester hun vertrek kwam gadeslaan.

De ouders van Alex bleken, zoals veel andere nieuwe Amsterdammers, ‘import’ te zijn. Ze trokken op jonge leeftijd vanuit Groningen en Brabant naar de hoofdstad om daar te studeren, en stichtten daarna een gezin. Gelukszoekers dus – iets waar niks mis mee is.

De vluchtelingen uit het tentenkamp waren ook import. Alleen gaat het bij deze asielzoekers niet om geluk, maar om lijfsbehoud. Sommigen vrezen voor hun leven in hun land van herkomst, anderen zijn inmiddels statenloos, of komen uit een land dat hun terugkeer actief blokkeert. Zo accepteert Irak bijvoorbeeld alleen mensen die vrijwillig terugkomen, en weigert het land ex-inwoners die in het buitenland asiel hebben gezocht of daar zijn uitgezet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vang asielzoekers humaner op

De Nederlandse opvang van asielzoekers wordt door een sober uitgangspunt overheerst. Dat heeft grote gevolgen voor het leven van asielzoekers, tijdens maar ook na hun opvangperiode. Dat moet anders kunnen, zeker nu we een ander kabinet gaan krijgen, stellen onderzoekers Floor ten Holder  en Halleh Ghorashi (VU) in deze gastbijdrage.

Het Nederlandse asielbeleid zou ‘sober doch humaan’ (moeten) zijn. De drang tot beheersing en controle is echter zo dominant geworden, dat de humane benadering in de knel is geraakt. Mensen leven soms jarenlang in afwachting in asielzoekerscentra (azc’s), zonder enig perspectief. Zo’n situatie is desastreus voor het zelfbeeld en welbevinden van asielzoekers. Het bepaalt zo niet alleen hun heden, maar ook hun toekomst, in Nederland of elders.

Kan dat ook anders? Hoe ervaren asielzoekers zelf hun verblijf in de azc’s? Welke strategieën volgen zij, om positief in het leven te blijven staan? Welke mogelijkheden zijn er binnen de huidige situatie om de veerkracht van asielzoekers te ondersteunen?

Deze vragen stonden centraal in een onderzoek dat werd uitgevoerd in opdracht van de Werkelijkheid.[i] Bewoners en oud-bewoners van azc’s werd naar hun belevingen en ervaringen gevraagd. Op basis van deze verhalen, schetst het onderzoeksrapport Kleine stappen van grote betekenis: een nieuw perspectief op humane opvang van asielzoekerseen andere kijk op een menselijke opvang. Het rapport geeft aan hoe we ervoor kunnen zorgen dat mensen hun veerkracht behouden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Aantallen asielzoekers en het kinderpardon

DATA - In het nieuwe regeerakkoord staat het kinderpardon. Gerd Leers was tegen vanwege de vermeende aanzuigende werking. Een discussie die ook gevoerd werd bij het generaal pardon van 2007. Hier weer de cijfers voor de broodnodige feitelijke context.

Ik heb een pijl geplaatst bij de periode waarin het generaal pardon werd omgezet in een wet.

Vorige Volgende