Ook Tunesische ex-president Ben Ali zou in coma liggen na beroerte
, door
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Moebarak afgetreden!
, door
Wat niemand zelfs een maand geleden nog voor mogelijk had gehouden, heeft het Egyptische volk vrijdagmiddag voor elkaar gekregen. Na dertig jaar alleenheerschappij is Hosni Moebarak afgetreden. Dit heeft de vicepresident, Omar Suleiman, tegen het eind van de middag bekend gemaakt.
Vanmiddag werd reeds bekend dat de Egyptische president met zijn familie naar hun vakantievilla in Sharm el Sheikh was gevlogen. Rond het presidentiële paleis, waar een batterij tanks zich had opgesteld om duizenden woedende betogers tegen te houden, sloeg een grimmige sfeer om in een feeststemming.
“Tanks voor het presidentiële paleis draaien hun lopen weg van de betogers,” twitterde Saeed Ahmed vanmiddag. “Gejuich klinkt. Een soldaat klimt uit de tank en hangt een Egyptische vlag aan de schietkoepel.”
En nu heeft de Egyptische leider dus het hoofd gebogen voor de wil van het volk, dat tweeëneenhalve week zijn rug recht en zijn poot stijf hield. In de straten van Caïro, op het Tahrirplein, voor het presidentieel paleis. Vrome beloften over eerlijke verkiezingen en echte democratisering waren voor haar niet voldoende. Het volk had vooral één wens: Down, down, Mubarak! Moebarak moet weg! Alleen dan kon men er zeker van zijn dat het geen list was van de elite om alsnog aan de macht te blijven; maar dat het dit regime menens is dat men de wensen van het volk zal inwilligen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Ramadan en Žižek over de Egyptische revolutie
, door
De twee prominente intellectuelen Tariq Ramadan en Slavoj Žižek laten hun gedachten gaan over de Egyptische revolutie. Bij Al Jazeera, waar je nog serieuze discussies aantreft. Ook de interviewer blaast een partijtje mee.
Een thematische samenvatting:
1. Is de Arabische wereld klaar voor democratie?
Tariq Ramadan:
- Luister maar naar de bevolking | Die laat duidelijk weten de dictators zat te zijn | Men dorst naar democratie, menselijke waardigheid en vrijheid. | Dat het een keuze zou zijn tussen dictators of islamisten is allemaal ideologisch geleuter | De man in de straat wil gewoon vrijheid en democratie.
Slavoj Žižek:
- De Westerse machten willen de dingen vooral bij het oude houden | Maar de Tunesiërs en Egyptenaren bewijzen tegendeel van het idee dat moslimmassa’s de voorkeur geven aan een islamitische dictatuur.
- Er is een perverse cultuurrelativistische notie dat Arabieren nu eenmaal een andere cultuur hebben en niet rijp zijn voor democratie | Maar daarachter steken eigenlijk racistische vooroordelen.
- Juist het tegendeel is waar | Er blijken wel degelijk menselijke universalia te zijn, en in de opstand van Arabische volken zien we deze in actie | Demonstranten vormen bewijs van de universele behoefte aan vrijheid, menselijke waardigheid, economische gerechtigheid en democratie | De zogeheten ‘clash of civilisations‘ blijkt een fabeltje | Op het moment dat een ander volk tegen tirannie opstaat, voelen we automatisch solidariteit met dat onderdrukte volk.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Geen Westerse inmenging, alstublieft!
, door
Lurkend aan hun waterpijpen bespreken de Egyptische senioren in de Amsterdamse shisha-bar de laatste ontwikkelingen in hun land, één oog continue gericht op het televisietoestel. De verslaggever van Nieuwsuur vraagt hen hoe ze de afgelopen dagen beleven, wat ze van Moebarak vinden, en hoe ze de toekomst van Egypte inschatten.
Dan laat hij een voetzoeker los in het gesprek. Faroek Ibrahim, journalist en vertaler, veert op:
- Het Westen is natuurlijk bang nu, dat als Moebarak vertrekt en er komt democratie, er komen verkiezingen, dat dan de Moslimbroeders of een andere…
“Nou en?! Nou en?! De Moslimbroeders zijn niet meer dan twintig procent van de bevolking in Egypte. Dus stel voor dat zij inderdaad de macht krijgen: Is dat jullie zaak? Dat is toch de democratie? Daar zit iedereen hier over te ouwehoeren… Je maakt democratie, ouwehoer dan niet over wie er gaat winnen.”
Maar men is bang voor een tweede Iran, begrijpt u dat?
“Dat hebben jullie gecreëerd! Sorry dat ik zeg ‘jullie’, maar dan bedoel ik nu niet uzelf, maar het Westen. Zolang de zaken op die manier doorgaan, wordt Egypte nog erger dan Iran.”
U bedoelt dat zolang het Westen Moebarak blijft steunen, het extremisme toe zou kunnen nemen?
“Ja, niet alleen ‘Moebarak steunen’, maar alle andere dictators in het Midden-Oosten. Deze hypocrisie van het Westen moet een keer eindigen. Maar ik ben bang dat hypocrisie in het Westen een soort kanker is, die niet te genezen is. Helaas.”
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Voltallige bestuur Moebaraks partij stapt op
, door
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.