Blablabla internetfreedom blablabla

WASHINGTON - De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Clinton hield gisteren voor de tweede keer in een jaar tijd een gloedvol pleidooi voor een open en vrij internet. Naar aanleiding van de recente opstanden in Noord-Afrika en de huidig onrust in het Midden-Oosten, riep ze 'onderdrukkende regimes' op om het vrije woord online te laten prevaleren. Ze zei: ,,Blablabla internefreedom blablabla USA blabblabla Egypt blablabla security blablabla responsibility blablabla WikiLeaks blablabla live in danger blablabla human rights blablabla terorrism blablabla do you love us now?'' En nu de actuele feiten: de VS verzetten zich tegen elke openbaarmaking van de ACTA-onderhandelingen, drie bepalingen van de PATRIOT Act zijn deze week weer verlengd, Obama vraagt aan het Huis van Afgevaardigden meer bevoegdheden voor de FBI om peer t0 peer netwerken als skype af te luisteren en om Blackberry aan banden te leggen, de Amerikaanse douane heeft beslag gelegd op een aantal piratensites zonder dat daar een formele aanklacht aan ten grondslag ligt, de Kill Switch-wet (Protecting Cyberspace as a National Asset Act) vindt zijn weg door de wetgevingsmolen, de regering wil landen op aangeven van de media-industrie straffen met handelssancties als ze piratensites tolereren, geen middelen worden geschuwd om Julian Assange voor het gerecht te brengen, terwijl geen serieuze rechtsgeleerde in de VS gelooft dat er een zaak tegen hem te beginnen is. Jongens, dit is te makkelijk.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Moebarak afgetreden!

Wat niemand zelfs een maand geleden nog voor mogelijk had gehouden, heeft het Egyptische volk vrijdagmiddag voor elkaar gekregen. Na dertig jaar alleenheerschappij is Hosni Moebarak afgetreden. Dit heeft de vicepresident, Omar Suleiman, tegen het eind van de middag bekend gemaakt.

Vanmiddag werd reeds bekend dat de Egyptische president met zijn familie naar hun vakantievilla in Sharm el Sheikh was gevlogen. Rond het presidentiële paleis, waar een batterij tanks zich had opgesteld om duizenden woedende betogers tegen te houden, sloeg een grimmige sfeer om in een feeststemming.

“Tanks voor het presidentiële paleis draaien hun lopen weg van de betogers,” twitterde Saeed Ahmed vanmiddag. “Gejuich klinkt. Een soldaat klimt uit de tank en hangt een Egyptische vlag aan de schietkoepel.”

En nu heeft de Egyptische leider dus het hoofd gebogen voor de wil van het volk, dat tweeëneenhalve week zijn rug recht en zijn poot stijf hield. In de straten van Caïro, op het Tahrirplein, voor het presidentieel paleis. Vrome beloften over eerlijke verkiezingen en echte democratisering waren voor haar niet voldoende. Het volk had vooral één wens: Down, down, Mubarak! Moebarak moet weg! Alleen dan kon men er zeker van zijn dat het geen list was van de elite om alsnog aan de macht te blijven; maar dat het dit regime menens is dat men de wensen van het volk zal inwilligen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ramadan en Žižek over de Egyptische revolutie

De twee prominente intellectuelen Tariq Ramadan en Slavoj Žižek laten hun gedachten gaan over de Egyptische revolutie. Bij Al Jazeera, waar je nog serieuze discussies aantreft. Ook de interviewer blaast een partijtje mee.

Een thematische samenvatting:

1. Is de Arabische wereld klaar voor democratie?

Tariq Ramadan:

    Luister maar naar de bevolking | Die laat duidelijk weten de dictators zat te zijn | Men dorst naar democratie, menselijke waardigheid en vrijheid. | Dat het een keuze zou zijn tussen dictators of islamisten is allemaal ideologisch geleuter | De man in de straat wil gewoon vrijheid en democratie.

Slavoj Žižek:

    De Westerse machten willen de dingen vooral bij het oude houden | Maar de Tunesiërs en Egyptenaren bewijzen tegendeel van het idee dat moslimmassa’s de voorkeur geven aan een islamitische dictatuur.
    Er is een perverse cultuurrelativistische notie dat Arabieren nu eenmaal een andere cultuur hebben en niet rijp zijn voor democratie | Maar daarachter steken eigenlijk racistische vooroordelen.
    Juist het tegendeel is waar | Er blijken wel degelijk menselijke universalia te zijn, en in de opstand van Arabische volken zien we deze in actie | Demonstranten vormen bewijs van de universele behoefte aan vrijheid, menselijke waardigheid, economische gerechtigheid en democratie | De zogeheten ‘clash of civilisations‘ blijkt een fabeltje | Op het moment dat een ander volk tegen tirannie opstaat, voelen we automatisch solidariteit met dat onderdrukte volk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geen Westerse inmenging, alstublieft!

Lurkend aan hun waterpijpen bespreken de Egyptische senioren in de Amsterdamse shisha-bar de laatste ontwikkelingen in hun land, één oog continue gericht op het televisietoestel. De verslaggever van Nieuwsuur vraagt hen hoe ze de afgelopen dagen beleven, wat ze van Moebarak vinden, en hoe ze de toekomst van Egypte inschatten.

Dan laat hij een voetzoeker los in het gesprek. Faroek Ibrahim, journalist en vertaler, veert op:

    Het Westen is natuurlijk bang nu, dat als Moebarak vertrekt en er komt democratie, er komen verkiezingen, dat dan de Moslimbroeders of een andere…

    “Nou en?! Nou en?! De Moslimbroeders zijn niet meer dan twintig procent van de bevolking in Egypte. Dus stel voor dat zij inderdaad de macht krijgen: Is dat jullie zaak? Dat is toch de democratie? Daar zit iedereen hier over te ouwehoeren… Je maakt democratie, ouwehoer dan niet over wie er gaat winnen.”

    Maar men is bang voor een tweede Iran, begrijpt u dat?

    “Dat hebben jullie gecreëerd! Sorry dat ik zeg ‘jullie’, maar dan bedoel ik nu niet uzelf, maar het Westen. Zolang de zaken op die manier doorgaan, wordt Egypte nog erger dan Iran.”

    U bedoelt dat zolang het Westen Moebarak blijft steunen, het extremisme toe zou kunnen nemen?

    “Ja, niet alleen ‘Moebarak steunen’, maar alle andere dictators in het Midden-Oosten. Deze hypocrisie van het Westen moet een keer eindigen. Maar ik ben bang dat hypocrisie in het Westen een soort kanker is, die niet te genezen is. Helaas.”

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige