Het is niet de eerste keer dat Abou Jahjah wordt bedreigd door de Israëlische staat. Belgische veiligheidsdiensten hebben hem inmiddels gewaarschuwd. Ze adviseren hem om vaste routines te vermijden, niet naar restaurants te gaan en bepaalde apps niet langer te gebruiken. Toch laat Abou Jahjah zich de mond niet snoeren, vertelt hij: ‘Ik ben bedreigingen gewend, maar dit is van een ander niveau.’
De Libanees-Vlaamse activist en auteur Dyab Abou Jahjah heeft aangifte gedaan tegen de Israëlische minister van Diasporazaken, Amichai Chikli. Dat meldt het Brusselse Magazine Bruzz. Chikli maakte op X (voorheen Twitter) een macabere grap, waarmee hij Abou Jahjah impliciet tot lid van Hezbollah bestempelde.
Serieuze intimidatie of stoerdoenerij?
"Let op je bieper" is natuurlijk een verwijzing naar die terreuractie van vier maanden terug waarbij de Mossad in Libanon duizenden semafoons van Hezbollah-medewerkers liet ontploffen. Naast 1500 militanten raakten daarbij ook 4000 burgers gewond.
Bovenstaande schimpscheut van deze Israëlische minister kun je lezen als: wacht maar, we pakken je nog wel, en zo legt Abou Jahjah 'm dan ook uit. Je kunt je natuurlijk afvragen of je dergelijk sarrende pogingen tot intimidatie op social media al te serieus moet nemen. Waarschijnlijk is het gewoon stoere, maar verder loze praat.
De interactie tussen Chikli en Abou Jahjah doet me denken aan een ouderwetse flamewar zoals je die op internetfora tegenkwam: veel bronstig geronk en hol geblaas, op de interwebs kan iedereen zich immers een retorische Punisher wanen.
I'm your huckleberry...
Vermoedelijk is het ook niet meer dan stoerdoenerij. Het doet me denken aan een bekende scène uit Tombstone. Chikli in de rol van Johnny Ringo die Doc Holliday tracht te intimideren door opzichtig met z'n revolver te jongleren, waarna Doc Holliday 'm voor joker zet. Abou Jahjah reageert dan ook alsof die wil zeggen: "Kom maar op. I'm your huckleberry..."
Sowieso, heeft Chikli werkelijk de beschikking over zo'n spreekwoordelijke revolver? Als minister van Diasporazaken gaat hij niet over de Mossad, maar over de outreach naar Joden en Joodse belangengroepen wereldwijd; om die zo optimaal mogelijk voor het karretje van de Israëlische belangen te spannen uiteraard. Dat werkt overal zo: de Turkse en de Marokkaanse overheid investeren evenmin uit liefdadigheid in hun diaspora's. Hooguit komt er een forse dosis paternalistisch patriottisme bij kijken.
Aan de andere kant zijn de lijntjes in zo'n kabinet kort, en kan hij natuurlijk zomaar een tip neerleggen bij een collega dat de Mossad nog eens kritisch naar de activiteiten van een zekere Libanese activist in België moet kijken.
PR-probleem
Abou Jahjah's stichting gaat namelijk best voortvarend te werk met het samenstellen van dossiers van Israëlische oorlogsmisdadigers, om die zo later te berechten. Die dossiers worden ook doorgebriefd aan justitie. Dat kan op termijn best een PR-probleem worden, ook al omdat er Europanen, en zelfs Nederlanders en Belgen onder het IDF in Gaza dienen. En die IDF'ers zijn blijkbaar zo overtuigd van hun eigen morele gelijk en juridische onaantastbaarheid dat ze hun daden schijnbaar onbekommerd vastleggen en delen op social media.
Wanneer ik dan lees dat Belgische veiligheidsdiensten Abou Jahjah al hebben gewaarschuwd dat hij een mogelijk doelwit is van een eventuele aanslag, en hij daarom z'n routines moet aanpassen om het moordenaars niet al te makkelijk te maken, brengt me dat toch aan het twijfelen.
Iets zegt me echter dat dit minder politieke ophef zal veroorzaken dan de quasi-juridische dreigmail van de Iraanse overheid aan de Nederlandse parlementariër Ulysse Ellian.
Lees ook: Zomergasten 2016 | Dyab Abou Jahjah
