Closing Time | I Don’t Love Anyone ( But You’re Not Just Anyone)

https://www.youtube.com/watch?v=-b8g5H-dOS0 Ach, wat een fijne uitvoering van I Do’n’t Love Anyone. Akoestisch, kleinschalig, gezellig, liefdevol en hecht gebracht – en rommelig, wou ik haast zeggen, maar dat geloof ik toch niet echt. De muzikanten weten precies wat ze doen, misschien iets minder bedacht dan als ze op een podium zouden staan. Peter improviseert er nog een stukje When Johnny Comes Marching Home tussendoor, maar dat zal ook wel afgesproken zijn, neem ik aan. Opgenomen tijdens een Cardinal Session.

Door: Foto: Ted (cc)

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Waiting On An Angel

Tsja, Ben Harper. Er was een periode dat ik de plaat Welcome To The Cruel World,  redelijk grijs heb gedraaid (en dat kun je inmiddels aan Ben zien), en op die plaat had ik dan mijn favorieten: Waiting On An Angel, bijvoorbeeld. Omdat het zo simpel was, paar akkoorden, ingetogen gebracht, treffende tekst over de angst voor het einde, de dood en het dan niet alleen willen zijn – voilà, en een sentimentele luisteraar doet de rest verder wel.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Closing Time | Beautiful Day

M. zei: . ‘Je kunt dit liedje zeker niet bewaren tot de Closing Time van Hemelvaart zeker?’ En ik van hoezo? Zij weer: ’Omdat de tekst volledig is: what a beautiful day to go to heaven.’

Het liedje is niet van Tim Knol, het is een cover. Het origineel is van Bob Neuwirth, uit 1996. Maar, de versie van Tim is echt mooier. (Sorry Bob).

Tim Knol heeft verleden jaar een plaat gemaakt: The lost and found tapes compilation album. Een plaat met daarop liedjes die hem gevormd hebben, liedjes die hem boeien, liedjes die wezenlijk zijn, liedjes die hem na aan het hart liggen, songs die geschiedenis zijn. Amerikaanse liedjes. En al deze liedjes, vijftien stuks, heeft Tim Knol zich eigen gemaakt. En alleen met een akoestische gitaar nagespeeld. Verder niets. Gitaar en de stem van Tim Knol.

Closing Time |  Wat moatte wy dwaan as wy gjin jild hawwe

De zanger van dit lied is Arnold de Boer, bekend als zanger van de Amsterdamse (en Wormse) punkband The Ex, en die bestaat al heel lang. En Arnold is dus niet de eerste zanger. Hij is er later bij gekomen, van Makkum naar Mokum. Maar het Friesche bloed kruipt waar het niet gaan kan, en dus kwam er een Friese plaat, een etnische plaat, vandaar dat hieronder een stukje van de songtekst staat en daarna de vertaling. De plaat is meer folkie, verstild, geen industriële klanken, minder experimenteel kabaal, maar akoestisch.

Closing Time | HOUSTON (Live)

Een kijkje onder de motorkap van een vleugel, wat zit er allemaal in (en op en achter)? Volgens de tekst zitten er twintig muziekinstrumenten in, ik heb ze niet geteld. Het is haast meer een kunstwerk dan een muziekinstrument geworden.

Er is ook een making of van deze clip. Daarin is te zien hoe de aankoop van een oude tweedehands piano leidde tot dit multi-instrument: het binnenwerk werd eruit gesloopt, en de nieuwe instrumenten, die overal vandaan kwamen, werden erin gezet.

Closing Time | Mathilda

(Mathilda begint op 8:32 minuut.) Van de zang van Joe Newman moet je houden, of niet natuurlijk. Dat nasale, hoge, geknepen geluid kan ook irriteren. Alt-J is ook niet de doorsnee popband met die vreemde percussie, en vreemde arrangementen en dus ook die vreemde zang. Het zit ‘m in de kleine dingen, niet in de grote gebaren. En live zijn ze beter dan op de plaat, vandaar de keuze voor een akoestische uitvoering.

Closing Time | Supernatural

Op de dag dat ik verjaarde, overleed hij, Vic Chesnutt. Dat was in 2009. En ik was hem eerlijk gezegd uit het oog verloren. En dat terwijl hij in de jaren negentig toch zwaar indruk op mij maakte met de song, Supernatural.

Vic Chesnutt had zijn eigen positie in de singer-songwritersscene. Dat lag aan zijn onnavolgbare gitaarspel, deels veroorzaakt door zijn verlamming. Maar ook aan zijn zwarte, sardonische teksten en zijn uitstraling. Op de video verdringen aandoenlijkheid en eigenzinnigheid elkaar (en wanhoop en pijn kijken om de hoek).