De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland. Met bovenstaande zin -of een variatie daarop- begonnen de afgelopen vier jaar de wetenschapsstukjes die ik met veel plezier schreef. Maar aan alles komt een eind en zo ook aan de Wondere Woensdag op GeenCommentaar. Dat dit iets eerder dan de opheffing van het blog zelf gebeurt heeft te maken met de altijd drukke maand september in universiteitenland. En laten we eerlijk zijn, de tijd was wel aangebroken na al die honderden stukjes. Vorige week verscheen dus de laatste normale WW, vandaag een korte terugblik. Het begon allemaal op 25 juli 2007 met een stukje -nog onder mijn pseudoniem pokeythecat- over de (on)mogelijkheid om menselijke energie om te zetten in bruikbare electriciteit. Een idee dat dusdanig bizar was dat het tot dan toe alleen in SF-werk voorkwam. En bladerend door de 16 pagina's met Wondere Woensdagen wordt duidelijk dat de relatie tussen wetenschap en science fiction niet alleen mij, maar veel uitvinders en onderzoekers blijft fascineren. Dit leidde tot (stukjes over) échte Iron Man pakken, vliegende auto's en anti-piraten lasers. In totaal verschenen er 239 stukjes in de WW categorie. De meeste takken van beta- en gamma-wetenschap werden wel een keer behandeld maar sterrenkunde, psychologie, wiskunde en informatica bleken toch favorieten. Heel soms kon ik een stukje schrijven waarin geraakt werd aan alfawetenschappen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Landgenoten,
Camiel gaf er de brui aan, Wouter wilde niet langer en vandaag sta ik voor u om mijn vertrek uit de politiek aan te kondigen. Ze zeggen weleens “It takes a village to raise a child”, maar het lijkt mij in het geval van mijn dochter Amelie verstandiger om deze taak zelf ter hand te nemen samen met mijn vrouw. Na acht jaar als minister-president, vier kabinetten verder en en paar illusies armer kom ik maar tot één conclusie: mijn gezin leiden zal ik succesvoller doen dan mijn land leiden.
Politici moeten het goede voorbeeld geven. Wie het maatschappelijk klimaat wil verbeteren, moet bij zichzelf beginnen. Je dwingt respect af door het te tonen. Acht jaar lang heb ik dat met volle inzet gedaan. Ik zie inmiddels minder schok- schouderen over ’tegeltjeswijsheden’ als ik begin over waarden en normen. Er wordt met minder dedain gesproken over ‘een christelijke beschavingsoffensief’. Het gaat gewoon om waarden die de moeite waard zijn om te verdedigen.
Toen ik begon in Den Haag waren er nog wat meewarige blikken en maakten velen grappen over mijn gelijkenis met Harry Potter. Ik kan nog steeds niet toveren, maar er heeft zich hier in Nederland wel iets magisch voltrokken. We hebben veel bereikt met Nederland de afgelopen acht jaar. Maar we zijn nog niet klaar.
Burgemeester Gerd Leers nam gisteren afscheid van Maastricht. Waarom? Om het in voetbaltermen te zeggen: een schlemielige eigen goal. Leers wist veel voor zijn stad te bereiken en nam moeilijke beslissingen. Het woonwagenkamp Vinkenslag, waar nauwelijks belasting werd betaald, werd hard aangepakt. De subsidie aan het al jaren noodlijdende MVV werd eindelijk stopgezet. En een gedurfd drugsbeleid dat realistisch en haast progressief met het probleem omging: telen legaliseren en verkoop verplaatsen naar buiten de stad. Het is dan ook niet verrassend dat hij in 2004 tot beste burgemeester van Nederland werd verkozen. Een tegendraads politicus die er geen probleem mee had om tegen de landelijke CDA-top in te gaan, en zodoende een stapje omhoog naar Rotterdam wel kon vergeten.
In deze tijden van grote afstand tussen burger en politici gebeurde er gisteren iets wonderlijks. Burgers gingen uren in de rij staan om hem persoonlijk de hand te schudden. Op het stadhuis werd hij toegesproken onder toeziend oog van landelijke politici. Daarna volgde een “volksadieu” met duizenden aanwezigen waar men afscheid van hem nam als ware hij een held. En dat terwijl het vertrouwen in de politiek – zo blijkt uit vandaag gepresenteerd onderzoek van TNS/NIPO – historisch laag is. (Collega-politici op twitter zijn gematigd positief; voor sommigen zakt hij door het ijs omdat hij zijn wachtgeld zou hebben “veiliggesteld” in een besloten overleg met de fractievoorzitters.)
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Op een stapel van drie biljoen dollar
kan je soms God zien en aan hem vragen
of een miljoen lijken onder elkaar
met de beste bedoeling begraven
in hun kisten van aanvaardbaar gevaar
beneden de vierhonderd graden halen
Of de grond brandt tot de lippen, die staat
de hand erin heeft of het water meer
laat zien. – Of soms een duistere straat
slechts bestaat zodat ik weer eens een keer
word geconfronteerd met wat ik nalaat.
Kon ik misschien beter een ander bellen
Of wordt geen precedent echt geschapen
als mijn stemmen tot vijf kunnen tellen
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
