Plong! Om half zeven 'sochtends werd ik afgelopen zaterdag in mijn Ghanese strandhut gewekt door een sms-je uit Nederland: "het kabinet was die nacht gevallen over Uruzgan...". Dat wordt Geert Wilders als minister-president was mijn eerste gedachte, the horror... Hoe dit nu nog te counteren vroeg ik mij af terwijl ik het hete strand opliep richting de branding? Met nóg meer spot en afkeuring op het haatzaaien en angstpreken van de geblondeerde volksmenner? Dat kan heel vermakelijk zijn, kijk maar naar deze carnavalskraker voor hogeropgeleiden, maar resultaten uit het verleden hiermee bieden weinig hoop voor de toekomst. Plotseling lag het antwoord voor mijn voeten: Obama Biscuits.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Foto: Issa Hayatou, de opperbobo van de CAF
De bestuurders van de Afrikaanse voetbalbond CAF mogen zich eens goed achter de oren krabben. Zij wezen Angola de Afrika Cup toe, maar deden dat vooral vanuit economische en politieke motieven. De gevolgen van dat besluit slaan nu als een boemerang op de bobo’s terug.
Het was al groot nieuws in september 2006. Toen maakte de Afrikaanse voetbalbond CAF bekend dat Angola gastheer zou zijn van de Afrika Cup in 2010. Menig expert fronste onmiddellijk de wenkbrauwen. Angola? Het land dat al dertig jaar één grote puinhoop is? Het land waar tientallen jaren een bloedige burgeroorlog woedde? Waar de vrede broos is en het openbare leven een chaos?
Op het continent zelf hebben ze zo hun eigen verklaringen waarom Angola tot gastland werd gebombardeerd. Was het een taalkundige kwestie? Geen enkel Portugees-sprekend land had immers nog de Afrika Cup georganiseerd. Of was het toch de olie? Toen de overgebleven kandidaten voor de Afrika Cup 2010 werden bekendgemaakt, klaagden verschillende landen al over de “opvallende keus voor olieproducerende landen”.
Duurste plek
Angola is booming, op economisch gebied. Maar daardoor is Angola, en vooral de hoofdstad Luanda, op dit momenteel zo ongeveer de duurste plek op aarde. En de heisa in de olierijke regio Cabinda is nog geenszins voorbij. Gek genoeg koos de bond juist voor Cabinda om er groepswedstrijden te houden. Dat is nu écht een plek waar je alle liefhebbers van het Afrikaanse voetbal naartoe zou willen sturen.
Dit is een gastbijdrage van Harm Hopman.
Het bereik van het internet in de wereld wordt dikwijls overschat. Het is feitelijk nog vooral een medium door het westen, voor het westen. In de rest van de wereld spelen radio, sms en televisie nog steeds een veel grotere rol.
‘Ik heb geen tv, ik kijk alles via internet’
Heel Nederland weet inmiddels wat Twitter is, kent Nalden als een ‘master dude’ en zoekt in dagelijks leven al verwoed naar het ‘Vind ik leuk’ linkje. Uitzending gemist is populairder dan ooit. De dode-bomen industrie kijkt in een dampend slagveld versuft om zich heen. Ternauwernood geven kranten van de Persgroep hun oude denken op en laten hun websites de vorm aannemen van de internet-outsider nu.nl. Het is dan ook niet verwonderlijk dat diezelfde ANP-berichten rondpompende oude molochen zich voortdurend bezighouden met nieuwe statistieken over de opmars van het internet. Met als centrale misvatting dat de oude wereld onvermijdelijk zal worden overgenomen door de nieuwe web-wereld van connectiviteit en gratis content.
Interessant is dan ook het artikel Revolution in a Box van Charles Kenny, econoom bij de Wereldbank. De explosie van het internet blijkt namelijk beperkt tot het Westen (VS & Europa), terwijl in de rest van de wereld (de ontwikkelingslanden) de televisie juist bezig is aan een revolutie. In landen als Vietnam en Algerije hebben al zo’n 80% van de huishoudens een televisie, maar de mogelijke groei in het bezit van een televisie zal in landen als Nigeria en Bangladesh (nu nog 30%) enorm zijn. Het houdt niet op bij het hebben van een televisie: in 2013 zal de helft van alle televisies aangesloten zijn op een digitaal signaal. De daarmee ontstane keuzevrijheid maakt niet alleen het aloude venster op de wereld een stuk groter, ook de staatsregulering van informatie wordt er een stuk ingewikkelder door.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.